مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[amir mohamad]

باغبانا! چه نشینی که ز بیدادِ خزان
آتشی خاست کز آن دامنِ ریحانِ تو سوخت

ای گل از خانه و کاشانه‌ی من می‌پرسی؟
آشیان و قفس و مرغِ غزلخوانِ تو سوخت

باغ انگورم كه در درد خماري مانده ام
من همان زخمم كه بر جان درختان كهن

از ملاقات تبرها يادگاری مانده ام
نوشدارویی نمی بينم دوای درد خويش

 

[ستایش شهریوری]

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 

[ill_mah]

به نفس های تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت

شبحی چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم، عاشق دیدار من است

یک نفر ساده، چنان ساده که از سادگی اش
می شود یک شبه پی برد به دلدادگی اش

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم، تشنه دیدار من است

 

[ill_mah]

بانو...به بی قراری شاعر ببخش اگر
این شعرها به حضرت چشمت جسارتند

بی خواب کوچه گردی و بدخوابی ام نباش
دلشوره های هرشبم از روی عادتند

هی کوچه...کوچه...کوچه...به پایان نمی رسم
شب های سرد و ابری من بی نهایتند...!

 

[ill_mah]

بی‌لشگریم، حوصله شرح قصه نیست
فرمانبریم، حوصله شرح قصه نیست

با پرچم سفید به پیکار می رویم
ما کمتریم، حوصله شرح قصه نیست

فریاد می زنند ببینید و بشنوید
کور و کریم، حوصله شرح قصه نیست

تکرار نقش کهنهٔ خود در لباس نو
بازیگریم، حوصله شرح قصه نیست

آیینه‌ها به دیدن هم خو گرفته‌اند
یکدیگریم، حوصله شرح قصه نیست

همچون انار خون دل از خویش می‌خوریم
غم پروریم، حوصله شرح قصه نیست

آیا به راز گوشهٔ چشم سیاه دوست
پی می بریم؟ حوصله شرح قصه نیست

 

[ستایش شهریوری]

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 

[Tara Motlagh]

بر هرچه همی می‌لرزی، می‌دان که همان ارزی

زین روی دل عاشق از عرش فزون باشد

 

[ill_mah]

به دلِ جمع، درین دایره گامی نزدم
گرچه پرگار شدم، دور تمامی نزدم

آهی از دل ندواندم به سر راه سحر
گلی از ناله خود بر سر شامی نزدم

ضعف تن سایه صفت داشت زمین گیر مرا
بوسه چون پرتوی مه، بر لب بامی نزدم

ساز افتاده ز کوکم، خجلم ای مطرب!
که به دلخواه تو یک بار مقامی* نزدم

خصلت من چو دگرگونه شد از گشت زمان
طعنه از پختگی خویش به خامی نزدم

تشنه شهرت بیهوده نبودم چو عقیق
زخم بر دل به طلبکاری نامی نزدم

راه بردم ز قناعت چو به چشم و دل سیر
بر سر خوان فلک لب به طعامی نزدم

من که با شور سخن شعله دماندم از سنگ
در دلت آتشی از سوز کلامی نزدم

گرچه ای غنچه دهن تشنه ی بوسی بودم
لب خواهش نگشودم، در کامی نزدم

سرگران از من مخمور گذر کردی دوش
رفتی و از مِیِ دیدارِ تو جامی نزدم

 

[ستایش شهریوری]

بر دلم غوغاست امشب، او کجاست؟
پس سرشته این خیال عاشقم کجاست؟

 

[Tara Motlagh]

به تو فکر می کنم
و ته مانده این زندگی را
سر میکشم
به تو فکر می کنم
و این جان خسته
جوانه می زند
شکوفه می دهد
بهار می شود…