دلنوشته تکمیل شده ● بغض شب اثر ام کا اچ p.r ●

[ام کا اچ p.r]

من رهگذر کوچه‌های تنهایی‌ام، کوچه‌هایی پر از احساسات پوشالی پر از مغزهای پرهیاهو و لب‌های مسکوت کوچه‌هایی پر از باور تنهایی، کوچه‌هایی که تو آن را نمی‌شناسی و راهش را بلد نیستی، راستی آدرس مرا نمی‌خواهی؟

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی شاید تلخ باشد، شاید غمگین ولی؛ بهتر از بودن‌های دروغین است.
بهتر از دروغ‌های شیرین... .

 

[ام کا اچ p.r]

روزها از پی هم می‌گذرند و من تنها در گوشه‌ی اتاقم در افکار اقیانوس مانندم شناورم و اندیشه‌ی چشمان تو مرا چون گردابی در خود اسیر کرده‌است آخ که در این تنهایی کسی نیست مرا از گرداب چشمانت نجات دهد و من بیهوده در این شب تاریک و پر وهم دست و پاهای احساسم را تکان می‌دهم شاید که معجزه شود !

 

[ام کا اچ p.r]

می‌بینی امشب آسمان هم مانند من برای نبودنت بغض کرده‌است و ابرهای سیاه کوچک با غم به پنجره‌ی اتاقم خیره شدند هه خنده دارد نه؟! حتی دل آسمان هم برایم گرفته است و ماه از خجالت دیدن روی غمگینم پشت ابرها پنهان شده‌است ولی تو در این تاریکی کجایی؟!

 

[ام کا اچ p.r]

امشب هم گذشت فردا هم می‌گذرد و من باز به زندگی کسالت بار و پر از تنهایی‌ام ادامه می‌دهم البته امروز با روزهای دیگر کمی فرق دارد امروز تنها رفیق و همدمم تب کرده است و صدای سرفه‌های چرکی و خشکش گوش‌هایم را نوازش که نه آزار می‌دهد امروز می‌خواهم خوب مراقب رفیقم باشم و برایش سوپ درست کنم شاید هم چند قرص آرام‌بخش هم به او دادم! آری درست فهمیدی تنهایی را می‌گویم مگر من بجز او رفیقی دارم؟

 

[ام کا اچ p.r]

این روزها حتی دلم از ترک‌های ریز و درشت دیوار هم می‌گیرد شما و نگاه سرد و یخی‌تان که جای خود دارید!نترسید بیماری روانی یا چنین چیزی ندارم فقط تنهایم، «تنها» می فهمید؟

 

[ام کا اچ p.r]

خسته‌ام؛ دلم آرامشی از جنس حیات می‌خواهد نه اینکه فقط زندگی را نفس بکشم نه فقط کمی می‌خواهم زندگی را زندگی کنم، فقط دلم می‌خواهم کمی بخندم، شاد باشم، حتی شده برای چند ساعت، چند دقیقه، نه حداقل چند ثانیه! دلم فقط کمی می‌خواهد زندگی کند تنها نباشد آخر وقتی تنها می‌شوم دلم از پروانه‌ها هم می‌گیرد آنها حتی تنها نیستند!

 

[ام کا اچ p.r]

باشد تو راست می‌گویی نباید گله کنم نباید از کسی ناراحت باشم هر ک.س گرفتاری‌های خودش را دارد الکی که نیست بالاخره پول آب و برق و کرایه خانه و هزار کوفت دیگر که ما را از هم دور کرده است هم هست همه‌ی این‌ها باعث شده است که ما به ربات‌هایی تبدیل شویم که از صبح چشم می‌گشاییم تا نیمه‌ی شب برای به‌دست آوردن پول‌های کاغذی کار کنیم و حتی به هم دیگر خ*یانت کنیم و به قتل برسانیم و زیرآب هم‌دیگر را بزنیم نمی‌دانم چه بگویم حرفی برای گفتن ندارم فقط آرزو می‌کنم که پول برای همیشه از بین برود، این مایهٔ‌ عذاب این مایهٔ بدبختی! تا حداقل ما را بیش از این از هم دور نکند.

 

[ام کا اچ p.r]

تنهایی، تنهایی، دل‌تنگی، روزمرگی های لعنتی همه و همه دارد با هم چون میخی در مغزم فرو می‌رود و درد دارد این حجم از بدبختی، این‌که باشی و حضورت نادیده گرفته شود، این‌که باشی و بودن را بلد نباشی، زندگی را بلد نباشی! این‌که باشی و مایهٔ عذاب خودت باشی، این‌که... و هزاران این کهٔ دیگر که در سکوت پرهیاهوی‌ مغزم خفه می‌شوند و می‌میرند.

 

[ام کا اچ p.r]

آه دیگر خسته شدم از همه چی حتی از این که از تنهایی بگویم نه دیگر نمی‌توانم بیشتر از این بگویم مگر نه این‌که روان‌شناس ها می‌گویند به چیزهای خوب فکر کنید تا جذب شما شوند من هم می‌خواهم به روزهای خوب فکر کنم به وقتی که دیگر تنها نیستم.
وقتی‌ که، صدای سکوت خانه را صدای تلوزیون که نه، صدای خنده‌های بلند ما می‌شکند به همان روزهای خوبی که کابوس‌هایم را به رویاهایی دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند، نه! بهتر است بگویم به واقعیت هایی دلچسب تبدیل می‌کند، آری می‌خواهم به همان روزهای جادوگر بی‌اندیشم!