انشاء انشا با موضوع ضرب المثل

[Mahi.otred]

داستان کوتاه درباره باد آورده را باد می برد​

ریشه ی تاریخی این ضرب المثل به خوبی بیانگر معنی آن است. داستان تاریخی که باید آن را در خاطر سپرد و از آن درس گرفت.

گفته می شود که در زمان پادشاهی خسرو پرویز بین ایرانیان و رومیان جنگی آغاز شد و رومیان که شکست خورده بودند تمام طلاها و ثروت هایشان را برای در امان نگه داشتن از دست ایرانیان، در کشتی هایی نهادند تا به مکانی امن و دور بفرستند و در زمانی مناسب دوباره به آن دست یابند.

اما از بخت بد آن زمانی که کشتی ها به حرکت در آمدند و روانه ی دریا شدند، طوفانی برخاست و کشتی ها را به طرف ساحل برگرداند و تمام طلاها نصیب ایرانیان شد.


نام گنج به دست آمده را “باد آورده” نهادند زیرا که به مدد باد به دست آمده بود. چندی از این ماجرا نگذشته بود که از خزانه ی خسرو پرویز دزدی شد و اموال به غارت رفت و در میان اموال غارت زده طلاهای باد آورده هم بود و پس از آن بود که گفتند باد آورده را باد می برد.

باد آورده حاصل و هدفی ست که بی تلاش و سختی به دست آمده و آنچه که به این شکل به دست آید از دست خواهد رفت مانند گنج باد آورده خسرو پرویز که به چشم هم زدنی از دست رفت.

نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

مزد را کسی خواهد گرفت که کار کرده باشد، تلاش کرده باشد در مسیری که می خواسته و به دست آورد آنچه که می خواسته و سپس ارزش آن را نیز بداند.

بی رنج و بی سختی چیزی حاصل نخواهد شد و چه انتظار بی موردی ست چیزی را داشتن بدون آن که تلاشی کرده باشیم و زحمتی کشیده باشیم و در واقع رنج مسیر است که لذت داشتن گنج را برای ما شیرین خواهد ساخت .


برداشت : ثروتی که بی زحمت به دست آید برای ما برکت نخواهد داشت و به زودی از دست خواهد رفت.

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

مناسب برای کودکان​

بیش تر ما برای به دست آوردن چیزهایی که دوست داریم تلاش می کنیم و از خدا می خواهیم که کنار ما باشد و در همه حال به ما کمک کند و به زندگی ما برکت ببخشد، اما بعضی از افراد بدون آن که تلاشی کرده باشند انتظار دارند تا هر چیزی را به دست آورند.

این افراد که اشخاصی سست و تنبل هستند،همیشه بار مسئولیت خود را روی دوش دیگران می اندازند و یا می خواهند خدا همه ی کارها را برای آن ها درست کند.

از تو حرکت یعنی باید برای موفقیت و یا کسب هر چیزی تلاش کرد و بعد از خداوند انتظار داشت که او هم یار و یاور ما باشد و به ما در کارهایمان کمک کند نه این که دست روی دست بگذاریم و فکر کنیم که خدا همه چیز را درست می کند.


البته خداوند مهربان و بزرگ می تواند همه ی کارها را برای ما درست کند اما به شرطی که ما هم وظیفه ی خود را به درستی انجام داده باشیم یا حداقل در توان خود حرکتی کرده باشیم.

باید برای رسیدن به هر چیزی حرکت کنیم، فکر کنیم و تصمیم بگیریم و سپس تلاش کنیم و خداوند با دیدن تلاش ما به ما کمک خواهد کرد، اوست که بر هر چیزی احاطه دارد و بسیار مهربان و بخشنده است پس هیچ وقت تلاش های ما را ندیده نمی گیرد و همیشه پاداشی برای آن در نظر خواهد گرفت.

نباید فراموش کنیم حرکت و تلاش هر فرد می تواند اطرافیان او را نیز مجاب کند که در مشکلات و مسائل زندگی نیز به او کمک کنند، زیرا که بیش تر مواقع خداوند به واسطه ی افراد دیگر گره از مشکلات ما باز کند.

برداشت : انسان ابتدا باید سعی و تلاش کند و سپس از خداوند انتظار داشته باشد که او را به خواسته اش برسند.

 

[Mahi.otred]

مناسب برای نوجوانان​

خداوند ضامن رزق و روزی آدمی ست، اوست بخشنده و به انسان عقل و جسم سالم بخشید تا اندیشه کند و در راه اندیشه اش قدم بردارد، تلاش کند و آنچه که می خواهد را به دست آورد و شکر گزار باشد.

حاکم و قادر خداست اما به انسان اندیشه بخشید تا سرنوشت خویش را بسازد تا خوب فکر کند و نقش خود را به خوبی ایفا کند و مزد بگیرد.


