مشاعره مشاعره با حرف "س "

[amir mohamad]

سودای عشق خوبان از سربدر کن ای دل
در کوی نیک نامی لـختی گذر کن ای دل

دنیی و دین و دانش در کار عشق کردی
زین کار غصه بینی کار دگر کن ای دل

 

[پایان]

سی*ن*ه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

 

[amir mohamad]

سخن تلخ نگردد به تبسم شیرین
چاره تلخی می قهقه مینا نکند

هرکه چون شانه نسازد دل خود را صد چاک
پنجه در پنجه آن زلف چلیپا نکند

 

[Tara Motlagh]

سعدیا پیکر مطلوب برای نظر است؟
ور نبینی چه بود فایده‌ی چشم بصیر

 

[پایان]

سر آن کشته بنازم که پس از کشته شدن

سر خود گیرد و اندر پی قاتل برود

 

[amir mohamad]

سوختم از آتش دل در میان موج اشک
شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم

شمع و گل هم هر کدام از شعلهای در آتشند
در میان پاکبازان من نه تنها سوختم

 

[پایان]

سخت میخواهم که در آغوش تنگ آرم تو را
هر چقدر افشرده ای دل را بیافشارم تو را

 

[amir mohamad]

سخنی که با تو دارم
به نسیم صبح گفتم

دگری نمیشناسم
تو ببر که آشنایی

من از آن گذشتم ای یار
که بشنوم نصیحت

برو ای فقیه و با ما
مفروش پارسایی

 

[پایان]

سينه تنگ من و بار غم او هيهات
مرد اين بارِگران نيست دل مسکينم

 

[ill_mah]

سیاهپوشِ که‌ای؟! آن‌که سربلند گذشت؟!
چراغِ نیزه شد از این جهانِ گَند گذشت؟!

سیاهپوشِ که‌ای؟! آن‌که چون غزالِ جسور،
به‌تاخت از وسطِ حلقه‌ی کمند گذشت؟!

پیاده مانده‌ای و ناله می‌زنی او را،
که تند و تیز، ازین فتنه با سمند گذشت؟!

خمود و لِه شده زیرِ گرانیِ بازار،
گریستی به کسی که "نگفته چند" گذشت؟!

تو چون مگس به سرِ خویشتن بکوب که او،
"عسل‌پسند" زِ سودای "حبه‌قند" گذشت!

اسیرِ خِفّتِ خود باش زیرِ یوغِ ستم،
که آن رهاییِ مطلق زِ هرچه بند گذشت...