سپیدار شد اثر ممد صنوبر

[ممد صنوبر]

آتش
شب دل است و این عزا
یار من امشب بیا
خواب من مهتر شده
درد عشق آمد چه کار
آتشی ذوق من است
هم یقین است و صواب
صاحبا حجران چه بود
بار غم ناله وفا
ای دریغ جانم بجو
حس تو با این دلم
پاره تن ویران شده
غصه را شور عجب
هر که دردش ختم تو
پس تو را دانسته است
این نوا هست و چه خوب
این پناه است و چه دور
پاک من چون تو نگر
صبر من بی‌تو چه وصف
وانگها دل را ببین
چون تویی خالق اگر
آتش از غم را چه سرد
بودش او باری ثمر
این دلم اشک دعا
پس منم آن بنده‌ات

 

[ممد صنوبر]

سپیدار
سپیدار شد
آن سپیدار خلقت
آن شوق دیدار هستی
آن نسیم قشنگ
آن ک.س که هر لحظه امیدش گرم بود
به جان جان دیدار
و آن ک.س که نمی‌گرید و عمل می‌کرد
همان که با وجودش خدایش را صدا می‌زد
همان که با حیاء و شرم زندگی می‌کرد
بدان ای دل که خانه‌ام گر ویران شود
بدان ای دل که گر نفسم رسوایم کند
در کنارت چو عشقی می‌مانم و می‌میرم
و در کنارت بسیار زندگی نو آغاز می‌کنم
تویی آن معبود و باز تویی آن محبوب
و باز دوبار تویی آن محجوب و باز تویی آن خدای مهجور

 

[ممد صنوبر]

یار
ز تو ای یار شنیدن دارم
که چیست ای مهر
بر تلألؤ باد روان
که بر می‌خیزد بر راه قیام
ای یار ضامت چیست که بر رانی
بر صفیر غوغای سیاه
ای یار گفتن بگو
ز حرف‌های عجیب من
بر دیار حریم جفا
ای یار بر من بگو

 

[ممد صنوبر]

عشق طوفان
باران شبی دل به دل راست
که بر کردی عشق طوفان
نقابت بر این شب سیاه
که گفتار شبی شاخ نبات
طوفان عشق می‌ورزدی
بر این گیتی تار دیده
کیست که برآید
مرا عشق طوفان کند
عشق طوفان بر آی

 

[ممد صنوبر]

بس که
بس که می‌گفتیم
بس که شنیدن بود
یار رفیق من
صدها شنیدن نیست
مسـ*ـت بر این یاری
فردا پشیمانم
گفتم که بگویم
رفتن شنیدن نیست
آه چه بد بود
ای صفیر باقی

 

[ممد صنوبر]

ای کاش
ای کاش من هم می‌سوختم
در آن کتاب سرنوشت
سرنوشتی که پایان ندارد
ای کاش من هم می‌سوختم
در آن کتاب روزگار
روزگاری که وقف ندارد
ای کاش من هم می‌سوختم
در آن کتاب باور
باوری که هیچ ندارد
ای کاش من هم می‌سوختم
در لا به لای کتاب
کتابی که نظیر ندارد

 

[ممد صنوبر]

باد و باران
باد و باران را ببین
چشم بر چشم خدا
ناله‌ها داغ داد
بهر ایمان‌ات چیست
شب را هم شب
مهتر به مهتر
گفتان همه ک.س
شب را به هر شب
ناله نکردم معشوق من بود
مهتر چه بوده معشوق من کیست

 

[ممد صنوبر]

باد صفا
تا نکنم
شب نگار
تا کی بر تو شوم
عشق بر آن صورتی
چشم تو را دل دهم
جار زنم کی شوم
باد صفا کی به راست
عشق که بارید به من
یار کجاست عشق ما
داغ نکند ای شریک

 

[ممد صنوبر]

مگر
مگر از ما نگفتی تا شود محتاج یار
کار عالم می‌کند این عشق تو مجنون من
صحبت عشقی ببار من بر خدا صف بسته‌ام
من صفیرت می‌دهم گویم تو را حاضر جواب
عشق بر کورم نشست آسوده خاطر می‌شوم
حب تو حب یقین انگار تو را گر بنده‌ام
محتاج دل بیشم نبود دل صفیرت می‌دهد
شرم دارم ای عزیز افراز من بی‌نقص نیست
دل جویم خدا مهتر بده گر یار من
سی*ن*ه‌ی آتش چه شد مجمر به خام اطلسی

 

[ممد صنوبر]

بر سر
بر سر باغی روم
دجله مرا سوی نشاند
هم نفست عشق سپرد
من که دلی پر نهم
کار اجل بر من است
مرده و زنده شوم
هر که تو را سجده کرد
سر سبدی دیار شد
نغمه دهم بی‌تو را
سجده‌ی من حق تو است