معرفی کتاب گتسبی بزرگ اف. اسکات فیتزجرالد

[ادوارد کلاه به سر]

با این حال، پیرسون خاطرنشان کرد که برخوردِ خاصِ فیتزجرالد با این موضوع، عاری از خوش‌بینی قابل تشخیص در نوشته‌های نویسندگان پیشین آمریکایی است.[۱۹۰] او عقیده دارد که گتسبی به‌عنوان پیام‌آور دروغین رؤیای آمریکایی خدمت می‌کند و تعقیب رؤیا به‌دلیل دست‌نیافتنی بودن آن تنها باعث ناخرسندی کسانی می‌شود که آن را دنبال می‌کنند.[۱۹۱] در این زمینهٔ تحلیلی، چراغ سبزی که در سراسر لانگ آیلند سوند از خانهٔ گتسبی ساطع می‌شود، اغلب به‌عنوان نمادی از هدف غیرقابل‌تحقق گتسبی برای به دست آوردن دیزی و در نتیجه رسیدن به رؤیای آمریکایی تفسیر می‌شود.[۱۹۲]

 

[ادوارد کلاه به سر]

دوام طبقه اجتماعیویرایش

دانشوران و نویسندگان معمولاً ناتوانی گتسبی در دستیابی به رؤیای آمریکایی را به اختلافات طبقاتی ریشه‌دار در جامعهٔ آمریکا نسبت می‌دهند.[۱۹۳] این رمان بر محدودیت‌های طبقهٔ پایین اجتماعی در آمریکا برای فراتر رفتن از جایگاه تولدشان تأکید می‌کند.[۱۹۴] دانشور سارا چرچول[bs] معتقد است که رمان فیتزجرالد حکایتی از جنگ طبقاتی در کشوری با عقدهٔ جایگاه است که از اعتراف علنی به داشتن نظام طبقاتی خودداری می‌کند.[۱۹۵]

 

[ادوارد کلاه به سر]

اگرچه دانشوران برای تداوم اختلاف طبقاتی[bt] در ایالات متحده توضیحات متفاوتی ارائه می‌دهند اما درمورد پیام رمان در بیان دوام اساسی آن اتفاق‌نظر دارند.[۱۹۶] هرچند کشمکش بنیادی گتسبیمیان منابع جاافتادهٔ قدرت اجتماعی-اقتصادی و تازه‌به‌دوران‌رسیده‌هایی همچون گتسبی است که منافع آن‌ها را تهدید می‌کنند؛ رمان فیتزجرالد نشان می‌دهد که با وجود اقتصاد سرمایه‌داری در این کشور که نوآوری و سازگاری را ارج می‌نهد، دوام طبقاتی ادامه دارد.[۱۹۷] دایان بکتل[bu] استدلال می‌کند که فیتزجرالد این رمان را برای نشان دادن این موضوع طراحی کرد که در آمریکا طبقهٔ اجتماعی از ثروت سبقت می‌جوید. حتی اگر آمریکایی‌های فقیرتر ثروتمند شوند، نسبت به آمریکایی‌هایی که از «پول‌داران قدیمی» هستند، عقب‌تر می‌مانند.[۱۹۸] در نتیجه، گتسبی و دیگر شخصیت‌های این رمان در یک نظام طبقاتی سفت‌وسخت آمریکایی گرفتار شده‌اند.[۱۹۹]

 

[ادوارد کلاه به سر]

گتسبی بزرگ علاوه بر کاوش در دشواری‌های دستیابی به رؤیای آمریکایی، انتظارات اجتماعی جنسیتی[bw] در عصر جاز را بررسی می‌کند.[۲۰۰] شخصیت دیزی بیوکنن به‌طور خاص به‌عنوان مظهرکهن‌الگوی فرهنگ نوظهور فلاپر شناخته شده‌است.[۲۰۱] فلاپرها معمولاً زنان جوان و مدرنی بودند که موهای خود را کوتاه می‌کردند و دامن کوتاه می‌پوشیدند.[۲۰۲] آن‌ها همچنین نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشیدند و رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج داشتند.[۲۰۳]

 

[ادوارد کلاه به سر]

علی‌رغم آزادی‌های اجتماعی جدیدی که فلاپرها در دههٔ ۱۹۲۰ به‌دست آوردند،[۲۰۴] اثر فیتزجرالد به‌طور انتقادی محدودیت‌های مستمر برعاملیت زنان در این دوره را بررسی می‌کند.[۲۰۵] در این بافت، اگرچه نخستین نقادان شخصیت دیزی را یک «هیولای » می‌دانستند؛[۲۰۶] دانشوران پسین همچون لیلند اس. پرسون جونیور[bx] اظهار داشتند که شخصیت دیزی نمونه‌ای از نادیده گرفتن زنان در محیط اجتماعی نخبه‌ای است که فیتزجرالد آن را شرح می‌دهد.[۲۰۷]

 

[ادوارد کلاه به سر]

