همگانی نوشته‌های پراکنده

[- گیتی -]

‌‌«آینده را نمی‌دانم چه صورت خواهد داشت، از هر طرف نگاه می‌کنم از جنوب و شمال و داخل و خارج موجبات نگرانی فراهم است و جز اینکه شخص موحد شود و بگوید خدا عاقبت کارها را خیر کند چاره نیست!»

• محمدعلی فروغی/ نامه به سیدحسن تقی‌زاده.

 

[- گیتی -]

‌‌«زیاد دوستم ندار، زیاد دوستم ندار، باعث رنجش منی! بگذار من دوستت بدارم! تنها، بسیار دوست داشتن را بلدی که هردویمان را رنج می‌دهد؛ چون کودکانی که بسیار نوازششان می‌کنیم وقتی کوچکند پس در جوان‌سالی می‌میرند.
زندگی برای این ساخته نشده؛ خوشبختی، هولناکی است و کسانی را که دنبالش می‌گردند تنبیه می‌کند.»

از نامۀ گوستاو فلوبر به لوئیز کولِت
برگردان علی نساجی زواره

 

[- گیتی -]

‌‌«آنتون عزیزترین، بهبود یافته‌ای؟ چرا درباره‌ی بیماری‌ات بیش‌تر نمی‌نویسی . تبت چه قدر است.
چه مدتی در رختخواب بودی؟ دلم به درد می‌آید وقتی می‌بینم که با تو نیستم تا از تو پرستاری کنم و کاری کنم که احساس راحتی کنی. قول می‌دهم این آخرین سالی است که ما به این شکل زندگی می‌کنیم عزیزترین!
من هرچه که از دستم برآید خواهم کرد تا تو راحت باشی، گرم باشی و احساس تنهایی نکنی. خواهی دید بودن با من چه قدر برایت خوب خواهد بود و چه طور خواهی توانست کار کنی و بنویسی.
حتما ته دلت مرا سرزنش می‌کنی که چرا به اندازه ی کافی دوستت ندارم؟ درست می‌گویم ؟ می توانم بفهمم، مرا ببخش…من احمق هستم اما درباره‌ام فکر بد نکن…»

اولگا کنیپر/ نامه به آنتوان چخوف؛ برگردانِ احمد پوری.

 

[- گیتی -]

‌‌«‏از این پس تو همیشه چیزی شکسته در خودت حمل خواهی کرد. این را هم به خودت بگو، که یک جور خوشی است که بدانی هرگز پیش نمی‌آید که کمتر از این دوست بداری، هرگز پیش نمی‌آید که این‌چنین تسلا نیابی، که مدام بیشتر و بیشتر به خاطر آوری. »

‏نامه‌ی پروست به آندره بونیر
‏رولان بارت؛ خاطرات سوگواری
محمدحسین واقف.

 

[- گیتی -]

‌«همه به هم دروغ می‌گویند و همه می‌دانند که دروغ می‌شنوند ولی می‌گویند و می‌شنوند چون رسم است. ما هم به همه دروغ می‌گوییم کاش بتوانیم به خودمان [دروغ] نگوییم.

در حال و هوای جوانی
شاهرخ مسکوب

 

[- گیتی -]

‌‌«بیا به من کمک کن تا درست زندگی کنم.
پناهِ من باش. ترس‌های من را کم کن،
خودت را تسلیم من کن تا برایم ممکن شود که به شانه‌هایت تکیه کنم. مرا در آغوش بگیر…
حتی اگر ناراحتی، به هم ریخته‌ای، با همان ناراحتی مرا محکم بغل کن، محکم، بسیار بسیار محکم…قبول؟»

ماریا کاسارس / نامه به آلبر کامو

 

[- گیتی -]

‌«این رنج و عذاب هرروزه و گونه‌گون محض چیست؟
ما از کجا می‌آئیم و به کجا می‌رویم؟
تنها آن‌که عشق می‌ورزد می‌تواند تاب آورد.»

۱۹۲۴/۹/۲۹؛ نامه از نیکوس کازانتزاکیس به یک دوست؛ برگردانِ سیروس سعیدی.

 

[- گیتی -]

‌‌«اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما_انسان‌ها_باور نداریم که روزی خواهیم توانست به هر آن‌چه می‌خواهیم، دست یابیم؟»

نامه از جبران خلیل جبران به ماری هاسکل از کتابِ
«نامه‌های عاشقانه یک پیامبر»، برگردانِ؛ آرش حجازی

 

[- گیتی -]

‌‌یک ظهر ِمشت شده توی گلویم بود که نمی‌توانستم
قورتش دهم.مثل گریه.تا حالا اینطوری شدی عالیه خانم؟

دوباره از همان خیابان‌ها؛ بیژن نجدی

 

[- گیتی -]

‌‌«به جاهایی فکر می‌کردم که باید با هم برویم
ـ جاهایِ کوچکِ گمنام.
که فقط بگویم با تو آنجا رفته‌ام،
باهم آنجا‌ غذا خوردیم، مسـ*ـت کردیم
یا رقصیدیم ...»

نامه از هنری میلر به آناییس نین
برگردانِ محمدحسین واقف.