آموزشی چگونه نویسنده شویم

[ASHVAN]

انتشار

شاید بخواهیم داستان خود را به صورت pdf منتشر کنیم، به اپلیکیشن تبدیل کرده یا چاپ کنیم، این‌جا راجع به این‌کار اطلاعاتی کسب می‌کنیم.

در‌مورد چاپ کتاب، امروزه ناشرین همه کار را برای ما انجام ‌می‌دهند فقط کافی‌ست متن خود را به آن‌ها بدهیم تا هم برای‌مان تایپ و هم جلد آن را طراحی کنند. اما برای انتشار الکترونیک در فضای اینترنت یا تبدیل اثر به اپلیکیشن نیاز به انجام کار‌های خاصی داریم که در ادامه مرورشان می‌کنیم.

 

[ASHVAN]

تایپ

اگر داستان‌ را به صورت دستی نوشته باشیم، بایستی آن را به متن تایپ شده تبدیل کنیم!

در صورتی که خط‌مان خوب باشد، می‌توانیم با کمک‌گرفتن از نرم‌افزار‌های (متن‌یار) تبدیل عکس به نوشته این‌کار را انجام دهیم اما اگر این‌طور نیست می‌توانیم این وظیفه را به یک تایپیست محول کرده و یا خودمان انجامش دهیم.

 

[ASHVAN]

برای شروع کافیست وارد نرم‌افزار (Microsoft Word) شویم، فونت و سایز را مشخص و تایپ را شروع کنیم.

اگر قصد داشتید داستان‌های خود را به‌صورت یک اپلیکیشن حرفه‌ای ساخته و کاملاً مدرن «بدون حتی یک خط کد نویسی» نشر آثار خود را انجام دهید، پیشنهاد ما استفاده از اپلیکیشنِ (کتاب‌ساز هوشمند) است که برای اندروید ساخته شده است.

 

[MHP]

نگارش آزاد در نویسندگی​

ابزارهای خود را انتخاب کنید
با قلم و کاغذ یا صفحه کلید و کامپیوتر پشت میز بنشینید.برخی از نویسندگان نوشتن با دست را ترجیح می دهند. این می تواند احساس شخصی تری داشته باشد ، که می تواند منجر به افزایش خلاقیت شود ، و همچنین داشتن یک قلم و یک دفترچه یادداشت کوچک که به راحتی در هر کجا که باشد در دسترس باشد آسان تر است اگر شما شخصی هستید که مرتباً افکار یا عقاید را یادداشت می کنید. صرف نظر از گزینه ، انتخاب کنید که چه چیزی برای شما راحت تر است و چه چیزی به شما کمک می کند تا بیشترین بازده را داشته باشید.


آزاد نویسی را می توان در هر کجا انجام داد ، اما در حالت ایده آل ، شما باید یک مکان آرام را انتخاب کنید که حواس شما را پرت نکرده یا قطع نکنید.

 

[MHP]

مهلت خود را تعیین کنید
پیش از این تصمیم بگیرید که چه مدت زمان صرف نوشتن خواهید کرد. اگر تازه وارد کار رایگان نوشتن شده اید ، ممکن است بخواهید فقط با چند دقیقه شروع به کار کنید تا خود را به این عادت تبدیل کرده و از روند کار آگاه شوید. حتی اگر در انجام تمرینات ورزشی تجربه کافی دارید ، بیش از 5 یا 10 دقیقه زمان لازم نیست. برای هر مدت تعیین شده ، یک تایمر یا زنگ ساعت تنظیم کنید و فقط نوشتن را برای کل مدت زمان آن شروع کنید.