پرسون در سال ۱۹۷۸ نوشت دیزی بیشتر یک قربانی نگون‌بخت است تا مهاجمی کنترل‌گر. او ابتدا مورد هدف سلطهٔ بی‌رحمانهٔ تام و سپس علاقهٔ غیرانسانی گتسبی قرار می‌گیرد. او بی‌اختیار تبدیل بهجام مقدس در مرکز جستجوی واهی گتسبی می‌شود تا نسبت به مفهوم جوانی خود ثابت‌قدم باشد.[۲۰۸] مشاجره‌های بعدی امیال میان تام و گتسبی جایگاه دیزی را تا یک همسر جوان و جذاب[by] که تنها وجودش افزایش موفقیت اجتماعی-اقتصادی صاحبش است، پایین می‌آورد.[۲۰۹]

 

[ادوارد کلاه به سر]

دیزی به عنوان یک زن سفیدپوست از طبقهٔ فرادست که در این دورهٔ زمانی در ایست اگ زندگی می‌کند، باید به انتظارات اجتماعی وهنجارهای جنسیتی مانند ایفای فعالانهٔ نقش همسر وظیفه‌شناس، مادر پرورش‌دهنده و مهمانی‌رو جذاب در اجتماع پایبند باشد.[۲۱۰]بسیاری از انتخاب‌های دیزی – که در نهایت به تصادف مرگبار و فلاکت همهٔ افراد درگیر منجر می‌شود – را می‌توان تا حدی به نقش تعیین‌شده‌اش به‌عنوان یک «نفهم کوچک خوشگل» نسبت داد که برای امنیت مالی و اجتماعی به همسرش متکی است.[ش][۲۱۲] تصمیم او برای ماندن در کنار همسرش، علی‌رغم احساسی که نسبت به گتسبی دارد به‌دلیل امنیتی است که از ازدواجش با تام بیوکنن فراهم شده‌است.[۲۱۳]

 

[ادوارد کلاه به سر]

بسیاری از دانشوران تلقی رمان از نژاد و مهاجرت را تحلیل کرده‌اند؛ به‌ویژه، تهدیدی که مهاجران جدیدتر برای آمریکایی‌های قدیمی‌تر ایجاد می‌کنند و نگرانی‌هایی را پیرامون از دست دادن موقعیت اجتماعی-اقتصادی[bz] پدیدمی‌آورد.[۲۱۴] در یک نمونه، تام بیوکنن — ضدقهرمان رمان — ادعا می‌کند که او، نیک و جردن از نژاد برتر نوردیک هستند. تام مهاجرت را محکوم و از برترپنداری نژاد سفیدحمایت می‌کند.[۲۱۵] کتابی تخیلی که تام به آن اشاره کرده‌است وبرآمدن امپراتوری‌های رنگین[ca] از گادارد نام دارد، در حقیقت نقیضهٔفیتزجرالد از برآمدن موج رنگ،[cb] اثر لوتروپ استودارد است که از کتاب‌های پرفروش[cc] دههٔ ۱۹۲۰ به‌شمار می‌رفت.[۲۱۶] استودارد در کتابش هشدار داد که مهاجرت، ترکیب نژادی آمریکا را تغییر داده‌است و این کشور را ویران خواهد کرد.[۲۱۷]

 

[ادوارد کلاه به سر]

با تحلیل این عناصر والتر بن مایکلز،[cd] نظریه‌پرداز ادبی ادعا می‌کند که رمان فیتزجرالد بازتابگر دوره‌ای تاریخی در ادبیات آمریکاست که مشخصهٔ آن ترس از هجوم مهاجران اروپای جنوبی وشرقی است که «دیگری» آن‌ها احساس هویت ملی آمریکایی‌ها را به چالش می‌کشد.[۲۱۸] چنین نگرانی‌هایی در گفتمان ملی، برجسته‌تر از پیامدهای اجتماعی جنگ جهانی اول[۲۱۹] و پرسش تعیین‌کنندهٔ آن دوره این بود که چه کسی «آمریکایی واقعی» را تشکیل می‌دهد.[۲۲۰

 

[ادوارد کلاه به سر]

در این مفهوم از مهاجرت و جابه‌جایی، خصومت تام با گتسبی که تجسم «آخرین آمریکا» است، به‌عنوان بخشی از تشویش‌های اجتماعی آن زمان که دیدگاه‌های ضدمهاجرتی را دربر می‌گیرد، تعبیر شده‌است.[۲۲۱] گتسبی — که تام با گفتن «آقای هیچ‌ک.س اهل ناکجاآباد» تحقیرش می‌کند[۲۲۲] — به‌دلیل سرچشمهٔ مبهم، هویت قومی-مذهبی نامشخص و وضعیت طبقهٔ اجتماعی نامعلوم او، نقشی رمزگونه دارد.[۲۲۳] اگرچه قومیت گتسبی مبهم است، نام خانوادگی او گتس و پایبندی پدرش به مذهب لوتری نشان می‌دهد که خانواده‌اش از مهاجران آلمانی اخیر هستند. این امر آن‌ها را از وضعیت مطلوب آمریکایی‌های اولد استاک[ce] بازمی‌دارد.[۲۲۴] در نتیجه، صعود اقتصادی-اجتماعی گتسبی نه‌تنها به‌دلیل موقعیت اجتماعی او به عنوان شخص تازه‌به‌دوران‌رسیده، بلکه به دلیل اینکه یک بیگانه است، نوعی تهدید تلقی می‌شود.[۲۲۵]