مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

از دیده نهان اما اندر دل من جایش

او را طلبم هر شب شاید که ز در آید

 

[نیما نصر]

آن درد ندارم که طبیبان دانند
دردیست محبت که حبیبان دانند

ما را غم روی آشنایی کشتست
این حال نباید که غریبان دانند

 

[پایان]

اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران

چون عودم و از سوختنم نیست رهایی

 

[نیما نصر]

آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی‌دیدنش از گریه نیاساید چشم

ما را ز برای دیدنش باید چشم
ور دوست نبینی به چه کار آید چشم

 

[پایان]

این دردها درمان ندارد غیر وصلت

این غصه بی‌انتها گفتن ندارد

 

[نیما نصر]

آرام دل خویش نجویم چه کنم؟
وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟

گویند مرو که خون خود می‌ریزی
مادام که در کمند اویم چه کنم؟

 

[پایان]

ای طور تو را جهان خریدار

من جور تو را به جان خریدار

 

[نیما نصر]

آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان
هر که بینی دم صاحبنظری می‌زندش

آستینم زد و از هوش برفتم در حال
راست گفتند که دیوانه پری می‌زندش

 

[Tara Motlagh]

او به آزار دل ما هر چه خواهد آن کند
ما به فرمان دل او هر چه گوید آن کنیم

 

[نیما نصر]

ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی
تا درد نیاشامی، زین درد نیارامی

ملک صمدیت را، چه سود و زیان دارد
گر حافظ قرآنی، یا عابد اصنامی