مشاعره مشاعره با حرف " ص "

[پایان]

صد حقیقت را بکشتیم از برای یک هوس

از پی یک سیب بشکستیم صدها شاخسار

دام تزویری که گستردیم بهر صید خلق

کرد ما را پایبند و خود شدیم آخر شکار

 

[Tara Motlagh]

صبح و طلوع شعر و غزل، ناشتای تو
یعنی سلام، زنده شدم با دعای تو

یعنی دوباره با تو من از خواب میپرم
با موج‌ های ملتهب خنده‌ های تو

 

[پایان]

صید من هستی و می خواهم گرفتارت کنم
خواب غفلت رفته ای خواهم که بیدارت کنم
عشق من واگیر دارد پادزهرش عاشقیست
یا تورا عاشق کنم یا اینکه بیمارت کنم

 

[amir mohamad]

صنما بی تو ندارم سخنی با دگران
تا تو مقصود منی کار ندارم به کسان

سوی میخانه و محراب نظر می نکنم
تا مرا هست نشانی ز تو اندر دل و جان

 

[Tara Motlagh]

صورتم را بہ شانہ‌اش ڪَذاشتم و
ڪَفتم
دوست دارم‌ ماهِ من و تو
همیشہ پشت ابر بماند
و هیچ‌ڪس از عشق ما
با خبر نشود ،
آدم‌ها حسودند
زمان بخیل است
و دنیا عاشق ڪُش است

 

[پایان]

صبح آمده
به اجازه تلنگری با اشاره
می نوازد شیشه پنجره را
می خندد گردی صورت زیبا یش
بر سر سودایش
سوسو می زند
کلاهی از مخمل با نقابی سبز و کوچک
صد چندان می شود
دلربایی
و من میغلطم در خوابی سبک
اما بیدار

 

[Tara Motlagh]

صدایت می‌زنیم از دور و مشتاقیم پاسخ را!
گر امشب هم به ما دشنام می‌گویی، سلام از ماست

 

[amir mohamad]

صوفیان بردند از ره چشمِ جادوی ترا
در کمندِ وحدت آوردند آهوی ترا

آستین‌ افشانی بی جای این تردامنان
کرد محتاج شراری شعلهٔ روی ترا

 

[پایان]

صورت وهم به هستی متهم داریم ما

چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

 

[amir mohamad]

صورت وهم به هستی متهم داریم ما

چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

صبح این بادیه آشوب تپشهای دل است
شام‌گردی ز جنون‌تازی سودای دل است

مجمر اینجا همه‌ گوش است بر آواز سپند
آسمان خانهٔ زنبور ز غوغای دل است