فایل شده ● شب‌هایِ بی‌تو اثر زری ●

[itszari.]

همه چیز گُنگه و دست‌هام بی‌حسِ
زیر چشم‌هام کبود و از نبودت تَر میشه.
قلبم رو از جا کندی، نمی‌خواستم این راه رو تنهایی برم اما وسط راه جا زدی!
همش دغدغه‌ام اینه‌ که خودم رو با قلب خسته‌ام آشتی بدم اما مگه قلبی در سی*ن*ه‌ام مونده؟
همانند فانوس در گذشته‌ام می‌‌مانم.
شب‌هایِ بی‌تو آن‌قدر طولانی‌است که شاید دیگر نتوانم از نبودت طاقت بیارم و بزنم زیر همه چیز!

 

[itszari.]

از نظر تو من یک آدم سنگ‌دل و بی‌تفاوت‌ام.
اما غافل از این‌که من همانند شیشه شکننده‌ام.
هر گاه که ازم دور می‌شدی سیلِ اشکانم جاری می‌شد؛ هر گاه می‌‌خواستم به سویت پر بکشم نگاهی به پر‌های شکسته و زخمی‌ام می‌انداختم و یادم می‌آمد که تو باعث بانیِ بال‌های شکسته‌ام هستی!
نمی‌توانم به سویت قدم بردارم؛ دیگر نمی‌خواهم حتی لحظه‌ای ببینمت!

 

[itszari.]

این دیوانه تا صبح به یادِ تو می‌گرید.
اما تو مجنون‌وار می‌خندی و انکار می‌کنی.
علت گریه‌هایم را به کسی دیگر که هم‌جنس خودت است قالب می‌کنی.
اما غافل از این‌که این اشک‌ها وقتی از چشمانم می‌چکد که عکس‌هایت را تماشا می‌کنم.

 

[itszari.]

به خود قول داده بودم که ز عشق تو هرچه بر من گذشت.
بگویم گذشت و به فراموشی بسپارم؛ اما هرگز دستانت را رها نکنم و محکم‌تر از قبل دستانت را در دستانم بگیرم اما حال که فکر می‌کنم تو برای رفتنم دست به هرکاری زدی اما باز هم من دستانت را رها نکردم؛ اما تو چه بی‌رحمانه رهایم کردی و به من فهماندی که از اول علاقه‌ای وجود نداشته است و دستانم را با اجبار گرفته بودی.

 

[itszari.]

بودنت را با اجبار نمی‌خواهم دوست دارم بودنت از اعماقِ دل و وجودت سرشار باشد.
دوست دارم با علاقه به دو چشمانِ قهوه‌ای رنگم خیره بمانی و لبخند بر لب طرح بزنی.
دوست ندارم هیچ‌گاه با حس تنفر و متلاطم‌آمیز به چشمانم خیره شوی و نگاهی گذرا به من بیندازی و ساده از من رد شوی!

 

[itszari.]

مدتی را برایم مشخص کردی که اگر این مدت نتوانستم با رفتارهای بدت طاقت بیاورم ترکم خواهی کردی؛ اما به خود گفتم صد سال هم که با من بد رفتار کند باز هم دستانش را رها نخواهم کرد و تو چه مغرورانه و عاجزانه از این قوی بودن‌هایم و پافشاری کردن‌هایم متنفر شده بودی و چه بی‌رحمانه مرا میانِ تمام امیدوار بودن‌هایم ناامید و دستانِ سردم را رها کردی!

 

[itszari.]

دیگر به سویم قدم برندار؛ دیگر پاهایت را به این‌که به سویِ من قدم بردارد، وادار نکن دیگر تو که خوب است خدایت هم نمی‌تواند کاری کند که من فرصتی دوباره به تو دهم که تو در پیِ جبرانِ دلِ شکسته‌ام و اشک‌هایِ ریخته‌ام باشی.

 

[itszari.]

کاش وقتی که دستانت را در دستانم گره می‌زدی و در چشمانم خیره می‌شدی و لبخند بر لب طرح می‌زدی و می‌گفتی چه‌قدر دیوانه‌وار به من علاقه‌مند شده‌ای من متوجه می‌شدم که تو فقط برای لفظ قلم آمدن و دروغ گفتن بسیار ماهر هستی و کسی نمی‌تواند روی دستت بزند!

 

[itszari.]

با تمامِ خنجرهایی که از پشت به من زدی باز هم از خدایم می‌خواهم که بیشتر از قبل مواظبِ تو باشد.
باز هم می‌خواهم که به‌جای گریه؛ خنده را به لبانت هدیه دهد، باز هم می‌خواهم که او تورا به آرزوهایت برساند؛ هر چند نبودنت مرا به آتش کشاند اما باید بگویم تو که می‌خندی برایم کافی‌ست.

 

[itszari.]

شاید تو تنها چیزی باشی که حتی اگر دچار بیماری آلزایمر هم شوم؛ نتوانم فراموشت کنم. باید بگویم بدی‌هایی که در حقم کردی را به فراموشی سپردم.
گاه دلم آغوشت را می‌خواهد، گاه دلم صدایت را می‌خواهد و گاه دلم می‌خواهد یکی بگوید:
- تمام این‌ها یک خواب و خیال بود، بیدار شو او دستانت را رها نکرده است؛ او به دیدنت آمده!
می‌شود رفتنت یک خواب باشد؟ می‌شود فقط این یک سوتفاهم باشد و تو مرا رها نکرده باشی؟