نقد و بررسی بازی‌ها روزی روزگاری: یک روز بد | نقد و بررسی بازی Batman: Arkham Asylum (نسخه نسل هشتم)

[ممد صنوبر]

 

[ممد صنوبر]

“وقتی میبینی توی قطار اعصاب خرد کن افکارت زندانی شدی و داره میبردت به اون بخش های غیر قابل تحمل گذشته،
یه چیزو یادت باشه. جنون همیشه یه گزینه س… جنون اینجا یعنی خروج اضطراری!
می تونی فقط بری بیرون و همه ی اون چیزای زجر آور رو همونجا رها کنی. و در رو محکم روشون ببندی! می تونی زندانی شون کنی. برای همیشه…”

 

[ممد صنوبر]

بتمن، قهرمانی بود که با کمیک بوک ها به جهانیان معرفی شد. در آن اوایل حتی از قهرمان سیاه پوش و شاخ داری که هم اکنون می شناسیم نیز خبری نبود و ابر قهرمانی که «باب کین» (Bob Kane) خلقش کرد با چیزی امروز از او می شناسیم کاملا متفاوت بود. مسئله ای شبیه به لامپ ادیسون و لامپ های امروزی! با انتشار سری های مختلف از کمیک ها و ظهور بتمن در رسانه های دیگر، این شخصیت آرام آرام شکل گرفت و کم کم به شکل امروزی در آمد. نویسندگان بسیاری هنر و تخیلات خود را در اختیار این قهرمان سیاه پوش گذاشتند تا کامل تر شود و دنیایش برای مخاطبین جذاب تر گردد. نتیجه ی این همه سال تلاش دنیایی بزرگ و غنی است از ماجرا ها و شخصیت های گوناگون که هر یک از آن ها پرداختی قوی دارند و پیشینه ای دیدنی. پس از تسخیر دنیای کامیک بوک اشخاصی تلاش کردند تا بتمن را به رسانه های دیگر نیز وارد کنند. بدون شک مهمترین رسانه در آن زمان سینما بود. بتمن های سینمایی هر یک به توفیقاتی رسیدند اما هیچ گاه نتوانستند آنطور که باید بر این رسانه حکمرانی کنند. تا این که سر و کله ی مردی به نام «کریستوفر نولان» (Christopher Nolan) پیدا شد. نولان با اولین فیلم خود یعنی “Batman Begins”، توانست یکی از موفق ترین بتمن های سینمایی را خلق کند. سپس با دومین فیلمش این کارکتر کامیک بوکی را به یکی از موفق ترین آثار سینما تبدیل کرد. فیلم جاودانه ی “The Dark Knight” آغاز گر افسانه ی بتمن بود و این شخصیت دیگر به عنوان یک سوپر هیروی کامیک بوکی شناخته نمی شد.

 

[ممد صنوبر]

پس از زلزله ای که از فیلم نولان به راه افتاد عوامل DC و برادران وارنر تصمیم گرفتند تا این ابرقهرمان را به دنیای بازی های ویدئویی نیز وارد کنند. اما شرایط آنطور که باید رقم نخورد و بازی ای که بر اساس فیلم نولان در حال ساخت بود لغو شد. وظیفه ی معرفی درست و درمان بتمن به دنیای ویدئو گیم به دست استودیویی جوان به نام Rock Steady سپرده شد. این استودیوی انگلیسی پیش از این فقط و فقط یک بازی شوتر معمولی را در کارنامه ی خود داشتند اما حالا وظیفه ی بسیار مهمی بر عهده شان گذاشته شده بود. آن ها کار خود را تحت رهبری بازی سازی جوان به نام Sefton Hill آغاز کردند و آنچنان در کار خود درخشیدند که “افسانه ی آرکهم” آغاز شد.

 

[ممد صنوبر]

همانند تمامی داستان های بتمن محور بازی از یک شب سرد و تاریک و صد البته بارانی آغاز می شود. شوالیه ی سیاه درون اتومبیل خود نشسته و به سرعت به سمت «تیمارستان آرکهم» یا همان “Arkham Asylum” حرکت می کند. او ساعاتی پیش خلافکار معروف شهر یعنی «جوکر» را دستگیر کرده و او را به تیمارستان می بَرَد تا بار دیگر در آنجا بستری اش کنند. آرکهم به نوعی اقامتگاهی موقت برای جوکر بود. هیچ یک از گیت ها و اسلحه ها و سیستم های امنیتی ای که در آن جا به کار می رفت نمی توانست او را برای مدت زیادی در زندان نگه دارد.

