مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[آرامش ابدی]

با من رازی بود
که به کو گفتم
با من رازی بود
که به چا گفتم
تو راهِ دراز
به اسبِ سیا گفتم
بی‌ک.س و تنها
به سنگای را گفتم

 

[آرامش ابدی]

با تو درنگ می‌کنم؟
کیستی که من جز او
نمی بینم و نمی یابم
دریای پشت کدام پنجره ای؟
که اینگونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور، زیبا و روان
دنیای با تو بودن در اوج همیشه هایم
جان می گیرد
و هر لحظه تعبیری می گردد از
فردایی بی پایان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاریکی های سپری شده…
کیستی ای مهربان ترین؟

 

[آراد]

بود درد مو و درمانم از دوست
بود وصل مو و هجرانم از دوست
اگر قصابم از تن واکره پوست
جدا هرگز نگردد جانم از دوست

 

[آرامش ابدی]

به درش برگ گلی می‌کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می‌نویسم:
ای یار
خانه دوستی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست

"نیلوفر عاکفیان"

 

[amir mohamad]

به درش برگ گلی می‌کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می‌نویسم:
ای یار
خانه دوستی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست

"نیلوفر عاکفیان"

برافکن پرده تا خورشید تابان از سما افتد
خرامان شو دمی تا سرو در بستان ز پا افتد

صبا بر هم مزن چین سر زلفش که میترسم
ختن ویران شود آشوب در شهر ختا افتد

 

[آراد]

‌


بر دل من ز بس که جا تنگ شد از جدائیت
بی تو به دست خویشتن سی*ن*هٔ خود شکافتم

 

[سایه مولوی]

بیا که با تو بگویم غم ملالت دل
چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنید
بهای وصل تو گر جان بود خریدارم
که جنس خوب مبصر هر آنچه دید خرید

 

[آراد]

بـرای دیـدنـت پُـر از دلیـلِ عاشقانه ام
اگـر چـه بی اثـرشـده نـگاهِ دلبـرانـه ام

دوبـاره انتـظـارِ تـو دلیـلِ مانـدنم شده
وگرنه مثلِ ارگِ بم شکسته صحنِ خانه ام

بهــارِ آرزوی مـن، دوبـاره کـوچ می کند
قسم بـه آیه ی دلت، خزانِ بی نشانه ام

به هرکجا که میروی به خلوتِ خیالِ خود
پُـر از شـکوهِ بـارش و پُـر از غمِ شبانه ام

بـه انتطـارِ دیـدنت، نشستـم و نیامدی
شبۍکه می سُرودمت به ذوقِ شاعرانه ام

اگر غـزل سروده ام، فقط تـو را نوشته ام
تـویی غـزل،تـو قافیه، ردیفِ جاودانه ام

بیـا به نورِ چشمِ خودخراب کن خرابه ام
کـه می شود نگاهِ تـو ، بنـای آشیـانه ام

 

[آرامش ابدی]

بیا
تا پاییز را پنجه در پنجه، شانه بر شانه، بوسه بر بوسه
بدرقه سازیم…
بیا
تا اشک های سیاه اسید آسمان
این یکی بار
اشک شوق دیدار باشد…
بیا
تا در تقویم خاطرات سرد و زرد پاییز
روزی سبز بر جای بگذاریم…
روزی که غروب می خندد
آسمان شوق می بارد
باد می رقصد
و پاییز در واپسین شمارش جوجه هایش
من و تو را
ما می شمارد…

علی رجبی

 

[آراد]

به‌نام‌همه‌عاشقانت‌قسم
که‌در، راه‌تومرگ‌هم‌زندگیست

اگرزندگی‌تشنه‌ی‌مرگ‌ماست
کسی‌که‌نمرده‌است‌هم‌زنده‌نیست .