مجموعه اشعار هوشنگ ابتهاج

[آساهیر]

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی

 

[آساهیر]

چه ابر تیره ای گرفته سی*ن*ه تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا
نمی‌شود!

 

[آساهیر]

ای گل در آرزویت جان و جوانیم رفت
ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت

 

[آساهیر]

من آن ابرم که می‌خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد

دل تنگم غریب این در و دشت
نمی‌داند کجا سر می‌گذارد …

 

[آساهیر]

زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند

 

[آساهیر]

پرنده می‌ داند
که باد بی نفس است
و باغ تصویری ست
پرنده در قفس خویش
خواب می‌بیند …

 

[آساهیر]

دستم نمی‌رسد که در آغوش گیرمت
ای ماه با که دست در آغوش می‌کنی؟!

 

[آساهیر]

بدین نشان که تویی ای دلِ نشسته به خون
بمان که تیرِ امانِ تو در کمانِ من است …

 

[آساهیر]

جز بند نیست چاره‌ی دیوانه و
حکیم
پندش دهد هنوز،
عجب عاقل است این

گفتم طبیب این دل بیمار آمده ست
ای وای بر من و دل من،
قاتل است این …!

 

[آساهیر]

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من