مجموعه اشعار حسین دهلوی

[mobina01]

در شب توفان غمٖ...
آرام بودن مشکل است☆...

من لبالب آهم...
اما لب ‌گشودن مشکل است...

 

[mobina01]

دردِ تنهایی درونِ استخوان پیچیده است
شرحِ درد از من مخواه! این داستان پیچیده است
گفت "دوری" التیام دردهای عاشقی ست
نسخه ی ما را دلی نامهربان پیچیده است

 

[mobina01]

طبيبانم چه‌ می‌دانند...
دردم دردِ تنهایی‌ست...

تو نبضم را بگیری...
بی‌گمان آرام می‌گیرم...

 

[mobina01]

کاش روزی حال و روز بهتری پیدا کنم
گوهری بی قیمتم؛ انگشتری پیدا کنم

عکست از اشک روان من مکدر شد؛ ببخش!
می‌روم سنگ صبور دیگری پیدا کنم

شاعران گل گفته‌اند، امابرای وصف تو
باز باید معنی نازک‌تری پیدا کنم

بین ما تقدیر، دیواری بنا کرده‌ست و من
از مدارا خسته‌ام، باید دری پیدا کنم

کشتی جانم به سوی مرگ راه افتاده است
سخت می‌ترسم؛ مبادا لنگری پیدا کنم!

 

[mobina01]

مبین که پیشِ تو بغضم همیشه زندانیست
هنوز همدمِ این مرد، اشکِ پنهانیست

به وعده‌های تو امیدوارم؛ اما حیف
که عمرِ نوح ندارم، که آدمی فانیست!

 

[mobina01]

اگرچه با غم عشقش خراب کرد مرا
دلم خوش است که او انتخاب کرد مرا

نخورده مسـ*ـت شدم تا شنیدم آن ساقی
به نام کوچکم آن شب خطاب کرد مرا

 

[mobina01]

فراق، فرصتِ خوبی ست تا محک بزنیم

که بینِ ما دو نفر چیست؟ عشق، یا عادت؟


رقیب، مرگِ مرا خواست؛ گفتمش «آمین!»

که نیست عاشقِ دلتنگ را جُز این، حاجت

 

[mobina01]

ای شراب تلخ من!
ترک تو تسکینم نداد
بی تو بودن هم
شبیه با تو بودن،
مشکل است...

 

[mobina01]

به سر زلف تو آنگونه دلم محتاج است
که به دستانِ من آن موی پریشان، محتاج

بعد دیدار تو هرروز دعا می‌کردم
که به کافر نشود هیچ مسلمان، محتاج

 

[mobina01]

مثل سرداری اسیرم، “اعتباری سوخته”
تو زمستانی لطیفی، من بهاری سوخته

شهر بعد از جنگم و آرامشم طوفانی است
مانده از ایل و تبارم یادگاری سوخته

شرح تنها بودنم تنها همین یک مصرع است:
کنج ریلی دور افتاده، قطاری سوخته

دردلم شوری به پا از حسرت دوران اوج
بی‌قراری زخمه‌ام مثل سه‌تاری سوخته

باختم خود را به پایت ، از غرور سرکشم
پاکبازی مانده با دار و نداری سوخته...