مجموعه اشعار حسین دهلوی
- نویسنده موضوع mobina01
- تاریخ شروع
-
- برچسبها
- حسین دهلوی
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,800
- 28,295
- مدال‌ها
- 9
زندگی مجموعه‌ای از رنج و حسرت‌های ماست
آه از این دنیا که لبریز از شکایت‌های ماست
کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می‌زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت‌های ماست
از خدا می‌خواستم جام شراب عشق را
این خمار غصه تاثیر عبادت‌های ماست!
از دویدن‌های ما این چرخ، چرخیدن گرفت
آه، بازار زمین گرم از مصیبت‌های ماست!
بیقراری‌های من، حاضرجوابی‌های دوست
شعرهای خواجه سرشار از حکایت‌های ماست!
آه از این دنیا که لبریز از شکایت‌های ماست
کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می‌زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت‌های ماست
از خدا می‌خواستم جام شراب عشق را
این خمار غصه تاثیر عبادت‌های ماست!
از دویدن‌های ما این چرخ، چرخیدن گرفت
آه، بازار زمین گرم از مصیبت‌های ماست!
بیقراری‌های من، حاضرجوابی‌های دوست
شعرهای خواجه سرشار از حکایت‌های ماست!
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,800
- 28,295
- مدال‌ها
- 9
بی‌اعتنا به شرم و خجالت گریستم
بر آستین خود ز ندامت گریستم
مانند شمع، هستیِ من قطره‌‌قطره سوخت
ای سنگدل! ببین به چه قیمت گریستم
در هرم سرزنش‌گر چشمانِ روشنت
ای آفتابِ صبح قیامت! گریستم
با بغضِ کودکانه‌ی خود، پیشِ پای تو
در انتظارِ دست محبت گریستم
بیزاری‌ات مجالِ خداحافظی نداد
آهسته گفتمت «بسلامت»، گریستم
بر آستین خود ز ندامت گریستم
مانند شمع، هستیِ من قطره‌‌قطره سوخت
ای سنگدل! ببین به چه قیمت گریستم
در هرم سرزنش‌گر چشمانِ روشنت
ای آفتابِ صبح قیامت! گریستم
با بغضِ کودکانه‌ی خود، پیشِ پای تو
در انتظارِ دست محبت گریستم
بیزاری‌ات مجالِ خداحافظی نداد
آهسته گفتمت «بسلامت»، گریستم
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,800
- 28,295
- مدال‌ها
- 9
خویش را در جاده‌ای بی‌انتها گم کرده‌ام
بعد تو صدبار راه خانه را گم کرده‌ام
من غریب‌افتاده‌ای بی تکیه‌گاهم؛ سال‌هاست
کوهِ خود را بین پژواک صدا گم کرده‌ام
از عبادت‌های حاجتمند خود شرمنده‌ام
گاه می‌بینم تو را بین دعا گم کرده‌ام!
شیشه‌ی عطرم که حیران در هوایت مدتی‌ست
هستی خود را نمی‌دانم کجا گم کرده‌ام
زیر بار عشق از قلبم چه باقی مانده است؟
گندمی را زیر سنگ آسیا گم کرده‌ام.
بعد تو صدبار راه خانه را گم کرده‌ام
من غریب‌افتاده‌ای بی تکیه‌گاهم؛ سال‌هاست
کوهِ خود را بین پژواک صدا گم کرده‌ام
از عبادت‌های حاجتمند خود شرمنده‌ام
گاه می‌بینم تو را بین دعا گم کرده‌ام!
شیشه‌ی عطرم که حیران در هوایت مدتی‌ست
هستی خود را نمی‌دانم کجا گم کرده‌ام
زیر بار عشق از قلبم چه باقی مانده است؟
گندمی را زیر سنگ آسیا گم کرده‌ام.
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,800
- 28,295
- مدال‌ها
- 9
ابر می‌بارید بر آینده‌ی دلگیر من
خنده می‌زد کاتب تقدیر بر تدبیر من!
اشک می‌آمد به استقبال ما وقت وداع
سخت می‌لرزید در چشمان او تصویر من
شرم اگر مانع نمی‌شد، بیشتر می‌دیدمش
بگذرند ای کاش چشمان من از تقصیر من
با سخن‌چینی مرا از چشم او انداختند
ساده‌لوحان غافلند از آه پر تأثیر من
مُصحفی هستم میان مکتب کج‌فهم‌ها
هرچه می‌خواهند می‌گویند در تفسیر من
هیچ ابری موجب خاموشی خورشید نیست
روسیاه است آن که کوشیده‌ست در تحقیر من
خنده می‌زد کاتب تقدیر بر تدبیر من!
اشک می‌آمد به استقبال ما وقت وداع
سخت می‌لرزید در چشمان او تصویر من
شرم اگر مانع نمی‌شد، بیشتر می‌دیدمش
بگذرند ای کاش چشمان من از تقصیر من
با سخن‌چینی مرا از چشم او انداختند
ساده‌لوحان غافلند از آه پر تأثیر من
مُصحفی هستم میان مکتب کج‌فهم‌ها
هرچه می‌خواهند می‌گویند در تفسیر من
هیچ ابری موجب خاموشی خورشید نیست
روسیاه است آن که کوشیده‌ست در تحقیر من
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,800
- 28,295
- مدال‌ها
- 9
زندگی مجموعه‌ای از رنج و حسرت‌های ماست
آه از این دنیا که لبریز از شکایت‌های ماست
کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می‌زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت‌های ماست
از خدا می‌خواستم جام شراب عشق را
این خمار غصه تاثیر عبادت‌های ماست!
از دویدن‌های ما این چرخ، چرخیدن گرفت
آه، بازار زمین گرم از مصیبت‌های ماست!
بیقراری‌های من، حاضرجوابی‌های دوست
شعرهای خواجه سرشار از حکایت‌های ماست!
آه از این دنیا که لبریز از شکایت‌های ماست
کاش جای شرم، گاهی دل به دریا می‌زدیم
این که تنهاییم، تاوان خجالت‌های ماست
از خدا می‌خواستم جام شراب عشق را
این خمار غصه تاثیر عبادت‌های ماست!
از دویدن‌های ما این چرخ، چرخیدن گرفت
آه، بازار زمین گرم از مصیبت‌های ماست!
بیقراری‌های من، حاضرجوابی‌های دوست
شعرهای خواجه سرشار از حکایت‌های ماست!
