مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست
گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

 

[Tara Motlagh]

از درخت آویختمش!
کنار زردها ، نارنجی ها و سرخ ها
همین امروز از درخت آویختمش
غمی که گوشه دل داشتم

 

[leylii]

از یاد ببر قصه ی ما را هم از امروز
دربارخ ی ما هر چه شنیدی نشنیدی

 

[ill_mah]

از عمر بسی نماند ما را
در سر هوسی نماند ما را

رفتیم ز دل غبار اغیار
جز دوست کسی نماند ما را

رفتیم به آشیانهٔ خویش
رنج قفسی نماند ما را

از بس که نفس زدیم بی‌جا
جای نفسی نماند ما را

یاران بِشُدَند رفته‌رفته
دم‌ساز کسی نماند ما را

گرمی بردند و روشنائی
ز ایشان قبسی نماند ما را

گل‌هایْ رفتند زین گلستان
جز خارو‌خسی نماند ما را

دل‌واپسیِ دگر نداریم
در دهر کسی نماند ما را

کو خضرِ رهی در این بیابان
بانگ جرسی نماند ما را

جز ناله که مونس دل ماست
فریادرسی نماند ما را

بستیم چو فیض لب ز گفتار
چون هم‌نفسی نماند ما را

 

[Miss.Ghazal]

از تو پرسیدم کجاست
گفتند به من حالش خوب است
دیدمت آن روز کنار یارت
ای یار من، در دلت کجام

 

[Tara Motlagh]

از عشق تو
یک‌ریز
دلم می‌ریزد
بودنت حال عجیبی‌ست
تو باید باشی

 

[نیما نصر]

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم

ای نور هر دو دیده بی‌تو چگونه بینم
وی گردنم ببسته از تو کجا گریزم

ای شش جهت ز نورت چون آینه‌ست شش رو
وی روی تو خجسته از تو کجا گریزم

دل بود از تو خسته جان بود از تو رسته
جان نیز گشت خسته از تو کجا گریزم

گر بندم این بصر را ور بسکلم نظر را
از دل نه‌ای گسسته از تو کجا گریزم

 

[Tara Motlagh]

آتش عشق بهشت است، میندیش و بیا
زهرغم راحت‌جان‌ است، مپرهیز و بنوش

 

[نیما نصر]

اگر زلفت به هر تاری اسیر تازه ای دارد

مبارک باشد اما دلبری اندازه ای دارد

تغافل برد از حد شوخ چشم من نمیداند

جفا قدری ستم حدی و ناز اندازه ای دارد

محبت را لب خاموش و گویا هردو یکسانست

چو بلبل آتش پروانه هم اندازه ای دارد

اگر سودای لیلی بر سرت افتاد مجنون شو

که هر شهری به صحرای جنون دروازه ای دارد

دل مجذوب خود را با تغافل بیش از این مشکن

که در قانون خوبان امتحان اندازه ای دارد

 

[Tara Motlagh]

امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی