فایل شده دلنوشته غرش‌های خفه‌ی من اثر سارا مرتضوی کاربر انجمن رمان بوک

[سارا مرتضوی]

***
دلم برایت می‌سوزد. از ضعف است! از ترس است. در ظاهر خوب و پشت سر بد من را می‌گویی به خیالت از ارزش من کم کردی!
ای بیچاره... همان‌ها که حرف تو را باور می‌کنند به زودی همچون جنس تاریخ مصرف گذشته‌ای بی‌استفاده مانده و بدرد نخور می‌شوی.

 

[سارا مرتضوی]

***
اگر دست من بود، آنقدر فاصله می‌انداختم تا ناز و اداهای اشتباهات به دست فراموشی سپرده شود. تو آدم اشتباهی هستی و بودی. جز خوردن و خوابیدن کار دیگه‌ای بلدی؟
آره بلدی. غر! همان که با صدای جیغ‌جیغویت روی نرو می‌روی.
خداراشکر که فقط مدت کوتاهی‌ست که می‌بینمت! هیچ وقت انتخاب من انسان‌های کسل‌کننده و خسته‌کننده که عرضه‌ی انجام هیچ کاری را ندارند نبوده و نیست.

 

[سارا مرتضوی]

***
از شانس و اقبال من است یا آزمایشی از سوی خدا که صبرم را امتحان کند، نمی‌دانم!
من در این امتحان بازنده‌ام، نمی‌کشم، خسته‌ام، همین اول وا داده‌ام.

 

[سارا مرتضوی]

***
کاش‌هایم این روزها زیاد شده‌اند. بیخیال شدم. حرص خوردن بی‌جهت است فقط دردی بر دردهایم اضافه می‌کند.
اصلا حرص چه چیز را بخورم؟! حرص چه ک.س را بخورم؟!
شاید روزی،
شاید زمانی،
می‌بینم آن‌ها را که ایستاده و جوابگو خواهند بود.

 

[سارا مرتضوی]

***
گاهی ضعف آدم‌‌ها تلخندی بر لبم می‌نشاند. کارهایشان معلوم نیست از کجا آمده که مضحک و مسخره است. بیچاره‌ها فکر کرده‌اند برای کسی قهر و اخم و تخم‌شان اهمیتی دارد که خود را در حصار، پنهان کرده‌اند.

 

[سارا مرتضوی]

***
پند، اندرز و نصیحت را آدم ‌‌‌‌‌‌ها برای دیگران نطق می‌کنند. این کار و آن کار را بکن برای دیگران است اما.
نوبتی که می‌شود نوبت خودشان که می‌شود، حاجی حاجی مکه!

 

[سارا مرتضوی]

***
چک، چک، چک.
برای آن‌ها مهم است آبرویی که چک‌چک می‌ریزد، اما برای آن‌هایی دیگر چیزی که در اولویت است خودشان است.
تا این چیست؟
خودخواهی؟
تکبر؟
غرور!

 

[سارا مرتضوی]

***
چه غمی است حال که پایان یافت!
کاش می‌بود و می‌ماند تا ماه‌ها
نشد یک ماه برای ما مهمانی!
مهمانی اگر مهمانی‌ست،
راز و رمز شادی‌ست؛ اما افسوس
ما رو گذاشت و رفت.

 

[سارا مرتضوی]

***
چشمانم را می‌بینی؟ هه! چه کسی اهمیت به اشک‌های من می‌دهد؟! یادم رفته است که بودم و چه کارهایی می‌کردم! سیاهی‌ای که بر زندگی‌ام افتاده روزی تمام می‌شود؟ روزی می‌رسد که من هم رنگ خوشبختی را ببینم؟ اصلاٌ خوشبختی چه رنگی است؟ نکند سیاه باشد. سیاه هم زیباست. سایه‌ی سیاه که خفه‌ام کرده هم زیباست.

 

[سارا مرتضوی]

***
چقدر حرف‌ها زیاد هستند! حرف‌هایی که به آن‌ها می‌گویند صد من یک غاز. می‌گویند حرف بیهوده.
خسته‌ام بیهوده‌ها. خسته‌ام قربان صدقه‌های تو خالی.
این‌ها حرفند، همان حرفی که باد هواست. زود گذر است. می‌رود و فراموش می‌شود.