مشاعره مشاعره با حرف " خ "

[ill_mah]

خود به یک بار از تو بستاند
چرخ، انصاف های ناداده

 

[نیما نصر]

خاطراتت ز آنسوی آفاق ، آوازم دهند

تا در آبی های دور از دست پروازم دهند

رفته ام زین پیش و خواهم رفت زین پس بازهم

با صدای عشق از هر سو که آوازم دهند

 

[ill_mah]

خودش که نیست ببیند، به هر چه می‌نگرم
به روی‌ مردمکِ چشمم انعکاسش هست

 

[~swampflower~]

خودش میداند ،مردمک چشم منه مهجور است
فرسنگها دور ز من ،ولی خیلی نزدیک است

 

[Tara Motlagh]

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!

 

[نیما نصر]

‏خورشید من برای تو یک ذره شد دلم
چندان که در هوای تو از خاک بگسلم
دل را قرار نیست، مگر در کنار تو
کاین‌سان کشد به سوی تو منزل به منزلم
با اسم اعظمی که به جز رمز عشق نیست
بیرون کِش از شکنجه‌ی این چاه بابلم

 

[~swampflower~]

خودت ، خوب می دانی که کیستی
آتشی افروختی در نهانم ، ولی نیستی
تا به کی این درد؟ ،این بیقراری تا به کی؟
فرصتی نیست ، غمگساری تا به کی؟....

فی البداهه:دلارام*☆♡

 

[نیما نصر]

خود در این خانه نمی خواند کسی خط خرد
تا در این شهریم آری شهریاری عشق راست

 

[~swampflower~]

خداوندا دلی ده پر درد
کم کن اشک سرخ وچهره ی زرد...

 

[نیما نصر]

خانه‌یی آرام و
انتظارِ پُراشتیاقِ تو تا نخستین خواننده‌ی هر سرودِ نو باشی.

خانه‌یی که در آن
سعادت
پاداشِ اعتماد است
و چشمه‌ها و نسیم
در آن می‌رویند.

بامش بوسه و سایه است
و پنجره‌اش به کوچه نمی‌گشاید
و عینک‌ها و پستی‌ها را در آن راه نیست.