مجموعه اشعار شعر های سپید شمس لنگرودی

[mobina01]

چه چیزهای ساده ای که آدمی از یاد می برد،
می بینی !
دنیا زیباست محبوب من،
نمی دانستیم...
برای نشستن زندگی در کنارمان
چهارپایه ای نداریم!

 

[mobina01]

چندان به تماشایش برنشستیم
که بامدادی دیگر برآمد
و بهاری دیگر
از چشم اندازهای بی برگشت در رسید
از عشق تن جامه‌ای ساختیم روئینه
نبردی پرداختیم که حنظل انتظار
بر ما گوارا آمد

ای آفتاب که برنیامدنت
شب را جاودانه می‌سازد
بر من بتاب
پیش از آن‌که در تاریکی خود گم شوم

 

[mobina01]

آن قدر به تو نزدیک بودم
که تو را ندیدم

در تاریکی خود،
به تو لبخند می زنم
شکرانه روزهایی که
کنار تو
راه رفته ام

 

[mobina01]

دوستت دارم...
و پنهان کردن آسمان
پشت میله های قفس
آسان نیست...

 

[mobina01]

زخمی كهنه ام
سايه رنجی پايان يافته
دوستت دارم
و به لمس سرانگشتانت
بر سايه اين زخم
دلخوشم...

 

[mobina01]

روز،
با کلماتِ روشن حرف می‌زند،
عصر، با کلماتِ مبهم...
شب،
سخن نمی‌گوید،
حُکم می‌کند...!

 

[mobina01]

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد
چشم هایت را که باز کنی
موهایت که پریشان بشود
زندگی
عاشقانه طلوع خواهد کرد . . . .

 

[mobina01]

براي ستايش تو؛
همين كلمات روزمره كافي است
همين كه كجا مي‌روي، دلتنگم.

براي ستايش تو؛
همين گل و سنگريزه كافي است
تا از تو بتي بسازم

 

[mobina01]

چرا ننویسم زیباست زندگی
وقتی دو کرکس را در شان دیده ام
چرا ننویسم زیبا نیست زندگی
وقتی تفنگ شکارچی
به صورتشان خیره بود.

 

[mobina01]

چہ بود زندگى تو اگر نبودے:
خلبانى كہ بين آسمان و زمين
همہ چيز از يادش رفتہ است!
انبارے خالى،
كہ نيمہ شبى نگهبانانش را ڪشت‏ہ‌اند!
پرنده‌‏اے كہ سواد ترانہ‌خوانى نداشت!
چہ بود زندگى
تو اگر نبودے...