مشاعره مشاعره با حرف " د"

[Tara Motlagh]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کُوی او گدائی بر خسروی گزیدن
از جام طمع بریدن آسان بود و لیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن
خواهم شدن ببستان چون غنچه با دل تنگ
وانجا به نیک‌نامی پیراهنی دریدن
گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سرّ عشقبازی از بلبلان شنیدن
بوسیدن لب یار اوّل ز دست مگذار
کاخر ملول گردی از دست و لب گزیدن
فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان بهم رسیدن
گوئی برفت حافظ از یاد شاه یحیی
یا رب بیادش آور درویش پروریدن

دلا بسوز و به جان برفروز آتش عشق
کزین چراغ تو دودی به چشم کَس نرود

 

[نیما نصر]

دارد به جانم لرز مي افتد رفيق؛ انگار پاييزم

دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

 

[ill_mah]

در نمازند درختان و گل از باد وزان
خم به سرچشمه و در کار وضو می بینم

 

[نیما نصر]

دل به چشم کسی نمی بستم

اومد و بی هوا شکستم داد

وسط درس و درد و بیکاری

با دو تا خنده کار دستم داد

 

[ill_mah]

در چشم کند خانه مگس را چو دهی روی
با سفله همان به که مدارا نکند ک.س

 

[نیما نصر]

دیوونه کیه؟
عاقل کیه؟
جونور کامل کیه؟
واسطه نیار، به عزتت خمارم
حوصله‌ی هیچ کسی رو ندارم
کفر نمی‌گم، سوال دارم
یک تریلی محال دارم
تازه داره حالیم می‌شه چی‌کاره‌ام
می‌چرخم و می‌چرخونم، سیاره‌ام !
تازه دیدم حرف حسابت منم
طلای نابت منم
تازه دیدم که دل دارم، بستمش!
راه دیدم نرفته بود، رفتمش
جوونه‌ی نشکفته رو، رستمش

 

[ill_mah]

در جواب سرد مهری های او بوسیدمش

از پیمبر خوانده ام نیکی کنم جای بدی ...

 

[نیما نصر]

دیراست گالیا
در گوش من فسانه دلدادگی مخوان
دیگر ز من ترانه شوریدگی مخواه
دیر است گالیا! به ره افتاد کاروان
عشق من و تو ؟ آه
این هم حکایتی است
اما درین زمانه که درمانده هر کسی
از بهر نان شب
دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست

 

[ill_mah]

در دایره‌ای که آمد و رفتن ماست
او را نه بدایت نه نهایت پیداست
ک.س می‌نزند دمی در این معنی راست
کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

 

[نیما نصر]

در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم

مرا به هرم نفسهای عشق آب کنید

مگر سماجت پولادی سکوت مرا

درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید

بلاغت غم من انتشار خواهد یافت

اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید