خیلی وقت بود میخاستم باهاش صحبت کنم ولی فرست نمیشد و الا بهترین وقت بود که باهاش صحبت کنم بعد از اینکه غذاش رو خورد گفتم:خوب کیان خان میدونی چند وقته مهمون مایی؟!
کمی فکر کردو گفت:نمیدونم یسال شایدم بیشتر...
نفس عمیقی کشیدم دستام رو توهم قفل کردم و گفتم:خوب میدونی وقتی اومدی اینجا من همزمان با تو پروژه درمان چهار نفر دیگه رو هم داشتم الا سال دومی هست که اینجا کار میکنم با تو اون چهار نفر میشدن پنج نفر از اون پنج نفر هر چهارتا درمان شدن و رفتن اما تو موندی میدونی چیه؟!
من حس میکنم تو خودت نمیخای درمان شی چراشو نمیدونم ولی هروقت ما یک قدم میریم جلو تو ده قدم میری عقب میدونی اونو کی فهمیدم؟
زمانی که اون اسباب باز اعصاب سنج رو برات آوردم تو داشتی خیلی خیلی با دقت بازی رو انجام میدادی بدون لرزش دستت اما وقتی گفتم اگر بتونی خودتو کنترل کنی و اون چنگ رو به آخر برسونی مرخصی و تن بلافاصله اونو عمدا چسبوندی به میله و هنه چیز رو شکوندی و به خیال خودت توری وانمود کردی انگار پروژه درمان اشتباه پیش رفته و من مجبور شدم یه طول درمان چند ماهه دیگه برات بنویسم صبر کردن ببینم تا کی میخای به این بازیت ادامه بدی ولی این صبر من دوسال شده داره طول میکشه و الا میخام ازت بپرسم تا کی میخای ادامه بدی؟
خونسرد بودو آروم دستش رو مشت کردن گفت:میدونی خانوم دکتر بعد اون اتفاق زمانی که مادرم با وحشت نگاهم میکرد یا وقتی یکم عصبی میشدم زنم فرار میکرد با خودم گفتم شاید شما بتونی کمکم کنی اومدم اینجا همینکه زنم فهمید برام پرونده روانی تشکیل دادن رفت!
باورت میشه خانوم دکتر؟
زنم، عشقم، همه چیزم رفت بعد رفتن اون دومین ضربه رو زمانی خوردم که فهمیدم پدرم چندین میلیون پول به محمدی داده تا برام پرونده جعلی درست کنن و فامیلیم رو یچیز دیگه بزنن یادمه اولین بار وقتی گفتم اینجا دیوونه خونس شما اخم کردی و گفتی اینجا آسایشگاه هست این اسم با کلاسیه که شما دکترا واسه خودتون گذاشتین وگرنه همه به اینجا میگن دیوونه خونه کارمو از دست دادم من حتی اگر بخام دوباره ازدواج کنم اولین چیزی که بگن اینه که ما دختر به پسر دیوونه بیکار شما نمیدیم.....
با تعجب گفتم:ولی کیان این طرز فکر تو درست نیست تو خیلی پسر خوبی هستی
_هه خانوم دکتر از شما بعیده تو این دوره زمونه خوب بودن کافی نیست!
نفس عمیقی کشیدم و گفتم:تا کی میخای خودتو تویه اتاق دوازده متری حبس کنی و از اون پرونده ای که به قول خودت برات تشکیل دادن بترسی؟
_تا وقتی بمیرم خانوم دکتر
چشمامو بستم لبخند زدمو گفتم:پس میخای ایندت رو به گند بکشی اره؟
نیشخندی زدو گفت:کدوم آینده خانوم دکتر؟به نظرت من از اینجا برم با اون پرونده کوفتی میتونم زندگی کنم؟!
از کشو کنار تختش پروندش رو کشیدم بیرون و گفتم:همه ی مشکلت اینه؟!
_اره
شروع کردم به پاره کردنش با چشمای گرد بهم خیره شد وقتی کاملا ریز ریز شد ریختمش ستل زباله و گفتم:خوب الا حرف حسابت چیه؟
_پارش کردین؟!
نیشخندی زدمو گفتم:نه چسبش زدم
هنوز تو شک بود لبخند زدمو گفتم:خوب آقا کیان، الا حرفت چیه هنوزم نمیخای درمانت رو شروع کنیم؟!
آروم لب زد میخام خیره شدم تو چشماش و گفتم:نشنیدم میخای یا نمیخای
_میخام خانوم دکتر میخام
عسل:خوب خوبه از فردا درمان جدیت رو شروع میکنیم دوز داروهات رو میارم پایین فعلا داروهای قبلی رو مصرف نکن میگم برات دارویه جدید بیارن
از اتاق زدم بیرون اصلا تمرکز نداشتم و کل حواسم فقط به اون اتاق مرموز بود امشب هرطور شدا باید میرفتم داخل اون اتاق.
