همگانی نوشته‌های پراکنده

[- گیتی -]

‌«عزیزِ مهربانِ بداخلاقِ صبورِ تندجوش...
امید بخشِ یأس آورِ، پرحرفِ حرف نشنو{}،
بدترین بدِ خوب‌ترین خوبِ
با وِی نتوان زیستن، بی وِی نتوان بودن!
یک جورِ درهم برهمِ شلوغ پلوغِ قرو قاطی
عزیزی که تورا نمی‌توانم تحمل کنم
و دنیا هم بی تو تحمل ناپذیر است»

نامه از علی شریعتی به پوران شریعت رضوی؛ از کتابِ «برسد به دستِ پوری»

 

[- گیتی -]

‌‌«‏دوست ندارم برای خواندن، چیزی به تو بدهم. دلم می‌خواهد آن را خودم برایت بخوانم. بله، برای تو خواندنش، خیلی لذت دارد، در حالی که دست تو را هم باید در دست داشته باشم، چون داستان قدری ترسناک است. نامش مسخ است و سراسر، تو را به وحشت می‌اندازد.»

• فرانتس کافکا/ نامه به فلیسه.
برگردان مرتضی افتخاری.

 

[- گیتی -]

‌‌«هزار عزیزم
دریغ که شما را ندیدم . دریغ که ( خورشید ) را حتی به اندازه همان یک پنجشنبه که به لاهیجان آمده بود ندیدم . و چه بسیار دریغ و دریغا و دریغ دیگر ...
در نامه‌ات نوشته ای«مرگ، این باور سیاه» از این بگذریم که باید اجازه دهی نام یکی از نوشته هایم را، آن، بنامم ...به راستی فکر کردم که چرا نباید پس از مرگ عزیزی، چنان دنیا، آبی بنماید که سوگواران سفید بپوشند؟ از کجا معلوم آنکه از دست ما می رود خود سرشار از لذت نباشد و پر از آبی های یک دیدار ؟ از چیست که برای ما ، ماندگان ، مرگ ، این چنین باوری است که همه در سیاهی آن تردید نداریم؟»

•آذر ۱۳۷۲ | نامه از بیژن نجدی به علی مسعود هزار جریبی

 

[- گیتی -]

‌‌«‏چه روزهای کثیفی!
‏خورشید هر روز در چرک و خون طلوع می‌کند و در لجن مرداب غروب می‌کند. صبح‌ها دلم نمی‌خواهد بیدار شوم و شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم.
‏روزم در دل‌مشغولی و شبم در خواب و بیدار می‌گذرد‌.»

شاهرخ مسکوب

 

[- گیتی -]

‌‌‌«درست ساعت ۱۲ شب به تو فکر کردم،
تو هم به من فکر می‌کنی؟
فکر می‌کنم، فکر می‌کنی چون گوشِ چپم زنگ زد.»

فریدا کالو/ نامه به الکساندر گومز آریاس؛ کلک، فروردین و تیر ۱۳۷۶.

 

[- گیتی -]

‌‌«به قول خودت اگر با هم یکرنگ و صاف نباشیم، پس با که باشیم؟ آیا من در تمام دنیا کسی را که واقعا به فکرم باشد غیر از تو دارم؟ جلال عزیز، اکنون که در نیمه‌ی دیگر کره‌ی زمین کلاهم را قاضی می‌کنم می‌بینم که جز تو کسی را ندارم که واقعا و از ته دل دوستش داشته باشم و می‌بینم که دیدار تو بزرگ‌ترین خوش‌شانسی من بوده است.»

سیمین دانشور/ نامه به جلال آل‌احمد؛ ۲۸ سپتامبر۱۹۵۲.

 

[- گیتی -]

‌«کاش من بال داشتم و پرواز می‌کردم.
می‌دانی این پر و بال را برای چه می‌خواهم؟
برای آن‌که به سوی تو پرواز کنم.»

مکتوب سوم/ نامه به فرنگیس.

فرنگیس؛ سعید نفیسی.

 

[- گیتی -]

‌‌«حالا می‌دانم تنهایی چیست. گرچه تنهایی‌ام موقتی است، این تنهایی از یک هسته مبهم درونی نشئت می‌گیرد و مثل سرطان خون در همه جای بدن پخش می‌شود، به همین سبب آدم نمی‌تواند جایش را نشان بدهد، نقطه شیوع معلوم نیست. در اتاقم میان دو جهان، تنها هستم.»

خاطرات روزانه‌ سیلویا پلات/ مهسا ملک‌مرزبان.

 

[- گیتی -]

‌چرا معلقم کردی؟ می شد که نباشم.
می شد که نپرسم.
می شد که بگویم همین است که هست…

رضا قاسمی / چاه بابل

پ.ن: می‌شد که بگویم زندگی، همین است که هست.

 

[- گیتی -]

‌‌«چیزی نمانده که قلبم بترکد. اما خودم را خاموش احساس می‌کنم؛ بی‌صدا، همچون گور. اگر دهانم را باز کنم، همه‌چیز می‌پرد...»

‏ نامه از آلبر کامو به ماریا کاسارس
۷ سپتامبر ۱۹۴۸