مجموعه اشعار فیض کاشانی

[mobina01]

گفتم که روی خوبت از من چرا نهانست
گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیانست

گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت
گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشانست

 

[mobina01]

کسی کو یافت ذوق لذت عشق
ز جنت گر زند دم عار باشد

بهشت دیگران گلزار باشد
بهشت ما رخ دلدار باشد

 

[mobina01]

دل بوفای تو نهادن خوش است
جان بتمنای تو دادن خوش است

گر سرعاشق برود رفته باش
بر قدم عشق ستادن خوش است

 

[mobina01]

گو برو عقل از سرم در سر هوای یار هست
گو برو دل از برم در بر غم دلدار هست
گه خیال روی او گاهی خیال خوی او
در سر شوریده عشق بهشت و نار هست

 

[mobina01]

صبا پیام وصالی ز کوی یار آورد
شفا بخسته قراری به بی‌قرار رسید

شب فراق به صبح وصال انجامید
شکفته شو چو گل ای دل که گلعذار رسید

 

[mobina01]

چراغ کلبه ی عاشق ، خیال دلدار است

سری که عشق دراو نیست خانه ی تار است...

 

[mobina01]

عشق را کاش بدانیم کدامست دکان
تا دو صد جان بکف آریم و خریدار شویم

جای آن دارد اگر صد دل و صد جان بدهیم
قابل مرحمت یک نظـــر یار شویم

 

[mobina01]

جان جز خیال رویـت نقشی دگر نبندد
دل جـز به عـزم کـویت رخـت سفر نبندد

بـوی تـو تا نیاید جــان نـنگرد گـلـی را
روی تــو تا نبیـند بــر بـــت نظر نـبندد

 

[mobina01]

غم فراق تو ای دوست بی‌شمار بود

بدل چو غصه گره شد یکی هزار بود

نهان کنم غم عشق تو را چو جانم سوخت

که تا دلم بدرون شمع این مزار بود

 

[mobina01]

صبر بر هجران آن آرام جان باشد گناه ،
زنده بودن در فراق او گناهی دیگر است !