مجموعه اشعار ناصر خسرو

[ویتامین]

اندر بن شوراب ز بهر چه نهاده است
چندین گهر و للوء، دارندهٔ دنیا؟

از بهر پیمبر که بدین صنع ورا گفت:
- «تاویل به دانا ده و تنزیل به غوغا»

 

[ویتامین]

غواص تو را جز گل و شورابه نداده‌است
زیرا که ندیده است ز تو جز که معادا

معنی طلب از ظاهر تنزیل چو مردم
خرسند مشو همچو خر از قول به آوا

 

[ویتامین]

قندیل فروزی به شب قدر به مسجد
مسجد شده چون روز و دلت چون شب یلدا

قندیل میفروز بیاموز که قندیل
بیرون نبرد از دل بر جهل تو ظلما

 

[ویتامین]

در زهد نه‌ای بینا لیکن به طمع در
برخوانی در چاه به شب خط معما

گر مار نه‌ای دایم از بهر چرایند
مؤمن ز تو ناایمن و ترسان ز تو ترسا

 

[ویتامین]

مخرام و مشو خرم از اقبال زمانه
زیرا که نشد وقف تو این کرهٔ غبرا

آسیمه بسی کرد فلک بی‌خردان را
و آشفته بسی گشت بدو کار مهیا

 

[ویتامین]

دارا که هزاران خدم و خیل و حشم داشت
بگذاشت همه پاک و بشد خود تن تنها

بازی است رباینده زمانه که نیابند
زو خلق رها هیچ نه مولی و نه مولا

 

[ویتامین]

روزی است از آن پس که در آن روز نیابد
خلق از حکم عدل نه ملجا و نه منجا

آن روز بیابند همه خلق مکافات
هم ظالم و هم عادل بی‌هیچ محابا

 

[ویتامین]

آن روز در آن هول و فزع بر سر آن جمع
پیش شهدا دست من و دامن زهرا

تا داد من از دشمن اولاد پیمبر
بدهد به تمام ایزد دادار تعالی

 

[ویتامین]

قصیدهٔ شمارهٔ دو:

 

[ویتامین]

به چشم نهان بین نهان جهان را
که چشم عیان بین نبیند نهان را

نهان در جهان چیست؟ آزاده مردم
ببینی نهان را، نبینی عیان را