با استرس براش تایپ کردم(ولی.. جورج این خطرناک ممکنه که اونا اشتباه کنن.)بلافصله جوابش اومد(چیزی شده؟! حس میکنم استرس داری!) اوه نه باورم نمیشد من.... من خودم خودمو از چاله انداخته بودم تویه چاه با کلافگی تایپ کردم(نه چیزی نیست) بلافاصله پیامک منوچهر اومد(کیارش.... جورج گفت دیگه نمیتونه صبر کنه برای مختصات دوتا بلیت لغوی بود برای بریتانیا که رزو کردیم دخترا نیم ساعت دیگه حرکت میکنن) باورم نمیشد برای منوچهر نوشتم برام لوکیشن بفرسته ولی امکان نداشت خودمو بتونم بهشون برسونم سوار ماشینم شدم با آخرین سرعت ممکنه به طرف فرودگاه حرکت کردم.
(عسل)
باورم نمیشد داشتیم میرفتیم بریتانیا اونم تویه یه پادگان نظامی واقعا که انسان ها از یک ساعت بعدشون هم خبر نداشتن هیچی همراه نداشتیم و اون پیرمرد گفته بود همه چی اونجا حاضره پس فقط لازم بود خودمونو ببریم وارد هواپیما شدیم به شماره صندلیا خیره شدم به کمک مهماندار جاگیر شدیم موبایلم رو رویه حالت هواپیما گذاشتم به سارا خیره شدم و گفتم:از رها و رزوان خبر داری؟!
_برای مادربزرگشون توضیح دادم که یه کار پیدا کردم رها رو با قول یه گوشی و رزوان رو یه عروسک راضی کردم که اونجا بمونن.
سرم رو به صندلی تکیه دادم و گفتم:رها دختر باهوشیه میترسم این هوشش و فهم زیادش براش دردسر بشه میدونی حس میکنم خیلی زودتر از اونچه که بای از لحاظ روحی و مغزی بزرگ شد.
سارا نفس عمیقی کشیدو گفت:من بزرگ ترین اشتباه زندگیم رو زمانی کردم که وقتی اون عوضی رفت و باز دوباره برگشت قبولش کردم و پای یک انسان بی گناه دیگه رو به این دنیا باز کردم.
کمی خودمو رویه صندلی جابه جا کردم و گفتم:خوب چرا برگشت وقتی میخاست بره؟!
_نمیدونم میدونی کم کم رسیدم به اون نقطه ای که میگه گر عاشقم نیستی لطفی و کن و نفرت بورز بی تفاوت بودنت هر لحظه ابم می‌کند.... اینکه بی تفاوت بود اذیتم می‌کرد عسل لحظه لحظه منو می‌سوزوند.
آهی کشیدم و گفتم:نمیدونم چی بگم هیچوقت سراز کار اون مردک درنیاورم نمیشد چیزی که تویه ذهنشه خوند حالا توکه مثلا بگیم تو به درک بچهات چی؟!
_نمیدونم عسل اصلا نمیدونم قلبم تیر میکشه وقتی رزوان اونجوری تویه مهدش بغض کرده بود میگفت بابای من کجاس انگار تازه درک کرده یه پدر تویه زندگیش کم داره هروقت باهاش صحبت میکنم میگه بابامو پیدا کردی؟!
برای اینکه ازاین حال و هوا درش بیارم گفتم:یه بابا براش پیدا کن خوب گناه داره بچه.
نیشخندی زدو گفت:هه محاله دیگه یه مردو به زندگیم راه بدم.
با یاد آوری کیان نیشم از این سر تا اون سر باز شد
نگاه مشکوکی بهم کردو چیزی نگفت چشمام رو بستم انقدر ذهنم درگیر بود که نفهمیدم کی خوابم برد با تکون های دست سارا از خواب پریدم ظرف غذام رو گذاشت جلوم و گفت:بگیر بخور باز گشنت میشه هار میشی حمله میکنی به مردم.
اداشو درآوردم ظرف غذام رو باز کردم با دیدن مرغ زعفرونی نیشم از این سر تا اون سر باز شد و با ذوق گفتم:وای سارا مرغ رو دیدم یاد یه خاطره افتادم.
درحالی که داشت دهنش رو تا سرحد انفجار از غذا پر می‌کرد گفت:چی؟!
