دلنوشته تکمیل شده دلنوشته جنازه اثر F_PSRDIS

[PardisHP]

***
می‌پیچد صدایش در اتاق و اما نمی‌شنوم من، راستش می‌شنوم ولی خود را به نشنیدن می‌زنم، مانند همیشه! آن‌قدر حرف‌های دیگران برایم مهم نبوده و نشنیده‌ام که حال در گودال اشتباهاتم گرفتار شدم.

 

[PardisHP]

***
می‌نشیند گلوله‌های اشک، بر روی گونه‌های سردم. مدت‌هاست که در خواب بودم و حالا که بیدار شدم دیگر دنیا مثل قبل شیرین و شاد نیست، انگار پارچه‌ی غم و تاریکی رویش کشیده‌اند! و من دیگر راه برگشتی ندارم.

 

[PardisHP]

***
می‌خوابم و خواب می‌بینم؛
در خواب پله‌های زیبا و بلندی به آسمان می‌روند. من هم می‌روم، می‌روم تا از آن‌ها بالا بروم اما پا که روی اولی می‌گذاری می‌ریزد! می‌دوم پله‌ها پشت سرم تند و تند نابود می‌شوند، می‌دوم و می‌دوم اما دیگر توان ندارم و سقوط می‌کنم... .

 

[PardisHP]

***
اگر بمیرم چه؟! آن وقت آن دنیا جواب این دل‌های شکسته را چه دهم؟!
آن‌جا هم خودم را به آن راه بزنم؟ نه، نمی‌شود. می‌روم، همین فردا می‌روم و مجبورش می‌کنم ببخشد، این آدم بی‌وفا را.

 

[PardisHP]

***
تلاش پشت تلاش، هرچه می‌شد کردم تا دل ترک خورده‌اش مثل روز اول شود ولی نشد. حسی درونم می‌گوید اگر صدها سال نیز تلاش کنم مانند گذشته نمی‌شود این انسان!
من باید در عذاب وجدان زندگی کنم و بمیرم. همین و بس!

 

[PardisHP]

***
دیگر توان ندارم، نمی‌توانم اشک او را ببینم، بر‌می‌دارم تکه شیشه‌ای را، می‌خواهم فرو کنمش در این دل که دل‌های بسیاری را شکستِ. اما، نمی‌گذارد، نمی‌دانم چرا، شاید می‌خواهد بیشتر عذاب بکشم.

 

[PardisHP]

***
می‌کشد دستم را، می‌بردم به قبرستانی دور افتاده و پر از وهم. بازهم دستم را می‌کشد هرچه می‌گویم ولم کند نمی‌شنود، آخر می‌ایستد سر قبری، هیچ حرکتی نمی‌کند و من فقط نگاهی به نام روی قبر می‌اندازم و تمام بدنم به لرزه می‌افتد!

 

[PardisHP]

***
می‌لرزد دلم با به یاد آوردن خاطراتش که حالا در قبر جا خوش کرده. یادم هست چه‌قدر زیبا می‌خندید. فکر ندیدنش، صورتم را از اشک سرد می‌کند. دیگر من را نخواهد دید که به دیوانگی‌هایم بخندد، کاش بیشتر پیشش می‌ماندم و نمی‌رفتم.

 

[PardisHP]

***
سرم را روی خاک سرد قبرستان می‌گذارم. دل تنگی دیگر فایده ندارد. تنها می‌توانم بیایم پیشش و حرف بزنم آن‌قدر بزنم تا پایان منم فرا رسد. به همه می‌گویم به تمام جهان، باید همه بدانند که قدر لحظات را بدانند. چون حسرت خوردن بی‌فایده است. شاید روزی روحم برود پیش او و تنها جنازه‌ی بی‌جانم در زمین بماند.

 

[PardisHP]

***
سخنی از نویسنده:
امیدوارم از خوندن دلنوشته جنازه لذت برده باشید. این پنجمین دلنوشته من بود که به پایان رسید. بابت اشکالات دلنوشته عذرخواهی می‌کنم.

پایان!