مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد...
#فاضل_نظری

 

[مژگان سلاجقه]

‌آرام و روان و نرم و سنجیده رَوَد
ما ناله کنان و یار نشنیده رود!
یک عمر گذشت و عاقبت فهمیدیم
از دل نرود هر آنکه از دیده رود!
#شهریار

 

[مژگان سلاجقه]

گفته بودی که چرا محو تماشای منی؟
آن چنان مات که یکدم مژه برهم نزنی!
مژه برهم نزنم تا كه ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی...
#فريدون_مشيری

 

[مژگان سلاجقه]

اگر یار مرا دیدی به خلوت
بگو ای بی‌وفا ای بیمروت
گریبانم ز دستت چاک چاکو
نخواهم دوخت تا روز قیامت

 

[مژگان سلاجقه]

از رنجی خسته‌ام که از آنِ من نیست
‏بر خاکی نشسته‌ام که از آنِ من نیست
‏با نامی زیسته‌ام که از آنِ من نیست
‏از دردی گریسته‌ام که از آنِ من نیست..
#شاملو

 

[مژگان سلاجقه]

رحم کن بر دلِ
بی طاقت ما ای قاصد
ناامیدی خبری
نیست که یکبار آری!
#صائب_تبريزی

 

[مژگان سلاجقه]

نبضِ مرا بگير
و ببر نامِ خويش را
تا خون بَدل به باده شود
در رَگان من...
#حسين_منزوی

 

[مژگان سلاجقه]

می روم به پای خویش پا به پای آزادی
می دهم سر وجانم، از برای آزادی
می زنم قلم نامش تا شود خُنُک دندان
می نوازم از خورشید در هوای آزادی

 

[مژگان سلاجقه]

آن لعل سخن که جان دهد مرجان را
بی‌رنگ چه رنگ بخشد او مرجان را
مایه بخشد مشعلهٔ ایمان را
بسیار بگفتیم و نگفتیم آن را

 

[مژگان سلاجقه]

وز درخت اندر، گواهی خواهد اوی
تو بدانگاه از درخت اندر بگوی:
کان تبنگوی اندرو دینار بود
آن ستد ز یدر که ناهشیار بود