دلنوشته تکمیل شده ● بغض شب اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

نام اثر: بغض شب
نام نویسنده: ام کا اچ p.r
ژانر: تراژدی
ناظر: @هونی
ویراستار: @نگین.ب.پ
مقدمه
تنهایی بیماری خطرناکی‌ست؛ از همان‌هایی که سلول‌سلول مغزت را در برمی‌گیرد و مثل خون در سراسر بدنت پمپاژ می‌شود و عصب چشم‌هایت را تحریک می‌کند. برای باریدن و راه نفس کشیدنت را با سدی از جنس بغض می‌بندد و تو همچو پروانه‌ای اسیر در دام عنکبوت برای رهایی دست و پا می‌زنی.

 

[Ayumi]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین - قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[همگانی - تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ - درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد - تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - تاپیک اعلام پایان دلنوشته کاربران]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی یعنی؛ هجوم درد در بی‌کسی‌های قلبت
یعنی؛ پمپاژ غم در رگ‌هایت
تنهایی یعنی؛ حس غربت در شهری شلوغ
تنهایی یعنی؛ جسم‌های نزدیک و روح‌های دور
تنهایی یعنی؛ شکستن سکوت شب با صدای گریه‌ات ،تنهایی یعنی؛ چشم به راه بودن یک‌ مریض.

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی یعنی؛ بغض‌های فرو خورده‌ی مریض
یعنی؛ قبض آب و برق‌های جامانده روی میز
یعنی؛ چای‌های دست نخورده‌ی روی میز
یعنی؛ عکس‌های خاک خورده‌ی عزیز... .

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی یعنی انعکاس سفیدی موهایم در آیینه
و جای خالی دستان نوازشگرت بر آن... .
***
تنهایی یعنی خاطراتی که از تو جا‌ماند.
تنهایی یعنی تصویر خاک خورده‌ات کنار پنجره... .
یعنی آدم‌هایی که رفتند و خاطراتشان جا ماند... .

 

[ام کا اچ p.r]

خسته‌ام مثل؛ زندانی‌ای از شمارش روزهایش... .
مثل برگ زردی از ترس له شدن زیر پای عابرها... .
مثل صدای خنده‌های تحلیل رفته‌ی مادر... .
مثل؛ زانو درد مادربزرگ... .
مثل؛ من، مثل تو... .
مثل؛ همه‌ی خاطراتمان... .
مثل؛ پیرزنی از حضور تنهایی!

 

[ام کا اچ p.r]

گاهی اوقات آنقدر تنها می‌شوم
که انعکاس تصویرم بر روی آیینه
تنها همدم روزهای تلخم می‌شود.
گاهی اوقات آنقدر غمگین می‌شوم
که جای خالی حضورت برایم مبهم می‌شود.
گاهی اوقات آنقدر شاد می‌شوم
که صدای قورباغه‌های باغ
برایم گوش‌نواز می‌شود
گاهی اوقات... .

 

[ام کا اچ p.r]

راستی زلزله ی بم را یادت هست؟ زلزله‌ی رودبار را چه‌طور؟ تنهایی یعنی ناله‌های ضعیف طفل کوچکی جامانده در زیر آوارهای خانه‌ای خراب، تنهایی یعنی دختر و پسرکانی تنها بدون پدر و مادر و سرپناه، تنهایی یعنی شیرین دختر پنج ساله‌ی در کما، یعنی خانه‌هایی که ویران شد. بچه‌هایی که جاماند و پدر و مادرهایی که رفت یعنی مادربزرگی که دیگر هیچ‌ک.س نداشت. یعنی پدری که فرزندش را از دست داد و مادری که از غم دیوانه شد و هزاران... .
***

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی یعنی شاخه گلی خشکیده در دست دختری جوان، یعنی نیمکت‌هایی که روزی شاهد خنده‌هایت بودند. تنهایی یعنی فال‌های حافظ جامانده در کیفم، یعنی خط‌هایی که روزهای تقویم خورد و تو نیامدی... .

 

[ام کا اچ p.r]

این همه برایت از تنهایی گفتم... .
ولی از انسان‌های تنها نه راستی آن‌ها را می‌شناسی. جایی در کوچه پس کوچه‌های همین شهر زیر آسمان آبی همین خدا زندگی می‌کنند. کسانی که جسم‌هایشان به ما نزدیک است و روحشان فرسنگ‌ها از ما دور است. عابرانی که هر روز از کنار ما می‌گذرند و ما از حالشان بی‌خبریم و فکرمان درگیر روزمرگی‌هایمان هست. کاش به آن‌ها هم سری بزنیم!