_بچه که بودم عاشق مرغا بودم یروز دیدم مرغای مامان بزرگم هی دارن به زمین نک میزنن گشنشون بود مامان بزرگم خدا بیامرز خواب بود میترسیدم بیدارش کنم عصبانی بشه برای همین رفتم از تویه باغچه خونش کرم درآوردم یه شیشه پر کرم بعد رفتم داخل لونه مرغا کرم رو گرفتم تو دستم چشمت روز بد نبینه مرغا حمله کردن هم چشم و چال همو درآوردن هم کرم رو نصف کردن خوردن بعد من خوشم اومد همه ی کرمارو به همین روش دادم خوردن.
سارا با چندش گفت:اینو گفتی که من نخورم غذامو نه؟!
ریلکس لبخندی زدمو گفتم:آره عزیزم فکر کن مرغ کرمو خورده تو داری مرغ رو میخوری.
با چندش قاشقش رو پرت کرد رو ظرفش و گفت:اه اه حالم رو بهم زدی نخواستیم بابا.
ریلکس ظرف غذاش رو برداشتم و داخل ظرف خودم خالی کردم یه نگاه به قاشق چنگالم کردم و افتادم به جون مرغ بی نوا.
با بدبختی زانو های خشک شده از هواپیما اومدیم بلافاصله یه مرد قد کوتاه با موهای فر اومد جلو و به انگلیسی گفت:خانوم محمدی؟!
_بله شما؟!
_شما باید با من بیاین!
ابروهامو کشیدم تویه هم و گفتم:چرا من باید به شما اعتماد کنم و همراه شما بیام؟!
چشماش رو تویه حدقه چرخوند موبایلش رو دراورد یه شماره گرفت و و شروع کرد به صحبت کردن بعد چند دقیقه موبایل رو به طرفم گرفت به شک گوشی رو ازش گرفتم و بردم دم گوشم بلافاصله صدای کیارش تویه گوشم پیچید:خانوم محمدی لطفا همراه الکس برید بهش اعتماد کنید اون از افراد ماست.
باشه ی آرومی گفتم و تلفن رو قطع کردم با دست به ماشین عجیب غریب پشت سرش اشاره کردو گفت:بفرمایید سوار بشین خانوما.
هردو نشستیم داخل ماشین بلافاصله حرکت کرد سارا یکم بهم چسبیدو گفت:بلایی سرمون نیاره یوقت
چشم غره ای بهش رفتم و گفتم:ساکت شو شاید فارسی بلد باشه.
چشماش رو با حالت با نمکی گرد کرد و با دهن باز سرش رو تکون داد گفت:نه خوشم اومد عقلت رسید یکم.
چشم غره ای بهش رفتم تقریبا یکساعت بود که تویه راه بودیم که ایستاد از ماشین پیاده شدیم یه ساختمان بزرگ نقره ای رنگ وسط یه دشت سرسبز چندین نفر از ساختمون اومدن بیرون لباسای نظامی تنشون بود از درجشون چیزیو تشخیص نمی‌دادم که الکس گفت:ژنرال رابینسون و ژنرال کاکس هستن.
با لبخند سرمون رو تکون دادیم و سلام کردیم رابینسون با نظرم زیادی جذاب بود یه مرد قد بلند با چشمای میشی پوست روشن موهای خرمایی با دستش به ساختمون اشاره کردو گفت:بفرمایید داخل خانوما.
هردو پشت سرشون راه افتادیم فضای ساختمان اصلا شبیه یه پادگان نبود ولی از سربازای داخلش میشد راحت حدس زد که پادگان اما یه تفاوت اساسی داشت زن و مرد باهم بودن باهم ورزش میکردن ژنرال یکی از خانوما که اسمش شارلوت بود رو صدا زد و ازش خواست بهمون لباس بده همچنین کفش شارلوت با لبخند بهمون اشاره کرد که دنبالش بریم دنبالش راه افتادیم یکی از در های ساختمان رو باز کرد یک راه رو بود که دوتا راه پله داشت یکی خطم میشد به زیر زمینی یکی به طبقه بالا ولی انگار شارلوت میخاست بره زیرزمینی دنبالش راه افتادیم داخل زیر زمینی یه اتاق فوق العاده مجزا با لباس های نظامی بود دو دست لباس به سمتمون گرفت و گفت:نمیدونم اندازتون هست یا نه اخه اینا کوچیک ترین سایزه.
لباس هارو ازش گرفتیم کمی به اطراف نگاه کردو زیر لبی گفت:چون هم جنسم هستین میگم اینجا دروبین داره طوری لباساتون رو عوض کنین که دوربین نندازتتون.
پشت به دوربین ایستادیم سارا لباسش رو باز گرفت و من شروع به عوض کردن لباسام کردم
