مشاعره مشاعره با حرف " خ "

[ill_mah]

خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
که بستگان کمند تو رستگارانند

 

[Tara Motlagh]

خار بودن به همه زخم زدن آسان است
ای خوشا زخم کسی را گل مرهم بودن

 

[نیما نصر]

خفته از مستی به دامان ترم آن لاله‌روی
برق از گرمی در آغوش سحاب افتاده است

 

[ill_mah]

خوی سعدیست نصحیت، چه کند گر نکند
مُشک دارد، نتواند که کند پنهانش

 

[نیما نصر]

خطایت هر چه بود آدم...

به جرم سیب دزدیدن تو را از خویش پر دادند..!!

ولی آدم نکن باور؛...

تو را با چیدن یک سیب پر دادند؟!

خطایت عشق حوا بود...

گمانم عاشقش بودی!

به چشمت عشق را دیدی...

برای خاطر حوا تو آن شب سیب میچیدی؟!

چه رازی پشت این سیب است؟!

که ما را در به در کردی،

از آن ماوای روحانی

به این دنیای ظلمانی...

من از ابهام میترسم،

من از تکرار این فرجام میترسم...

چنان گنگ است این قصه،

چنان تاریک و پنهان است

که از ترس سقوطی تلخ...

من از بوییدن یک سیب بدهنگام میترسم!!

 

[ill_mah]

خواجو کسی که مالک ملک قناعت است
شاه جهان به عالم معنی گدای اوست

 

[نیما نصر]

خیال عشق تو از سر به در نمی‌آید
ز من علاج به جز ترک سر نمی‌آید

 

[ill_mah]

خود را چنان زِ هجرِ تو گم کرده‌ام که هست
مشکل‌تر از سراغِ توام جست و جوی خویش

 

[نیما نصر]

خیز و خسرو باش و پیداکن دم اردیبهشت

تا کنیم این ملک را زیبنده چون خرم بهشت

 

[ill_mah]

خاری است خارِ عشق، که بی‌دست‌وپا شود
آتش اگر زِ سایه‌یِ آن خار بگذرد