 

[ممد صنوبر]

جوکر به تختی بسته می شود و بتمن نیز به همراه دیگر نگهبانان او را تا محل سلول مورد نظر همراهی می کنند. بتمن شدیدا به شرایط مشکوک است. جوکر آن شب تقریبا بدون هیچ مقاومتی تسلیم شده بود و جوکری که می شناخت دلقکی نبود که به این راحتی ها تسلیم شود و تن به زندانی شدن بدهد. از طرفی شب گذشته بر اثر یک آتش سوزی بزرگ در زندان «بلک گیت» (Black Gate) تعداد بسیار زیادی از خلافکاران شهر و مردان جوکر به تیمارستان آرکهم انتقال یافته بودند تا پس از خاموش شدن آتش و جبران صدمات وارده مجددا آن ها را بازگردانند. همین موضوع به مشکوک بودن مسئله می افزود. بتمن جوکر را تا فاصله ای خاص همراهی می کند. تا جایی که دیگر به جز اعضای رسمی تیمارستان کسی حق ورود به آن جا را ندارد. متاسفانه جوکر از همین موضوع سوء استفاده می کند و در غیاب بتمنی که در پشت شیشه ای ضد گلوله نظاره گر اعمال او بود توانست نگهبان و دکتر همراه خود را از پای در آورده و فرار کند.

 

[ممد صنوبر]

عوامل آرکهم دیر یا زود متوجه می شوند که کنترل هیچ یک از ورودی ها و درب های تیمارستان بر عهده ی آن ها نیست و کلیه ی سیستم ها هک شده اند و از جایی دیگر هدایت می شوند. در این بخش از داستان «هارلی کوئین» (Harley Quinn) را ملاقات می کنیم. کسی که ظاهرا همه ی بخش های تیمارستان را تحت کنترل دارد و توانست به کامپیوتر اصلی و مرکزی آن جا دسترسی پیدا کند. بتمن متوجه می شود همه ی این ها نقشه ی بزرگ از جوکر بوده که از مدت ها پیش برنامه ریزی و اجرا شده. و در این شب او تصمیم گرفته بازی بزرگش را به راه بیندازد و همبازی اش یعنی بتمن را نیز به آن دعوت کند. او همچنین اعلام کرده که در تمامی نقاط شهر گاثم بمب های مرگباری کار گذاشته و در صورتی که کسی از نیروی پلیس گاثم پایش را درون تیمارستان آرکهم بگذارد شهر را با خاک یکسان می کند. این گونه جزیره ی آرکهم به مکانی ایزوله (!) تبدیل می شود تا این دیوانه بتواند هر بازی مرگباری را که مد نظرش است سر بتمن و پلیس های بخت برگشته پیاده کند.

 

[ممد صنوبر]

بازی Arkham Asylum کوشیده است تا دایره المعارفی کامل باشد برای کلیه ی کارکتر های کمیک های بتمن. در این بازی تلاش شده تا از هر یک از ویلن های مروف دنیای بتمن حد اقل نامی نیز برده شود. نه تنها ویلن ها و هیرو ها، بلکه بسیاری از شخصیت های مختلف در دنیای کمیک های بتمن در بازی حضور دارند و یا حد اقل اشاره ای کوتاه به آنان می شود. داستان بازی نیز از کارکتر های مختلفی استفاده کرده. کارکتر هایی که اجتماعشان توانسته ماجرا های عجیب و به شدت جذابی را رقم بزند.