همگی رفته بودن و من و دوتا از بچه ها برای شیفت شب مونده بودیم از شانس خوبم اون دوتا هم مرغ و خروس عاشق بودن تا گفتم من به اتاقا سر میزنم با ذوق قبول کردن و جیم شدن به طرف راه پله ای که منتهی میشد به طبقه بالا رفتم یواش یواش پله هارو میرفتم بالا تا نشنون صدای پامو روبه رویه اون اتاق مرموز ایستادم و گفتم:آخرش کلیدت رو بدست آوردم
سرمو گرفتم و بالا و گفتم:خدایا به امید خودت
کلید انداختم یا خود خدا کلید خود اتاق بود با ذوق کلیدو چرخوندم در باز شد قلبم تو دهنم میزد درو یکم باز کردم کمی به داخل سرک کشیدم همه جا تاریک بود آروم وارد اتاق شدم به دیوار چسبیدم گوشیم رو برداشتم و چراغ قوه اش رو روشن کردم یه گلوله مچاله شده رويه تخت بودکه فکر کنم خودش بود آروم درو بستم جلو تر رفتم بیدار بود جیغی کشیدم و چند قدم رفتم عقب رفتم ولی تکون نخورد انگار مرده!
نکنه نکنه کشتنش کمی جلو تر رفتم دستم رو گذاشتم رو نبضش نه میزد پس چرا هیچ واکنشی نسبت به من نشون نداد.
چراغ قوه رو انداختم تو چشماش هیچ واکنشی نشون نداد هی نکنه نابیناست درست حدس زده بودم هیچی رو نمیدید ولی این واکنش نشون ندادنش عجیب بود به پشت هر دو دستش کبود بود این نشون نشون دهنده این بود که محمدی بهش غذا نمی‌داده و بجای غذا بهش سرم وصل میکردن درو بر اتاق رو نگاه کردم هیچی نبود فقط یه تخت پوفی کشیدمو روبه یارو گفتم:هی ببین من میخام نجاتت بدم بهتره با من همکاری کنی و جیغ نکشی اوکی؟!
هیچ جوابی نشنیدم به سارا پیام دادم
<پیداش کردم ولی نمیشه تنها بیارمش اون دوتارو یجوری زمین گیر کن بیا کمک>
(سارا)
نمیدونستم چرا دارم به عسل کمک میکنم تا مریض مردمو بدزده فقط میدونستم از هیجانش خوشم میاد معلوم نبود اون دوتا مرغ عشق عاشق کجا رفتن هیچ جا نبود با شنیدن صدای قربون صدقه هاشون فهمیدم تو اشپزخونه هستن اروم در آشپزخونه رو بستم و قفلش کردم و با عجله و بدون سرصدا به سمت عسل حرکت کردم با دیدن در باز اتاق با ذوق رفتم داخل اما با دیدن یه جنازه رویه تخت هینی کشیدمو گفتم:مرده؟!
_نه دیوانه نمرده زندس فقط نابیناست
پس چرا هیچ واکنشی نشون نمی‌داد همین فکرم رو به زبونم آوردم یکم نگاهم کردو گفت:نمیدونم باید درموردش تحقیق کنم فعلا به نفعمون بیا کمک کن اینو ببریم پایین
قطعا نمیشد کولش کنیم ببرمیش پایین برای همین گفتم:چجوری ببریمش
_میپیچیمش لای پتو می‌بریم
همون پتویی که زیرش بود رو پیچیدیم دورش و بلندش کردیم حس میکردم نفسم در نمیاد گلوم خشک شده بود بود و به سختی نفس میکشیدم آروم گذاتیمش تو ماشین خاستم بشینم پشت فرمون که عسل گفت:اینو ببرش خونه من و برگرد تا من آثار جرم رو پاک کنم
سرم رو تکون دادم پام رو رویه گاز گذاشتم و از اونجا دارن شدم
(عسل)
به سمت اتاق محمدی رفتم گیره داخل سرم رو درآوردم و به راحتی درو باز کردم و رفتم داخل پشت سیستم نشستم و اول حافظه دوربین هارو پاک کردم و سپس خاموششون کردم و تند تند از پله ها بالا رفتم وارد اتاق شدم نفت رو ریختم رویه تخت و با فندک اشتیشش زدم یکی از پتو هارو برداشتم انداختم کنار در و اونم آتیش زدم سریع از اتاق زدم و بیرون و جیغ زدم:اتیش اینجا آتیش گرفته وقتی همه ریختن بیرون همشون زن به پایین هدایت کردم که دیدم یکی داره با لگد میکوبه تو در اشپز خونه تر اونجا رو هم به کمک گیره سرم باز کردم همه ی بچهای پایینم به بیرون هدایت کردم آخرین ضربه رو باید میزدم رو به مهدی گفتم :بیمار اتاق صدو هفتادو هفت مونده میرم بیارمش
بدون اینکه منتظر جوابش باشم حرکت کردم بالا همه جارو دود گرفته بود فندک که افتاده بود رو برداشتم سر راه وارد جایی شدم که لباسارو میشستن اونجارو هم آتیش زدم و سریع از اونجا اومدم بیرون همگی داشتن با عجله از پله ها میرفتن پایین جیغ و داد زیاد شده بود دود زیادی جمع شده بود با استینم جلویه دهنمو گرفتم و اومدم بیرون مهدی داشت با آتش نشانی صحب میکرد که شروع کردم به جیغ زدنو گفتم:کمک کمک یکی اون تو گیر کرده تورو خدا نجاتش بدین الا میسوزه
یجوری جیغ میکشیدم که حس کردم هر لحظه ممکنه تار های صوتیم پاره بشه
