مجموعه اشعار فیض کاشانی

[mobina01]

آن‌که کارش با دلست و نیست او را دل منم
آن‌که را مرکب دلست و پای دل در گِل منم

آن‌که او را هرچه حاصل شد بیغما دادعشق
نیستش اکنون به جز بیحاصلی حاصل منم

آن‌که نقش اوست در مرآت کونین آن توئی
آن‌که نقش هر دو عالم را بود قابل منم

آن‌که در راه هوای نفس چالاکست و چست
در سلول راه حق افسرده و کاهل منم

آن‌که او در راه حق ننهاده گامی یک‌نفس
کرد عمر خویشتن را صرف دور باطل منم

آن‌که او را جا بود در آسمانها با ملک
سر نگون افتاد اکنون در چه بابل منم

آن‌که مقصود دل‌فیض است در عالم توئی
آن‌که بسته در خیال تست جان و دل منم

 

[mobina01]

صبا پیام وصالی ز کوی یار آورد
شفا بخسته قراری به بی‌قرار رسید

شب فراق به صبح وصال انجامید
شکفته شو چو گل ای دل که گلعذار رسید

 

[mobina01]

دیدیم جمال لا اله الا الله
دیدیم جلال لا اله الا الله

از دوزخ و از بهشت آزاد شدیم
جستیم وصال لا اله الا الله

 

[mobina01]

مستم ز ندای لا اله الا هو
هستم ز برای لا اله الا هو

این مستی من ز لا اله الا هو
جانم بفدای لا اله الا هو

 

[mobina01]

به هوش باش که حرف نگفتنی نجهد
نه هر سخن که به خاطر رسد، توان گفتن

"یکی زبان و دو گوش" است اهل معنی را
اشارتی به یکی گفتن و دو بِشنُفتن

سخن چو سود ندارد، نگفتنش اولی‌ست
که بهتر است ز بیداری عبث، خفتن..

 

[mobina01]

این گلشن دهر عاقبت گلخن شد
هر دوست که بود جز خدا دشمن شد

جز مهر خدای هرچه در دل کشتم
حاصل اندوه و دانه صد خرمن شد

 

[mobina01]

عشـــق را کاش بدانیم کدامست دکان
تا دو صد جان بکف آریم و خریدار شویم

جای آن دارد اگر صد دل و صد جان بدهیم
قابل مرحمت یک نظـــر یار شویم

 

[mobina01]

مطرب نوا را ساز کن برگ و نوا آغاز کن
گو جان و دل پرواز کن ما را بت سنگی بس است

سنگین دلا سنگین دلا با ما مکن جور و جفا
ماخستگان نازک دلیم این شیشه راسنگی بس است

 

[mobina01]

اشــکـهـای گـــرم مـا و آه های ســـرد ما
کَس نـدانـد کز کجـا آیــد مگر همدرد ما

عـاقلان را کی خبر باشد ز حال عاشقان
کی شناسد درد ما جز آنکه باشد مَرد ما

 

[mobina01]

چو بی یادم نمی باشی مرا بی‌یاد خود مگذار

بیاد خود کن آبادم که بی‌یاد تو ویران