مشاعره مشاعره با "ک"

[Tara Motlagh]

کسی که نقطه ی آغاز هر چه پرواز است
تویی که در سفر عشق خطّ پایانی

تویی بهانه ی آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

 

[پایان]

ک.س نیست که در درد و غمم می پرسد

از زخم سنان ستمم می پرسد

جز آه که او هر نفسم می آید

یا اشک که او دم به دمم می پرسد

 

[amir mohamad]

کمر خم کرد هرکس برد بار عشق را بر دوش
جوان شد پیر گل شد سربه‌زانو بیدشد مجنون

هدر شد مستی‌ام در یاد دیروز و غم فردا
بنوش از باده اکنون خوشا اکنون خوشا اکنون

 

[Tara Motlagh]

ڪنون ڪہ ڪَردش ایام را ثباتے نیست
همان خوش است ڪہ در عشق بڪَذرد ایام

 

[نیما نصر]

کاش بارانی ببارد، قلبها را تر کند
بگذرد از هفت بند ما، صدا را تر کند

قطره قطره، رقص گیرد روی چتر لحظه‌ها
رشته رشته، مویرگهای هوا را تر کند

بشکند در هم طلسم کهنه‌ی این باغ را
شاخه‌های خشک و بی‌بارِ دعا را تر کند

مثل توفان بزرگ نوح، در صبحی شگفت
سرزمین سی*ن*ه‌ها تا ناکجا را تر کند

چترهاتان را ببندید ای به ساحل مانده‌ها
شاید این باران که می‌بارد، شما را تر کند

 

[Tara Motlagh]

کویر تشنه‌ی عشقم، تداوم عطشم
دگر بس است، ز باران مگوی، باران باش

دوباره سبز کن این شاخه‌ی خزان زده را
دوباره در تن من روح نوبهاران باش

 

[پایان]

کجا من اشتبا کردم که دستاتو جدا کردی
کجا من با تو بد کردم به آغوشم جفا کردی

 

[نیما نصر]

کار با جذبه ی عشق است عزیزان ور نه بوی پیراهن یوسف گرهی بر باد است

 

[Tara Motlagh]

کاش مولانا ببیند قهر چشمان تورا
تا نگوید نیست در عالم زِ هجران تلخ تر

 

[نیما نصر]

کمتر از ذره نه ای پست مشومهر بورز

تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان