مشاعره مشاعره با حرف "پ"

[پایان]

پای خود چون کوه پیچیده است در دامن ز شرم

دیده تا کبک دری سرو خرامان تو را

با قیامت نسبت آن قد موزون چون کنم

شور محشر گرد دامانی است جولان تو را

 

[amir mohamad]

پای خود چون کوه پیچیده است در دامن ز شرم

دیده تا کبک دری سرو خرامان تو را

با قیامت نسبت آن قد موزون چون کنم

شور محشر گرد دامانی است جولان تو را

پروانه صفت چشم به او دوخته بودم
آنگه که خبردار شدم سوخته بودم

خاکستر جسم به سر شمع فرو ریخت
این بود وفایی که من آموخته بودم

 

[پایان]

پرواز من به بال و پر توست، زینهار

مشکن مرا که می‌شکنی بال خویش را

 

[amir mohamad]

پرواز من به بال و پر توست، زینهار

مشکن مرا که می‌شکنی بال خویش را

پر پرواز ندارم اما
دلی دارم و حسرتِ دُرناها
و به هنگامی که مرغان مهاجر
در دریاچه‌ی ماهتاب پارو می‌کشند
خوشا رها کردن و رفتن

 

[پایان]

پرواز هم دیگر رویای این پرنده نبود

دانه دانه پرهایش را چید

تا بر این بالش خواب دیگری ببیند!

 

[amir mohamad]

پرواز هم دیگر رویای این پرنده نبود

دانه دانه پرهایش را چید

تا بر این بالش خواب دیگری ببیند!

پس بزن پرده ی شب را که برآمد خورشید
سبدی نور به تاریکی دنیا پاشید

زندگی فرصت تکرار ندارد ای دوست
باید امروز از این دشت گلی خوشبو چید

 

[پایان]

پرنده ای درقفسم
هر دو بالم زخمیست
پر پرواز ندارم چندیست
حال آنکه دلم
همچنان پرواز میخواهد
پریدن با دوبال و
با دوچشم باز می خواهد
پریدن در آسمان آبی
دلم هوای تازه و همراه و همراز میخواهد

 

[Starscream]

پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور
خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

 

[پایان]

پس از مردن مگر بر خاک من افتد گذار او

مرا صد مصلحت در مرگ همچون خواب صیاد است

 

[amir mohamad]

پیش چشمِ همه از خویش یَلی ساخته ام
پیش چشمان تو اما سپر انداخته ام

ناگهان دشنه به پشت آمد و تا بیخ نشست
ماه من روی گرفت و سر مریخ نشست