ما انسانیم، انسانی که به قدر فرصت، قدرت و همت خویش باید بکوشد و رسالتی که روی دوش هایش نهاده شده را به پایان ببرد.

آدمی بی تلاش چیزی به دست نخواهد آورد، باید تلاش کنیم و سپس دست هایمان را رو به آسمان بلند کنیم و از خداوند بخواهیم که برکت ده روزی ما باشد.

می توانیم در خانه بنشینیم و هر روز دعا کنیم برای داشتن رزق و روزی، اما تا حرکتی از جانب ما نباشد چیزی به دست نخواهد آمد زیرا هیچ مزدی بی منت به دست نمی آید.

برخی مواقع افراد تنبل، گستاخانه به خداوند اعتراض می کنند که چرا پاسخ گوی دعاهای شبانه روزی آن ها نیست، این ها کسانی هستند که چشم های شان را بر روی تنبلی خود می بندند و از خداوند انتظار دارند تا او بی زحمت برای شان همه چیز را فراهم کند حال آن که این خیالی باطل است و هیچ وقت این طور نخواهد بود.

ضروری است بدانیم که دعا پس از تلاش و حرکت، و از خدا یاری خواستن در راهی که قدم برداشته ایم بعد از انجام وظایف خودمان است.

برداشت : اگر آدمی تلاش کند به آنچه که می خواهد، خواهد رسید و در نظر خداوند متعال هیچ تلاشی بدون پاداش نمی ماند. تلاش کن و بعد برای موفقیتت دعا کن.

 

[Mahi.otred]

انشا درباره ضرب المثل از کوزه همان برون تراود که در اوست​

 

[Mahi.otred]

انشای ادبی​

این ضرب المثل یاد آور این است که هر چه در باطن باشی در ظاهر هم آشکار خواهد شد.

ممکن است بتوان سال ها با نقابی بر چهره زندگی کرد و دیگران را فریب داد اما در پایان بالاخره همه آن چه را که باید خواهند فهمید، شبیه فلزی که می توان آن را به رنگ طلا در آورد اما روزی این رنگ از بین خواهد رفت و آن چه از آن، در ظاهر طلا، باقی می ماند فلزی بی ارزش است که گمان می شد ارزش طلا را دارد.

ذات خوب، اندیشه ی خوب تو را به راه نیک خواهد برد و ذات و اندیشه ی بد تو را به راهی که تباهی است … پس بکوشیم که نه فقط در ظاهر بلکه در باطن نیز خوب باشیم، بکوشیم تا اندیشه ی خوب داشته باشیم و فکر و ذهن خود را از تمام پلیدی ها پاک کنیم تا رفتاری که از خود بروز می دهیم نشان از اندیشه ی خوب ما باشد.


از کوزه همان برون تراود که در اوست… در کوزه اگر زهر باشد ، بیرون نیز همان آبی است که با زهر مخلوط شده و چطور می شود از آن انتظار آب خوش گوار را داشت؟!

آب با زهر مخلوط شده ی درون کوزه را تا درون ظرفی نریزی نخواهی فهمید که چه بوده است.

اگر می خواهی زیبا به نظر برسی تلاش کن تا رفتار و باطن خود را تعالی ببخشی و به تقویت باورهای خوب بپردازی تا جایگاه ویژه ای در میان افراد داشته باشی.

برداشت و دریافت : انسان ها با توجه به اندیشه ای که دارند سخن می گویند و رفتار می کنند. رفتار بد نشانه ی اندیشه بد است و رفتار خوب نشانه ی اندیشه ی خوب.

 

[Mahi.otred]

انشای ساده و روان​

داستان کوتاه و زمینه پیدایش : در زمان های قدیم آب آشامیدنی را درون کوزه می ریختند و در آن را با درپوش حصیری یا پارچه ی ابریشمی می پوشاندند و سپس کوزه را درون ظرفی می گذاشتند تا با گذشت زمان آبی که درون کوزه بود به دیواره کوزه نفوذ می کرد و از آن خارج شده و درون ظرف بیرون ریخته می شد، با این کار آب تصفیه می شد.

با این کار آبی که در ظرف جمع شده بود بو و مزه ی درپوش و کوزه سفالی را می گرفت به همین خاطر مردم می گفتند “از کوزه همان برون تراود که در اوست”


این کار دقیقا شبیه رفتار انسان ها است. به این معنی که انسان ها در باطن هر طور که باشند ظاهر آن ها نشان دهنده این باطن خواهد بود.

اگر رفتار یک نفر با دیگران بد است نمی توان گفت او فقط در ظاهر بد است اما ذات و باطن خوبی دارد، زیرا اگر باطن فردی خوب باشد رفتار ظاهری او نیز خوب خواهد بود همچنین ما نمی توانیم از کسی که ذات بدی دارد انتظار رفتار خوب داشته باشیم.

حتی درباره ی یک موضوع هم نظر دو نفر می تواند متفاوت باشد و این مسئله دقیقا مثالی است برای این ضرب المثل. یعنی طرز تفکر هر کسی در رفتار ظاهری او نمایان و مشخص است.

