آموزشی چگونه نویسنده شویم

[ASHVAN]

ابتدا چند عکس مفهومی را نگاه می‌کنیم سپس سعی می‌کنیم یک سرگذشت یا داستان درمورد آن بسازیم (بدون در نظر گرفتن واقعیت تصویر)

 

[ASHVAN]

توسعه ایده

این مرحله بسیار حائز اهمیت بوده و رسیدگی به آن باعث بدست آوردن نقشه کلی داستان می‌شود. به بیان بهتر؛ در این مرحله ما برای ایده‌ای که در قدم اول بدست آوردیم، شخصیت‌های بیشتر، فضا و مکان‌ها، زمان و اتفاقات کلی را در قالب یک نقشه ثبت می‌کنیم تا هنگام شروع از آن‌ها استفاده کرده و به داستان خود پروبال بدهیم. راه حل این است که؛ مثلا تعیین کنیم داستان در چه مکان‌ها و چه زمان‌هایی اتفاق می‌افتد، چند نفر با چه جنسیت و شخصیت اخلاقی و کلا نوع موجودیت در این مکان‌ها و زمان‌ها نقش بازی می‌کنند، و در نهایت نحوه شروع، اوج و پایان داستان چگونه باشد و در این میان چه اتفاقاتی قرار است برای این اعضا بیفتد؟! این (پی رنگ) نام دارد.

 

[ASHVAN]

نکاتی که باعث حرفه‌ای شدن داستان ما می‌شود، وجود؛ قهرمان، قسمت اوج و نتیجه‌گیری و همچنین تنوع مکان و افراد است. بهترین مثال؛ انیمیشن (باب‌اسفنجی) است که تنوع شخصیتی از مهربان تا مغرور و خسیس در آن حضور داشته که در مکان‌های خاص با اتفاقات چالش‌برانگیز در حضور شخصیت اول، بازی می‌کنند.

 

[ASHVAN]

شروع

حال که نقشه آماده شد و حاظریم کار را شروع کنیم، بهتر است به یک‌سری نکته که در ادامه می‌آید، واقف باشیم.

منظور از این تیتر، رعایت؛ املای صحیح واژه‌ها، استفاده از علائم مکث، نقطه و پرانتز و از همه مهم‌تر نیم‌فاصه است.
اعمال این مسائل باعث روان‌تر خواندن شدن متن می‌شود، نیم‌فاصله‌ها کلمات را زیبا‌تر می‌کنند. علاوه بر موارد بالا، جمله بندی صحیح، لحن مناسب و واژه‌گزینی هم قابل توجه هستند.
جمله‌ها بهتر است دارای توازن باشند، برای مثال هنگامی که در جمله‌ی قبلی از کلمه (راجع به) استفاده نمودیم و حال لازم است دوباره در همین جمله هم استفاده شود، می‌توانیم از کلمه‌ی (در مورد) بجای آن استفاده نماییم تا تکررِ واژه باعث یک‌نواختی پاراگراف‌ها نشود.

 

[ASHVAN]

لحن‌ها هم رنگ و بوی خاصی دارند، بخصوص اگر برای داستان خود (راوی) انتخاب کرده باشیم لازم است لحن او‌ را تعیین کنیم، مثلا حماسی صحبت کند یا طنزگونه؟ این مورد بستگی به فضای کلی متن دارد.

واژه گزینی هم به معنای استفاده اصولی از واژه‌گان برای تولید یک لحن خاص است.

 

[ASHVAN]

۲-قراردادن گفتگو

بد نیست گاهی شخصیت‌های داستان‌مان با هم صحبت کنند! این‌گونه داستان زیبا‌تر می‌شود. برای مثال اجازه دهید یک تکه گفتگو را با هم مرور‌ کنیم؛



+آهای، پسرک چَموش، چرا زمین ما رو به این روز در آوردی؟

-چون دلم می‌خواد!!

+الان حساب‌تو می‌رسم، وای‌سا ببینم...

 

[ASHVAN]

آن‌چیزی که در گفتگوی بالا دیدیم، عدم نگارش حالات شخصیت‌ها بود! به بیانی؛ نویسنده به شکلی گفتگو را نگاشته است که از لحن صحبت کاراکتر، حالت‌اش مشخص شود.
بنابراین خوب است در گفتگو‌ها با لحن‌ها حس و حال را به مخاطب منتقل کنیم! و از توصیف و تشبیه پرهیز نماییم.

 

[ASHVAN]

3- پروبال دادن

تصور کنید؛ بعد از یک ساعت نوشتن حال دیگر چیزی به فکرمان نمی‌رسد تا داستان را ادامه دهیم یا چیزی که از این به بعد می‌نویسیم (تودل‌برو) نیست! در این هنگام یک سوال ساده می‌تواند یاری‌مان دهد تا متن‌مان را توسعه دهیم.

از خود بپرسید؛ (چه می‌شد اگر.....می‌شد؟) پاسخ به این پرسش ادامه دادن به داستان را راحت‌تر می‌کند، مثلا؛ چه می‌شد اگر ثریا شب دیر‌تر به خانه می‌رفت؟ بسیار خوب دلیل آن را می‌یابیم و شروع به نگارش می‌کنیم

 

[ASHVAN]

تصحیح

پس از اینکه داستان ما تکمیل شد، نیاز به تحلیل شدن و مورد نقد قرار‌ گرفتن دارد زیرا در این صورت است که اشکالات آن آشکار می‌شود. برای تصحیح کردن ابتدا متن را یک‌بار می‌خوانیم و هر غلط املائی که دیدیم رفع می‌کنیم.

برای تحلیل یک‌بار دیگر متن را خوانده و پس از هر پاراگراف از خود می‌پرسیم؛ آیا این قسمت جذاب شده؟ چگونه بهتر‌ش کنم؟ این سوالات را صادقانه پاسخ می‌دهیم و عملاً اگر پاسخ منطقی یافتیم آن را روی داستان اعمال می‌کنیم.

 

[ASHVAN]

در نهایت داستان نیاز به نقد شدن دارد، پس آن را برای افرادی که اعتماد داریم یا به طور‌ کلی کسانی که می‌توانند بدون محابا نظر خود را درمورد متن‌مان بگویند می‌فرستیم تا از نظر ایشان هم نقاط ضعف و قوت متن آشکار شود.