 

[ممد صنوبر]

داستان Arkham Asylum با سورپرایزی بزرگ شروع می شود. داستان بازی از آن داستان هایی است که از ابتدا مخاطب را شگفت زده می کند و در ادامه نیز خوب بلد است که چگونه او را نگه دارد. ریتم داستان هیچ گاه از هیجان نمی افتد و در لحظاتی که آرامش نسبی بر بازیباز حاکم است نیز بنظر می رسد طوفانی در حال نزدیک شدن است! بازی همچنین با موفقیت تمام در میان تعداد بسیار زیادی از خلافکاران دنیای بتمن می چرخد و هر یک از این شخصیت ها درست به موقع وارد ماجرا می شوند. داستان به قدری روان و عالی نوشته شده که هیچ خللی در روند آن حس نمی شود و همواره حس کنجکاوی بازیباز را همراهی می کند.
در ماجرای Arkham Asylum شاهد رابطه ای عمیق میان بتمن و جوکر نیز هستیم. رابطه ای که همیشه در سری بازی های Arkham به صورت بسیار جدی به آن پرداخته شد و در اولین بازی از این سری افتخار آمیز نیز می توان ورژنی جذاب از آن را نظاره کرد. جوکر در طول بازی برنامه ریزی های بسیار زیادی برای بتمن کرده. او مدت ها خودش را آماده کرده تا بزرگترین بازی ای که تابحال با شوالیه ی تاریکی انجام داده را آماده کند. در طول روند بازی نیز میبینید که جوکر همیشه یک قدم از شما جلو تر است. هر کاری که بتمن به آن دست می زند و هر قربانی ای را که از مرگ نجات می دهد متوجه می شود باز هم در نقشه ها و تله های جوکر به دام افتاده. این نشان از این دارد که این دیوانه ی تمام عیار شوالیه ی سیاه را به خوبی می شناسد. او همواره بزرگترین قطه ضعف بتمن را یه او یاد آوری می کند و همیشه نیز به بهترین نحو از آن استفاده می کند و نشه هایش را می چیند. نقطه ضعفی به نام «قابل پیش بینی بودن». بتمن کسی است که همیشه قوانین مخصوص به خود را دارد. او آدم نمی کشد و همه ی ابزار آلات و وسایلش را طوری طراحی کرده که به هیچ وجه صدمه ی جانی به کسی وارد نکنند.

 

[ممد صنوبر]

او همچنین همیشه طرفدار جان انسان ها است و برایش فرقی نمی کند طرفش بی گناه باشد یا گناهکار. بتمن همه ی انسان ها را نجات می دهد. این قوانین باعث می شوند اشخاصی همچون جوکر بتوانند به خوبی او را به بازی بگیرند. و حالا در تیمارستان معروف، جایی که خانه ی اصلی جوکر و امثال او است، بزرگترین بازی آن ها در حال به وقوع پیوستن است. جدای از ماجرا هایی که با جوکر دنبال می شوند، دیگر ویلن ها و اشخاص شرور از دنیای کمیک های بتمن نیز با ریتمی عالی یکی پس از دیگری وارد ماجرا می شوند و نقش خود را ایفا می کنند. گاه نقش های آن ها بلند و کلیدی است و گاهی نیز زود از داستان خارج می شوند اما نکته ی عالی درباره ی همگی آن ها این است که هر یک درست در موقعیتی وارد می شود که باید. درست در مواقعی که داستان بازی به یک دشمن یا متحد جدید نیاز دارد سر و کله ی کارکتر های مختلف دنیای بتمن پیدا شده و به سرعت خلاء بوجود آمده را پر می کنند. این هنر جناب «پاول دینی» (Paul Dini) نویسنده ی بازی است که داستان را طوری نوشته که آب توی دل بازیباز تکان نمی خورد. این مسئله کاملا در بازی مشهود است و اگر دقت کنید هر اتفاق خاص درست زمانی رخ می دهد که لازم است. پاول دینی نویسنده ای است که تجربه ی بسیاری در نوشتن داستان های کامیک بوکی دارد. او را با نوشتن سری های بسیاری از کمیک های بتمن می شناسند. او علاوه بر دست درازش در کمیک های بتمن محور، با قلمش به دنیا های دیگر ابر قهرمان های DC نیز سفر کرده و گاه حتی فرا تر نیز رفته است. حوزه ی فعالیت دینی به کامیک بوک ها محدود نشده و او همچنین وظیفه ی نویسندگی بسیاری از انیمیشن ها و مجموعه های تلوزیونی بتمن و دیگر قهرمانان DC را بر عهده داشته. یکی از برترین کار های او در ان زمینه را می توان مجموعه ی تحسین شده ی Batman: The Animated Series نام برد که حتی اگر چند قسمت از آن را دیده باشید به نبوغ نویسنده اش پی خواهید برد.