هر چقدر که ما تلاش کنیم فکر خوب و ذهنی آرام و دور از حسادت و بد بینی داشته باشیم تاثیر مثبت در زندگی خودمان خواهد داشت و چون رفتار خوبی از خود بروز می دهیم دیگران هم با ما خوب رفتار خواهند کرد.

کسی که عالم است همیشه سخنان سنجیده و عالمانه می گوید اما کسی که نادان است به راحتی می توان از روی سخنان او متوجه نادانی او شد.

برداشت : ذات هر چیزی اگر خوب باشد ظاهر آن نیز خوب خواهد بود و بر عکس اگر ذات چیزی بد باشد نباید انتظار خوب بودن ذات آن را هم داشت.

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

مناسب کودکان​

ضرب المثل “برو کار می کن مگو چیست کار” از شعرهای معروف ملک الشعرای بهار می باشد که ما را تشویق به داشتن کار می کند و تذکر می دهد که هیچ وقت نباید بی تحرک و بدون تلاش ماند زیرا از بی تحرکی هیچ چیزی به دست نخواهد آمد.

انسانی که کار نکند نه تنها امروز بلکه آینده اش را هم از دست خواهد داد زیرا بدون کار و تلاش چیزی به دست نمی آید، باید کار و تلاش کرد تا آینده ی بهتری را ساخت.


سعی و تلاش باعث نشاط و پویایی انسان می شود، با تلاش کردن است که بهتر فکر خواهیم کرد و خلاق تر خواهیم شد.

مصرع بعدی این شعر ” که سرمایه ی جاودانی ست کار” می گوید که کار کردن سرمایه ای است که از دست نخواهد رفت و جاودانه است. اثر کاری که انجام می دهیم ممکن است گاهی تا سال ها و حتی تا ابد باقی بماند.

اگر بعضی مواقع نتوانیم کار دلخواه خودمان را پیدا کنیم باید کاری را انجام دهیم که هم ما را مشغول کند و هم راهی باشد برای گذراندن زندگی، به قول معروف ” کار عار نیست “.

کار کردن هم باعث جمع آوری سرمایه ی مادی می شود و هم سرمایه ی معنوی. ما برای گذران زندگی نیازمند سرمایه مادی هستیم و بدون پول نمی توان روزها را سپری کرد و هم چنین از این جهت کار سرمایه معنوی است که باعث می شود انسان از تنبلی دوری کند و زندگی و ذهن پویایی داشته باشد.

همچنین این پویایی کمک می کند تا ما در زندگی خلاق تر و مسئولیت پذیر تر باشیم و کارهای خوبی انجام دهیم.

برداشت: تا کار نکنی چیزی به دست نمی آوری، از تنبلی و تن پروری بپرهیزید که نتیجه ای ندارد و کار است که سرمایه ی زندگانی است.

 

[Mahi.otred]

مناسب نوجوانان​

کار جوهر آدمی است. کار است که به انسان نشاط می بخشد و او را از سستی و تنبلی دور می کند. آنچه همیشه از بزرگان شنیده ایم این بوده که هرگز تنبلی نکن و خود را به کار مشغول ساز، که این کار راه تعالی و پیشرفت است.

از کار کردن هراس نداشته باش که هر کاری بهتر از بی کار ماندن است زیرا که انسان بی کار پس از مدتی سست می شود و دیگر تلاشی برای کار کردن ندارد. شاید کاری باشد که از نظر ما جایگاهی که باید را نداشته باشد اما هر چه باشد بهتر است از بی کار ماندن و تنبلی.

همیشه به کاری مشغول باش که از آن بتوانی روزی حلال کسب کنی و این در نزد خداوند بلند مرتبه بسیار با ارزش است.

طبق فرموده ی امام علی (ع) انسانی که خود را به کاری مشغول نسازد نفسش او را مشفول می کند و به راهی می برد که زیان است و پایان خوشی ندارد.

کار کردن باعث تعالی و تکامل انسان است، داشتن هدف و انجام کاری که بتوان به آن هدف رسید باعث حرکت بخشیدن به زندگی انسان می شود و هر قدمی که آدمی در این راه بر می دارد بسیار ارزشمند است.

اگر در یافتن کار دلخواه موفق نبودی و باید کاری را انجام می دادی که فکر می کنی برای شأن تو مناسب نیست باید از خود بپرسی که کدام بهتر است؟؟ این که بی کار ماند یا این که هر چند کم تلاش کرد و قدم برداشت.


سستی، تنبلی و کار نکردن از انسانی فردی می سازد که منزوی و افسرده است و دوستی ندارد زیرا که هیچ ک.س، فردی با چنین صفاتی را دوست نخواهد داشت.

برداشت: انجام هیچ کاری عیب نیست، زیرا کار است که انسان و زندگی آدمی را می سازد.