مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

شاید اثر جنگل بادام و کمی بغض
منجر به غزلواره آتی شده باشد
سخت است ولی می‌گذرم از نفسی که
جز با نفس گرم تو قاطی شده باشد

 

[مژگان سلاجقه]

شاید اثر جنگل بادام و کمی بغض
منجر به غزلواره آتی شده باشد
سخت است ولی می‌گذرم از نفسی که
جز با نفس گرم تو قاطی شده باشد

 

[مژگان سلاجقه]

از بین ده انگشت یکی قسمتش این نیست
در لیقه موهات دواتی شده باشد
تو چایی بی‌ قندی… و یک عالمه زنبور
شاید لب فنجان شکلاتی شده باشد

 

[مژگان سلاجقه]

چون شیر عاشقی که به آهوی پرغرور
من عاشقم به دیدنت از تپه‌های دور
من تشنه‌ام به رد شدنت از قلمرواَم
آهو! بیا و رد شو از این دشت سوت و کور

 

[مژگان سلاجقه]

رد شو که شهر گل بدهد زیر ردِّ پات
اردیبهشت هدیه بده ضمنِ هر عبور
آواره نجابت چشمان شرجی‌ات
توریست‌های نقشه به دست بلوند و بور

 

[مژگان سلاجقه]

هرگاه حین گپ زدنت خنده می‌کنی
انگار «ذوالفنون» زده از «اصفهان» به «شور»
دردی دوا نمی‌کند از من ترانه‌هام
من آرزوی وصل تو را می‌برم به گور

 

[مژگان سلاجقه]

مرجان! ببخش «داش آکلت» رفت و دم نزد
از آنچه رفت بر سر این دل، دل صبور
تعریف کردم از تو، تو را چشم می‌زنند
هان ای غزل! بسوز که چشم حسود کور

 

[مژگان سلاجقه]

با من برنو به دوش یاغی مشروطه‌خواه
عشق کاری کرده که تبریز می‌سوزد در آه
بعدها تاریخ می‌گوید که چشمانت چه کرد؟
با من تنهاتر از ستارخان ِ بی سپاه

 

[مژگان سلاجقه]

موی من مانند یال اسب مغرورم سپید

روزگار من شبیه کتری چوپان سیاه

هرکسی بعد از تو من را دید گفت از رعد و برق

کُنده پیر بلوطی سوخت نه یک مشت کاه

 

[مژگان سلاجقه]

کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود

یک نفر باید زلیخا را بیاندازد به چاه