مجموعه اشعار عارف قزوینیـ

[DELARAM]

به سر کویت اگر رخت نبندم چه کنم
واندر آن کوی اگر ره ندهندم چه کنم
من ز در بستن و واکردن میخانه به جان
آمدم گر نکنم باز و نبندم چه کنم

 

[DELARAM]

غم هجران و پریشانی و بدبختی من
تو پسندیدی اگر من نپسندم چه کنم
مانده در قید اسارت تن من وان خم زلف
می‌کشد، می‌روم افتاده به بندم چه کنم

 

[DELARAM]

من به اوضاع تو ای کشور بی‌صاحب جم
نکنم گریه پس از گریه نخندم چه کنم
آیت روی تو ز آتشکده زردشت است
من بر آن آتش سوزان چو سپندم چه کنم

 

[DELARAM]

خون من ریختی و وصل تو شد کام رقیب
من به ناچار دل از مهر تو کندم چه کنم
شرط عقل است سپس راه جنون گیرم و بس
عارف آسوده من از ناصح و پندم چه کنم

 

[DELARAM]

دیشب خرابی میم از حصر و حد گذشت
این سیل کوه ساز خم آمد ز سد گذشت
گفتم حساب جام شماری به دست کیست
ساقی جواب گفت چه پرسی ز صد گذشت

 

[DELARAM]

قدم خمیده شد چو کمان تا که دیده دید
همچون مه چهارده آن سرو قد گذشت
با یار صحبت از گله های گذشته بود
آمد رقیب و دید نماند از حسد گذشت

 

[DELARAM]

نگذاشت دست رد بکس هر جا نظر فکند
خون ریخت چشم مسـ*ـت تو بی دست رد گذشت
تعداد کشتگان تو نتوان همینقدر
اجساد بی شماره خون از جسد گذشت

 

[DELARAM]

بد کرده را بگوی که «بد از تو تا ابد
ای بی خبر بماند ز ما خوب و بد گذشت »
بی صاحبی خانه من بین ز هر طرف

 

[DELARAM]

بی صاحبی خانه من بین ز هر طرف
هرکس رسید بی پته و بی سند گذشت
عمری که در نتیجه اش عمرم تمام شد
عارف، هزار شکر، گذشت ار چه بد گذشت

 

[DELARAM]

بیمار درد عشق و پرستارم آرزوست
بهبود زان دو نرگس بیدارم آرزوست
یاران شدند بدتر از اغیار گو بدل
کای یار غار صحبت اغیارم آرزوست