مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

آن کیست که از روی کرم با من وفاداری کند؟
بر جان بدکاری چو من یکدم نکوکاری کند؟

 

[Tara Motlagh]

ای مسلمانان به فریادم رسید
کان فلانی بی وفایی می کند

کشتی عمرم شکست‌ست از غمش
از من مسکین جدایی می کند

 

[پایان]

اندر دل یار خانه می باید کرد
در کوی دوست آشیانه می باید کرد
چون مهر یار باشد بر عقل و دل
عقل و دل را دیوانه می باید کرد

 

[Tara Motlagh]

اندیشه‌ای که آید در دل ز یار گوید
جان بر سرش فشانم پر زر کنم دهانش

آن روی گلستانش وان بلبل بیانش
وان شیوه‌هاش یا رب تا با کیست آنش

 

[پایان]

آغوش مهربانانه ات را نخواست
دلتنگی فقط برای بوسه و آغوش نیست

 

[ill_mah]

اصلا قرار نیست کـــه سرخم بیاورم
حالا که سهم من نشدی کم بیاورم

دیشب تمام شهر تو را پرسه میزدم
تا روی زخمهـــای تـــو مرهم بیـاورم

میخواستم که چشم تو را شاعری کنم
امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم

دستم نمی رسد به خودت کاش لااقل
می شد تــــو را دوباره به شعرم بیاورم

یادت که هست پای قراری که هیچ وقت.....
میخواستم برای تــــو مریـــــم بیاورم؟

حتی قرار بود که من ابر باشم و
باران عاشقانـــه ی نم نم بیاورم

حوّای من تو باشی اگر٬ قول میدهم
عمراً دوباره رو به جهنّـــــم بیاورم

بگذار تا خلاصه کنم٬ دوست دارمت
یا باز هـــم بهــــانه ی محکم بیاورم؟

 

[نیما نصر]

از آتش فراقت، شرحی شنیده بودم

لیکن درون آتش، خود را ندیده بودم

گفتی بیا به سویم تا کام دل بیابی

دانستمی گر اینسان، با سر دویده بودم

هر سو شدم پی دل، کامی نگشت حاصل

مطلوب دل تو بودی، من نارسیده بودم

کی داشتم نصیبی از عشق تو حبیبی

گر در بهشت خرّم عمری خزیده بودم

این شور و شهد گفتار، از لطف توست ای یار

شاید ز قند لعلت، روزی مزیده بودم

ای مونس دل و جان، ای رشک ماه تابان!

گویی به سرّ و پنهان، مهرت خریده بودم

طوطی ز شوق دیدار، نالان شو از دل زار

گویا که بهر این کار، یار آفریده بودم

 

[پایان]

این آتش برخاسته از سی*ن*ه ی من
سوزی است نشان از دل بی کینه ی من

آه است که می خیزد و تو بی خبری
درداست روان از غم دیرینه ی من

من جرات ابراز تو را گوشه دل
خاکی کنم و وای بر آیینه ی من

 

[Tara Motlagh]

انار فصل ندارد
هر وقت تو بخندی
می‌شکفد

 

[نیما نصر]

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما

ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما

ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما
پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما

در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل
وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما