مجموعه اشعار مجموعه اشعار رهی معیری

[mobina01]

آن که سودا زده‌ی چشم تو بوده است، منم!
و آن که از هر مژه صد چشمه گشوده است، منم!

آن زِ ره مانده‌ی سرگشته که ناسازیِ بخت
ره به سر منزلِ وصلش ننموده است، منم!

آن که پیش لب شیرین تو ای چشمه‌ی نوش
آفرین گفته و دشنام شنوده است، منم!

آن که خوابِ خوشم از دیده ربوده است، تویی!
و آن که یک بوسه از آن لب نربوده است، منم!

ای که از چشم رهی پای کشیدی چون اشک
آن که چون آه به دنبال تو بوده است، منم!

 

[mobina01]

چون شمع نیمه جان به هوای تو سوختیم
با گریه ساختیم و به پای تو سوختیم

اشکی که ریختیم به یاد تو ریختیم
عمری که سوختیم برای تو سوختیم

پروانه سوخت یک شب و آسود جان او
ما عمر ها ز داغ جفای تو سوختیم

دیشب که یار انجمن افروز غیر بود
ای شمع تا سپیده به جای تو سوختیم

کوتاه کن حکایت شب‌های غم رهی
کز برق آه و سوز نوای تو سوختیم

 

[mobina01]

از صحبت مردم دل ناشاد گریزد
چون آهوی وحشی که ز صیاد گریزد

پروا کند از باده کشان زاهد غافل
چون کودک نادان که از استاد گریزد

دریاب که ایام گل و صبح جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گریزد

شادی کن اگر طالب آسایش خویشی
کآسودگی از خاطر ناشاد گریزد

غم در دل روشن نزند خیمهٔ اندوه
چون بوم که از خانه آباد گریزد

فریاد که دردام غمت سوختگان را
صبر از دل و تاثیر ز فریاد گریزد

گر چرخ دهد قوت پرواز رهی را
چون بوی گل از گلشن ایجاد گریزد

 

[mobina01]

نه به شاخ گل نه بر سرو چمن پبچیده ام
شاخه تاکم بگرد خویشتن پیچیده ام

گرچه خاموشم ولی آهم بگردون می رود
دود شمع کشته ام در انجمن پیچیده ام

می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم
بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام

جای دل در سی*ن*ه صد پاره دارم آتشی
شعله را چون گل درون پیرهن پیچیده ام

نازک اندامی بود امشب در آغوشم رهی
همچو نیلوفر بشاخ نسترن پیچیده ام

 

[mobina01]

آيد وصال و هجر غم‌انگيز بگذرد
ساقی بيار باده که اين نيز بگذرد

اي دل به سرد مهری دوران صبور باش
کز پی رسد بهار چو پاييز بگذرد

دلها به سينه گم شود از دستبرد عشق
هرجا بدان جمال دل‌آويز بگذرد

بيند چو ابر گريه‌کنان در رهم وليک
از من چو برق خنده‌زنان تيز بگذرد

شب چون ز کوی او گذرم با نثار اشک
گویی ز باغ ابر گهرريز بگذرد

سوی من آرد ای گل نورسته بوی تو
هرگه صبا به گلبن نوخيز بگذرد

داغم، ز بخت غير ولی جای رشک نيست
کز ما گذشت يار و از او نيز بگذرد

 

[mobina01]

در این شبِ سیه
که فـرو مرده شمعِ ماه
ای مه
چراغ کلبه‌یِ من باش
ساعتی...!

 

[mobina01]

حاصل دورِ زندگی، صحبت آشنا بُود
تا تو ز من بریده‌ای، من ز جهان بریده‌ام

 

[mobina01]

ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست
و آنچه در جام شفق بینی به جز خوناب نیست

زندگی خوشتر بود در پردهٔ وهم و خیال
صبح روشن را صفای سایه مهتاب نیست

شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع
در میان آتش سوزنده جای خواب نیست

مردم چشمم فرومانده‌ست در دریای اشک
مور را پای رهایی از دل گرداب نیست

خاطر دانا ز طوفان حوادث فارغ است
کوه گردون سای را اندیشه از سیلاب نیست

ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم
ورنه این صحرا تهی از لالهٔ سیراب نیست

آنچه نایاب است در عالم وفا و مهر ماست
ورنه در گلزار هستی سرو و گل نایاب نیست

گر تو را با ما تعلق نیست ما را شوق هست
ور تو را بی ما صبوری هست ما را تاب نیست

گفتی اندر خواب بینی بعد از این روی مرا
ماه‌من در چشم عاشق‌آب هست و خواب نیست

جلوهٔ صبح و شکرخند گل و آوای چنگ
دلگشا باشد ولی چون صحبت احباب نیست

جای آسایش چه می جویی رهی در ملک عشق
موج را آسودگی در بحر بی پایاب نیست

 

[mobina01]

تاگریزان گشتی ای نیلوفری‌چشم از برم
در غمت از لاغری چون شاخه نیلوفرم

تا گرفتی از حریفان جام سیمین چون هلال
چون شفق خونابهٔ دل می‌چکد از ساغرم

خفته‌ام امشب ولی جای من دل‌سوخته
صبحدم بینی که خیزد دود آه از بسترم

تار و پود هستی‌ام بر باد رفت اما نرفت
عاشقی‌ها از دلم، دیوانگی‌ها از سرم

شمع لرزان نیستم تا ماند از من اشک سرد
آتشی جاوید باشد در دل خاکسترم

سرکشی آموخت بخت از یار یا آموخت یار
شیوه بازیگری از طالع بازیگرم؟

خاطرم را الفتی با اهل عالم نیست نیست
کز جهانی دیگرند و از جهانی دیگرم

گر چه ما را کار دل، محروم از دنیا کند
نگذرم از کار دل وز کار دنیا بگذرم

شعر من رنگ شب و آهنگ غم دارد رهی
زان‌که دارد نسبتی با خاطر غم‌پرورم

 

[mobina01]

گر شود آنروی روشن جلوه گر هنگام صبح
پیش رخسارت کسی بر لب نیارد نام صبح

از بنا گوش تو و زلف تو ام آمد بیاد
چون دمید از پرده شب روی سیمین فام صبح