 

[MHP]

نوشتن
بدون توقف تایمر را بنویسید تا تایمر خاموش شود. قلم خود را از روی کاغذ بلند نکنید و انگشتان خود را از صفحه کلید بردارید ، حتی اگر این به معنای نوشتن "من نمی دانم چه بنویسم" را بارها و بارها بنویسید. مزخرف بنویسید ، هر چیزی بنویسید ، اما نوشتن را متوقف نکنید. وقتی ایده ای پیدا کردید که جالب به نظر می رسد ، آن موضوع را هر کجا که شما را ببرد دنبال کنید ، حتی اگر انتزاعی یا مزخرف به نظر برسد. لباسهای تانژانت را دنبال کنید و آنها را دنبال کنید. برای مدت زمان اختصاص داده شده ، به هر کاری ادامه دهید که کلمات را از مغز شما به سمت انگشتان خود به سمت صفحه هدایت می کند ، ادامه دهید.nbsp ؛ بخشی از موضوع این است که از ذهن خود بیرون بیایید و اجازه دهید ضمیر ناخودآگاه شما این کار را بکند. اگر بتوانید به جای محتوا روی روند کار تمرکز کنید ، گاهی اوقات محتوا باعث تعجب شما می شود. مانند یوگی که بر روی تنفس آنها تمرکز می کند تا "تمرکز" داشته باشد ، شما به طور مداوم برای نوشتن تمرکز خواهید کرد تا خلق کنید.

 

[MHP]

حالا چی؟
اگر چیزی علاقه شما را برانگیخت و مانند ایده ای که ارزش پیگیری آن را داشتید در حالی که مشغول نوشتن آزاد بودید ، بلافاصله پس از خاموش شدن تایمر به عقب برگردید و آن قسمت را برجسته کنید. حتی ممکن است بخواهید چند یادداشت در مورد آن ایده یادداشت کنید تا بعداً بتوانید روی آن بنویسید.اگر هیچ چیز بلافاصله به عنوان ارزش برجسته نشد ، فقط صفحاتی را که ایجاد کرده اید کنار بگذارید تا بعداً بررسی کنید.


هنگام مرور آنچه که نوشتید ، ببینید آیا چیزی علاقه شما را برانگیخته است. یافتن قطعات یا حتی یک کلمه که تصمیم دارید آن را حفظ کنید باید یک موفقیت تلقی شود. از نزدیک نگاه کنید و سعی کنید آنچه را که به ذهن شما خطور کرده است رد نکنید. حتی اگر ایده های داستانی یا ایده های شخصیتی را پیدا نکنید ، ممکن است چیزی پیدا کنید که بتواند به عنوان یک دستورالعمل برای استفاده بعدا استفاده شود.

 

[MHP]

بر اساس تمرینات آزادسازی گذشته کار کنید
لزوماً آزاد نویسی همیشه باید کاملاً بدون ساختار باشد. هنگامی که شروع به نوشتن کردید ، مطمئناً می خواهید خود را به هر جایی که نوشتن شما را می کشد رها کنید ، اما گاهی اوقات می توانید جلسات خود را با ترکیب عناصر جلسات آزاد نویسی گذشته آغاز کنید. به عنوان مثال ، شاید یک تمرین آزمایشی قبلی منجر به برخی از ویژگیهای خارج از مرکز در یک شخصیت شده باشد ، و یک تمرین دیگر منجر به توصیف یک مکان عجیب شود. از این دو عنصر - یک شخصیت غیر عادی و یک مکان عجیب - به عنوان نقطه شروع جلسه آزادسازی بعدی استفاده کنید.


هرچه بیشتر بنویسید و هرچه بیشتر به ایده های کوچک و جزئیات جزئی برسید ، می توانید بیشتر آنها را بسازید تا زمانی که شخصیت هایی داشته باشید که در سناریوهایی که می خواهید کاوش کنید واقعی باشید.

 

[Puyannnn]

اکثر نویسنده‌ها یک مشکل اصلی دارند: ننوشتن.

آنها مدام مشغول فکر کردن راجع به میلیون‌ها چیزی هستند که می‌توانستند بنویسند.

یک روز، شاید یک روز، چند تا از این ایده‌ها را روی کاغذ بیاورند. اما این ایده‌ها هرگز به مرحله‌ی پرورش نمی‌رسند.

آنها یک حسِ مبهم بی‌هدفی دارند. می‌دانند که باید بنویسند. باید ایده‌هایشان را توسعه دهند. می‌دانند که زمان در حال سپری شدن است و هیچگاه منتظر نمی‌شیند تا آنها روزی ایده‌های بی عیب و نقصشان را به مرحله‌ی پرورش برسانند. همه آنها به خوبی آگاه هستند که:






احتمالا تا الان فهمیده‌ای که نوشتن کار آسانی نیست.

