فایل شده ● برای مرگم اثر morvarid_story_ ●

[_Morvarid_story]

تگ : مطلوب

نام دلنوشته: برای مرگم
نویسنده: morvarid_story_
ژانر: تراژدی - اجتماعی
ناظر : @آوا...
ویراستار: @Fati-Ai
کپیست: @'elahe
مقدمه:
آی درد!
روی این تختِ سردِ بیمارستان، آتشی در درونِ تنم شعله می‌کشد؛ گویی که تیرِ غیب خورده‌ام و خود، از آن خبر ندارم!
این روزها در هر نفسی که می‌کشم، جلوه‌ات طنین اندازتر از قبل برایم شاخ و شانه می‌کشد؛
به جان خسته‌ام نهیب زدن تا به کِی ادامه دارد؟
آی درد! جانم را سوزاندی و حال داری خاکسترِ این پیکر نحیف را، ذره ذره به باد می‌‌دهی؟!... .
و تو ای مرگِ سردِ تلخِ پُرمدّعا!
تو ای باشکوهِ هراسناک!
از پیِ درد آمدی که بگویی از این بدها، بدتری هم هست؟... .
برای چه، به این جانِ بی‌جان نظر انداخته‌ای؟! .
آرزویت نکرده بودم و حالا تو همچون مهمانی ناخوانده پشت در ایستاده‌ای!
من امّا مانده‌ام که در را باز کنم یا نه!... .

 

[- نغمه -]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[_Morvarid_story]

روزی که فهمیدم تو را آبستن شده‌ام، نونو مثل ابر بهار گریه می‌کرد و من، مات مانده بودم که او را دلداری بدهم یا خودم را آرام کنم. من مانده بودم که با تلخیِ لحظه‌هایی که قصد گذشتن نداشتند، چه باید کرد. باور کن آن روز دردناک‌ترین روزِ قبولِ دردم بود.

 

[_Morvarid_story]

***
حالا ساعت چند است؟
چند ساعت از مرگ خویش را گریسته‌ام و نمی‌دانم؟!
صدای باد می‌‌آید؛ صدای فریاد شاید...‌ .
مردان و زنان در صف ایستاده‌اند؛ نیمی به جهنّم و نیمی به بهشت، دارند از خدا آبرو می‌طلبند... .
مرگ بر گُرده‌ی باد نشسته است؛ تازیانه کوبان فریاد می‌کشد:
جان شهیدت را آماده کن!
حالا ساعت چند است؟!
در کدام لازمان و لامکانی نفس می‌کشم و نمی‌دانم؟

 

[_Morvarid_story]

***
این اتاق، این تخت و این دیوارهای یک دست سفید! یک نفر به این ساده دل‌ها بگوید:
گیرم که برای جنون دست‌هایم را بستید، با دیوانگیِ قلبم چه می‌کنید؟
حالا دارم نَم پَس می‌روم رو به دیوار، روی تختِ سفید. فاتِحَه! من برای هیچ مُرده‌ای صلوات نمی‌فرستم جز خودم!

 

[_Morvarid_story]

این قطره‌های رقصان که سُر می‌خورند و مهمان تنم می‌شوند، این ملحفه‌های تمیزِ سفید که بوی رنج می‌دهند، بوی درد می‌دهند و من که روی این تخت قرار است مادر بی‌رحمی باشم که فرزندی را که ناخواسته مهمانش شده سقط کند، که بجنگد برای نبودنش، نمی‌دانم این منِ جنگجو از خاکستر این حادثه برخواهد خواست؟

 

[_Morvarid_story]

***
آه ای عاشقی، ای شکوهِ پُر رونقِ این روزهای پُر از تپش، ای مایه‌ی نجات بشر از دست روزهای پُر از روزمرگی؛ من دچارِ ترسم، دچارِ رنجم.
من فانی‌ترین موجودِ این روزهای خودم، تو را می‌خواهم برای این لحظه‌ها، لحظه‌هایی که می‌ترسم پیش از آن‌که درکشان کنم تمام شوند... .

 

[_Morvarid_story]

***
نونو جان اِن‌قدر اشک نریز، بیا دست‌هایم را بگیر.
میان عزاداری کردنت برای من که هنوز نمرده‌ام، به من قول بده که مادرم نفهمد. برای مرگ پدر به قدر کافی گریه کرده، اجازه بده اگر کشته‌ی این میدان جنگ من بودم، بعد از مُردنم برایم غصه بخورد‌.
طاقت دیدن رنجِ چشم‌های زیبایش را ندارم.
نونو جان به مادرم چیزی نگو... .

 

[_Morvarid_story]

نونو جان امشب دلم عجیب گرفته، از حال پریشانِ خودم بیزارم. حالم به چراغی واژگون می‌ماند، میان کویری خشک و تاریک. نه حس افروختن شعله‌ای در من است، نه حس گرم کردن دلی به شورِ زندگی.
نونو جان امشب دلم بغض دارد، گریه می‌خواهد. نونو جان امشب عجیب به رفتن فکر می‌کنم. دلم می‌خواهد بیرقی که برای جنگ برداشته بودم، به زمین بگذارم و تسلیم شوم. امشب عجیب خسته‌ام...‌ .

 

[_Morvarid_story]

***
امان از طعنه‌های تلخ مردم، وقتی دردت را نمی‌دانند و با آن چهره‌های فیلسوفانه‌ای که به خود می‌گیرند برایت نطق‌های بی‌در و پیکری می‌کنند که خودشان هم از درک آن عاجزند!.
من این‌جا افتاده در چاه سیاه تنهایی، با دردِ تلخی که تنها خود از آن باخبرم، مجبور به تحمّل یک مشت نادانم. خداوندا این منِ کمترین را یا بمیرا یا بمیرم... .