مجموعه اشعار ناصر خسرو

[ویتامین]

«دانش به از ضیاع و به از جاه و مال و ملک»
این خاطر خطیر چنین گفت مر مرا

با خاطر منور روشن‌تر از قمر
ناید به کار هیچ مقر قمر مرا

 

[ویتامین]

با لشکر زمانه و با تیغ تیز دهر
دین و خرد بس است سپاه و سپر مرا

گر من اسیر مال شوم همچو این و آن
اندر شکم چه باید زهره و جگر مرا

 

[ویتامین]

اندیشه مر مرا شجر خوب برور است
پرهیز و علم ریزد ازو برگ و بر مرا

گر بایدت همی که ببینی مرا تمام
چون عاقلان به چشم بصیرت نگر مرا

 

[ویتامین]

منگر بدین ضعیف تنم زانکه در سخن
زین چرخ پرستاره فزون است اثر مرا

هر چند مسکنم به زمین است، روز و شب
بر چرخ هفتم است مجال سفر مرا

 

[ویتامین]

گیتی سرای رهگذران است ای پسر
زین بهتر است نیز یکی مستقر مرا

از هر چه حاجت است بدو بنده را، خدای
کرده‌ است بی‌نیاز در این رهگذر مرا

 

[ویتامین]

شکر آن خدای را که سوی علم و دین خود
ره داد و سوی رحمت بگشاد در مرا

اندر جهان به دوستی خاندان حق
چون آفتاب کرد چنین مشتهر مرا

 

[ویتامین]

وز دیدن و شنیدن دانش یله نکرد
چون دشمنان خویش به دل کور و کر مرا

گر من در این سرای نبینم در آن سرای
امروز جای خویش، چه باید بصر مرا؟

 

[ویتامین]

ای ناکس و نفایه تن من در این جهان
همسایه‌ای نبود کَس از تو بتر مرا

من دوست‌دار خویش گمان بردمت همی
جز تو نبود یار به بحر و به بر مرا

 

[ویتامین]

بر من تو کینه‌ور شدی و دام ساختی
وز دام تو نبود اثر نه خبر مرا

تا مر مرا تو غافل و ایمن بیافتی
از مکر و غدر خویش گرفتی سخر مرا

 

[ویتامین]

گر رحمت خدای نبودی و فضل او
افگنده بود مکر تو در جوی و جر مرا

اکنون که شد درست که تو دشمن منی
نیز از دو دست تو نگوارد شکر مرا