اگر هر روز بنویسی، مهارت نوشتنت خیلی سریع رشد می‌کند. دیگر نگران بی‌هدف ماندن ایده‌هایت نیستی. دیگر حس نمی‌کنی که زمان به پوچی سپری می‌شود. دیگر از اینکه خودت را یک نویسنده بنامی احساس گناه نمی‌کنی.

هر روز می‌نویسی و یاد می‌گیری که هر روز بهتر از دیروز بنویسی. اما چطور می‌توان هر روز نوشت؟

 

[Puyannnn]

برای همیشه با ننوشتن خداحافظی کن



1. اولین کاری که هر روز صبح انجام می‌دهی نوشتن باشد. وقتی از خواب بیدار می‌شوی انرژی کافی برای نوشتن داری. اگر نوشتن را به تاخیر بیندازی، استرس‌های روزِ پیش رو حواست را پرت می‌کنند.

2. قبل از هرکاری یک لیست از ایده برای نوشتن در طول روز تهیه کن تا وقتی که پای نوشتن می‌نشینی و روبروی کاغذِ سفید قرار می‌گیری، سفیدی کاغذ تو را از نوشتن باز ندارد.

3. اگر مثل من عاشق لوازم التحریر هستی یک دفترچه‌ی زیبا و جمع‌وجور برای ثبت ایده‌هایت در نظر بگیر. یا اینکه ایده‌ها را توی گوشی‌ات ثبت کن. اما برای روزانه‌نویسی حتما از یک دفتر یا سررسید استفاده کن.

4. همه ما بارها و بارها این را شنیده‌ایم، اما تکرار آن خالی از لطف نیست: لطفا با دست بنویس. عمل فیزیکی نوشتن ارتباط خیلی عمیقی با ذهن برقرار می‌کند. نوشتن با دست مثل یک دست‌انداز سرعتت را می‌گیرد و کمک می‌کند از فرایند نوشتن بیشتر لذت ببری بدون آنکه نگران خروجی کار باشی.

5. به مقدار محدود و مشخص بنویس. برای شروع از بازه‌ی کوتاه شروع کن و همزمان با پرورش عادت نویسندگی این مقدار را کم کم افزایش بده. دو روش برای این کار وجود دارد:

6. یک زمان مشخص در نظر بگیر و تایمر را روشن کن. (مثلا ۲۰ دقیقه)

7. تعداد صفحه را مشخص کن (۳ صفحه) و بعد تا زمانی که به هدفت نرسیدی بنویس.

8. آنقدر بنویس تا به هدفي نوشتاری آن روزت برسی و بعد توقف کن، حتی اگر وسط کشف یک ایده‌ی حیرت انگیز هستی. ایده را روی کاغذ بنویس و روز بعد به سراغش بیا. ارنست همینگوی وقتی حین نوشتن به ایده‌ی جذابی می‌رسید، متوقف می‌شد. به این صورت روز بعد خیلی راحت‌تر می‌توانست آن ایده را پرورش بدهد.

9. یک مکان مشخص در خانه برای نوشتن در نظر بگیر و هر شب قبل از خواب دفتر و خودکارت را آنجا بگذار. اگر به اندازه کافی فضا داری بهتر است یک اتاق مجزا در نظر بگیری تا در صورت لزوم درب را ببندی و به اصطلاح فارغ از هیاهوی دنیا به نوشتن بپردازی. استفن کینگ حرف جالبی دارد: «با در بسته بنویس، با در باز بازنویسی کن».

10. به عنوان یک تجربه، به مدت 30 روز هر روز بنویس. اگر دوستش نداشتی، می‌توانی بعد از 30 روز دیگر ننویسی. وقتی به 30 روز رسیدی این تجربه را برای 90 روز دیگر ادامه بده. بعد از روز نود و یکم متوجه می‌شوی از ننوشتن رنج می‌بری.