اشک هامو پاک کردم سرش رو تویه آغوشم کشیدم و گفتم:پیداش میکنیم عسل هرطور که شده قاتل داییت رو پیدا میکنیم.
عسل با بی حالی گفت:گوشیم رو دزد زد حالا کیارش زنگ بزنه جواب ندم چی میشه؟!
نیشخندی زدمو گفتم:اون نقشه من بود که موبایلت رو ازت دور کنم الانم بیا بریم بگیریمش
چشم غره ی وحشتناکی بهم رفت میتونستم زیاد حوصله نداره وگرنه پوست سرمو می‌کند به سمت آدرسی که پسره بود رفتیم خیلی سریع گوشیو بهمون داد و پولشو گرفت عسل صفحه ی گوشیش رو روشن کرد با دیدن پیام کیارش نیش جفتمون باز شد شاید اگر پای اون نامرد رو نمی‌کشیدن وسط من هیچوقت وارد چنین بازی خطرناکی نمی‌شدم.
(عسل)
عصبی و کلافه بودم خاطرات صدای خنده های داییم مدام تویه سرم بود حس میکردم یه آدم احمقم یه احمق که هیچوقت جرات مقابله با ترسش رو نداشت هیچوقت جرات نکردم برم دنبال قاتل عزیز ترین کسم هرچی بیشتر به آتیش گرفتن ماشین مرگ دایی گم شدن مهراب فکر میکردم بیشتر مشکوک میشدم من الا حتی به خود سهیل هم شک داشتم حس میکردم اعتماد کردن سخت ترین کار دنیاس شماره رئیس بیمارستان رو گرفتم بوق بوق بوق
_بله؟!
_سلام آقای خسروی من عس....
_سلام عسل خانوم خوب هستید شما؟! جانم چیزی شده؟!
_ام.. آقای خسروی راستش من زنگ زدم که بگم میخام از کارم استعفا بدم
سکوت کرد و بعد چند دقیقه گفت:یعنی چی؟! مگه میشه؟! چرا اصلا؟! اگر مرخصی میخاید من مشکلی ندارم میدم بهتون هرچقدر که بخاین.
_نه آقای خسروی دیگه نمیخام کار کنم شرایطی برام یپش اومده که دیگه تایم کار کردن ندارم لطف کنید برگه استعفای منو خودتون پر کنید و مهر بزنین خدانگهدار.
فرست حرف زدن بهش ندادم و قطع کردم سارا هم که یکساعت پیش استعفا داده بود قدم بعدی عوض کردن خونه بود اما اول باید خودم رو پیش کیارش توجیح میکردم.
رو به سارا گفتم:آدرسی از سهیل نداری؟!
_واسه چی میخای؟!
عسل:خوب باید ازش بپرسیم نقشه چیه دیگه گیج میزنی سارا!
آهانی گفت موبایلش رو روشن کرد و وارد تلگرام شد بعد چند دقیقه سهیل جوابش رو داد و قرار شد سارا بره با سهیل نقشه رو هماهنگ کنه منم کیارش رو سرگرم کنم
خیلی زود کیارش ازم درخواست کرد تا دوباره همدیگه رو ببینم اسم یه کافه معروف رو برام فرستاده بود و این نشونه این بود که حسابی از اینکه کسی زیر نظرش نداره خیالش راحت بود.
تصمیم گرفتم به همون لباسهایی که سارا برام خریده بود برم خوب سر قرار نمیخاستم برم و این باعث می‌شد زیاد حساسیت راجب به تیپم به خرج ندم یه هودی شلوار مشکی با یا پافر بنفش که حسابی بهم میومد سوار تاکسی شدم و آدرس کافه رو بهش دادم راننده از اینه نگاهی بهم کردو گفت:ببخشید خانوم میشه آهنگ بزارم؟!
از اینکه اجازه گرفت خوشم اومد با لبخند گفتم:بله مشکلی ندارم.
دستش رو به سمت ظبط برد و روشنش کرد چندتا اهنگ بالا پایین کرد تا به آهنگ مورد نظرش رسید
این اخریا حرفی نبود بینمون رابطه مثل پانتومیم
عیبی نداره نوبت ماهم میشه یروز عکسای غمگین تنهاییات رو لایک کنیم.
آهنگ قنشگی بود بعد از گذشت نیم ساعت رسیدیم کافه از ماشین پیاده شدم کرایه رو حساب کردم و وارد کافه شدم با دیدن کیارش یه لحظه از تیپی که زده بودم خجالت کشیدم یه پیراهن سفید با یه شلوار پارچه ای مشکی نفس عمیقی کشیدم و خودمو جمع و جور کردم به طرفش رفتم با دیدنم از جا بلند شدو گفت:سلام خوبین؟!
درحالی که می‌نشستم جوابش رو دادم:سلام ممنون خوبم شما خوبید؟!
_بله... چی می‌خورید؟
اوه مای گاد چقدر یهویی! لبم رو با زبونم تر کردم و گفتم:هرچی خودتون میخورین.
سرش رو تکون داد و دوتا قهوه سفارش داد دستاش رو تویه هم قفل کردو گفت:خوب من براتون یه پیشنهاد دارم اینجوری شاید بهتر بتونین به... بیمارتون برسید و همچنین قاتل داییتون.
خودمو کنجکاو نشون دادم و گفتم:چجوری؟!
_خوب خودتون میدونید که من یه مامور امینتی هستم به تازگی متوجه رفتار های مشکوک این باند شدم و حس میکنم این باند یه ربطی به بیمار و داییتون داره.
_خوب الا شما از من چی میخاید؟!
_من میخام شما به من کمک کنید تا بتونم تویه اون باند نفوذ کنم و یسری اسناد رو بدست بیارم اینجوری هم من به هدفم میرسم هم شما.
دستام رو تویه هم قفل کردم و گفتم:شما میگید فقط حس میکنین این باند به دایی و بیمار من مربوط برای یه حس من خودمو به خطر بندازم؟!
_ببیند هیچ خطری شمارو تحدید نمیکنه شما فقط کافیه بتونید اعتماد رئیس باند رو بدست بیارید امکان اینکه دایی و بیمار شما به این باند مربوط باشن حدودا چهل درصده!
