مشاعره مشاعره با حرف "پ"

[پایان]

پیشانی بلند تو در نور شمع ها
آرام و رام بود چو دریای روشنی
با ساقهای نقره نشانش نشسته بود
در زیر پلکهای تو رویای روشنی

 

[Tara Motlagh]

پرسید «غم چیست؟»
گفتمش به رغم فریاد،
بی‌صدا ماندن.
پرسید «یاد چیست؟»
گفتمش آوازی خاموش
که در خاطرت آوار می‌شود.
«موسیقی چیست؟»
ترنمی که دمی پیش از مردن
می‌ماند تا به ابد بسوزاند.

«پس من کیستم؟»

تُ اندوهی آهنگینی
که در خاطر من آونگ شده‌ای..

 

[پایان]

پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من

آینه در آینه شد دیدمش و دید مرا



چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او

باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا

 

[Tara Motlagh]

پای «دوست داشتنت» ایستاده‌ام...
مثلِ درختِ کاج
روبروی پاییز...

 

[پایان]

پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

وان راز که در دل بنهفتم به درافتاد

 

[Tara Motlagh]

پنج روزی که درین مرحله مهلت داری
خوش بیاسای زمانی که زمان اینهمه نیست

 

[پایان]

پیش چشمم کمتر است از قطره‌اي

این حکایت‌ها که از طوفان کنند

 

[amir mohamad]

پیش او نیک و بد عاشق اگر ظاهر شود
مدت هجر من و وصل رقیب آخر شود

بوده ذاتی هم که چون یابد مجال گفتگوی
یک حدیثی موجب آزار صد خاطر شود

 

[پایان]

پیام داد که خواهم نشست با رندان

بشد به رندی و دردی کشیم نام و نشد

 

[amir mohamad]

پدرم روضهٔ رضوان به دو گندم بفروخت
من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم

خرقه‌پوشی من از غایت دین‌داری نیست
پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم