انشاء انشا درمورد صحبت مترسک و گنجشک‌ها

[Mahi.otred]

مقدمه: زمین این گرد بی مانند را دوست دارم. آب و اقیانوس و کوه و جنگل و چهار فصلش را، این دوران و گردش را و این موجودات عجیبش را، همه را دوست دارم، این سیاره دوست داشتنی پنجمین سیاره بزرگ منظومه شمسی است. این چرخ فلک زیبا که با ناهید و زهره و عطارد همواره در تعامل و رقص هستند.

بدنه: زمین که زیباترین در منظومه شمسی است، شرایط خاص و ویژه ای دارد. دوستی‌اش با خورشید دیرینه است و فصل هایش را با خورشید دارد، گرمای تابش خورشید است که زندگی را در این گرد قهار زیبا کرده است. اقیانوس های بی کران و آتشفشان های بی مانند و داغش، کوه های س به فلک کشیده و پر ابهتش، رودهای جاری و آسمان آبی، چه قدر این زمین جذاب را دوست دارم.

این گسترده بی پایان را عشق می ورزم. زمین گسترده که روی ان راه می رویم و از نور خورشید بهره می بریم و ظلم هم می کنیم. هر بار که دور خودت چرخ می زنی من سلام به خورشید می کنم. هر فصل هم با چرخشت دور مادرت خورشید به من هدیه می شود. چه قدر پرندگانت زیبا و جذابند و چه قدر دوست داشتنی هستی. کوه و صخره و جنگل و دشت و هر آنچه که روی وجود دارد از خدای توست.

تو در حوالی ناهید و زهره و عطارد هم زیبایی، ماه هم که به تو نور شب می دهد زیباست و جلوه تو را دو چندان کرده است. کسوف و خسوف هم از جلوه هایی است که تو نقش داری. و من همچنان عاشق زمین و اهلش هستم.

نتیجه گیری: زمین از سیاره های بزرگ منظومه شمسی است که در حوالی خورشید چرخ می زند و روشنایی می یابد. و من این روزها در حوالی خورشید شاکر خدایی خواهم بود که همه چیزش لطف و کرم و مهربانی است.

 

[Mahi.otred]

انشا با موضوع جنگ و صلح​

 

[Mahi.otred]

واقعیت این است که تاریخ جهان بیشتر از صلح، جنگ را آزموده است. بنابراین نه به صلحش می توان چندان دل بست و نه از جنگ اش باید هراسید. جنگ ها مثل عضوی از خانواده ی بشریت هستند، که در خوش بینانه ترین حالت می توان آن هارا عضو شرور یک خانواده فرض کرد. اما نمی توان نابودشان کرد.

جنگ ها معمولا ارتباط تنگاتنگی با وضعیت فرهنگی و اجتماعی بشر دارد؛ که حتی در این وضعیت نیز، جنگ ها به طرقِ دیگری در لایه های پنهان و آشکار وجود داشته و دارد. بشر از اولین روزهای حیات خود در روی زمین برای تامین حسِ تملک خود جنگ های زیادی را تجربه کرده است.

از عصر پارینه سنگ ها که سلاح کشنده شان چوب و چماق بوده، تا دوران معاصرکه انگشت ها روی ضامن سلاح اتمی قرار گرفته است. با این توصیف واقعی است که می توان گفت عدم وجود جنگ به منزله ی صلح همیشگی در پهنه ی جهان نیست.

صلحِ پاکیزه هنگامی می تواند در جهان معنای قابل دیدن داشته باشد که انسان از منافع فردی و گاهی منافع قومی – قبیله ای ناسازگار با روح صلح ،چشم پوشی نماید. صلح دوستی را می توان در جوار احترام به ارزش های خالص و ناب انسانیت فراگرفت.

جنگ و صلح هیچ گاه از هم فاصله ای نداشتند. اما در صلحِ موقتی که گاه جهان را از احساس های خوب مملو می کند، معلوم می شود که با وجود دوری از جنگ است که انسان قادر به ارتباط با موجودیت و وظیفه ی خود در جهان هستی می گردد. آن چنان که در ذات جنگ نیز، از هم گسیختگی روح و روان و پریشانی وجود دارد.

در مورد معنی صلح نگرش های متفاوتی و جود دارد. بعضی آن را به دارویی مُسکن برای بیمار لاعلاج تشبیه می کنند. زیرا می دانند بیماری جنگ هرگز خوب شدنی نیست. اگر جنگ را به مثال آدمی فرض کنیم، از زبان او خواهیم شنید که او هم همواره نگران نابرابری هایی است که وجود دارد. تا زمانی هم که نابرابری ها، ظلم ، زیاده خواهی و قدرت طلبی وجود دارد، دروازه های جهان همچنان بر پاشنه ی جنگ می چرخد.

تلخ ترین واقعیتی که در مورد جنگ وصلح می توان اشاره کرد،این است: گاهی کسانی بیانیه های صلح را تدوین می نمایند که خوی جنگ افروزی دارند. آن ها در حالی برای صلح هاله ای مقدس می سازند که در انبارهای تسلیحاتی شان هزاران سلاح برای کشتار مردم سرزمین های دیگر فراهم آورده اند.

بنابراین شاید ساده ترین تعریف برای صلح پایدار و دوری از جنگ های ادواری این باشد که: دولت ها و به تبع آن جوامع بشری، یک بار و برای همیشه چراغ های قرمز را خاموش کنند. به انسان و هدف انسان بر روی این کره ی خاکی توجه نمایند.

انسانِ جنگ، انسان همیشه خسته است و تنها با صلح است که می توان زندگی کرد و دوست داشت.

 

[Mahi.otred]

جنگ یعنی خونریزی و کشتار و نابودی آرزوی انسان های کوچک و بزرگ در سراسر دنیا
صلح یعنی دوستی و آرامش و زندگی پر از خوشبختی برای تمام انسان ها
تاریخ گواه این مطلب است که جهان بیش تر از آن که در صلح باشد، درگیر جنگ و خون ریزی بوده است.

همواره زیاده خواهی برخی از انسان ها باعث به وجود آمدن جنگ های متعدد شده و متاسفانه این زیاده خواهی هیچ وقت پایانی نداشته و نخواهد داشت.

افرادی که خواستار شروع جنگ هستند، با ارائه دلایل مختلف سعی می کنند مردم را با خود همراه کرده و به اهداف شخصی شان برسند اما با شروع هر جنگ، یک یا چندین ملت در گیر آن شده و هزاران فرد بی گناه کشته می شوند.

به علاوه تبعات جنگ تنها به دوران مربوط به درگیری ختم نشده و تا سال ها می توان آثار جنگ را در شهر ها و کشور های طرف درگیر مشاهده کرد، این موضوع برای مردمی که سال ها از نزدیک جنگ را لمس کرده اند کاملا قابل درک است و هیچ ک.س به اندازه آن ها از شروع جنگ دیگری بیزار نیستند.

موضوع عجیبی که درباره جنگ ها وجود دارد این است که بعضی از جنگ ها واقعا به دلایل مضحکی شروع شده اند اما خسارت و قربانی فراوانی گرفتند.

جنگ همیشه به ضرر ملت ها بوده و تفاوتی نمی کند جنگ را خود شان شروع کرده باشند یا طرف دیگر، به همین علت است که تمام مردم جهان باید برای بر قراری صلح بکوشند.

هم صدا شدن تمام مردم جهان برای بر قراری صلح پایدار در تمام کشور ها باید هدف همه ی ما باشد و این امر مهم تنها با همکاری یک دیگر امکان پذیر است.

همه ی ما باید تلاش کنیم تا هیچ خانه ای به خاطر جنگ ویران نشود، هیچ کودکی در جنگ آسیب نبیند و هیچ پدر و مادری فرزند خود را در جنگ از دست ندهند و امیدوار باشیم تا روزی صلح جایگزین این جنگ های ویران گر شود.

 

[Mahi.otred]

مقدمه: گاهی در تنش میان کشورها گفت و گو پاسخ خوبی نداده و کشوری که قدرت و سلاح بیشتری داشته به کشور ضعیف تر حمله می کند.

در جنگ بیشتر غیرنظامیان و خانواده‌ها و کودکان دچار ناراحتی و فشار روحی شده و به صورت ناجوانمردانه می میرند. آواره می شوند و در به در غربت، کاش حاکمان کشورها بدانند که جنگی ناخواسته شاید نسل جوامع و بشریت را تهدید کند.

بدنه: نام جنگ وجودم را به لرزه در می آورد، خانواده هایی که بی امان فقط جان بر می دارند و فرار می کنند، زنان بی کسی که زلف را فراموش می کنند و سلاح به دست می گیرند، پیرمردانی که خواب از سرشان می رود و ناله جدایی از فرزندان سر می دهند، درختان بید و افرا عزادار می شوند و هیچ پرنده ای آواز خوش سر نمی دهد.

مادران سیاه‌پوش و نوعروسان ماتم‌زده می شوند، مزارع می سوزند و گندم زار بی تاب می شود، سربازان دیگر معشوقه هایشان را نمی بینند و برایش نامه فراوان می نویسند و گاهی پس از مرگشان نامه را از جیبشان در می آورند.

دیگر نغمه شادی در کوچه ها سروده نمی شود، مادری اسفند دود نمی کند و عروسی سرخاب نمی زند، مردی عاشق نمی شود و پدری درختی نمی کارد، کاش همه بدانند که جنگ وجود همه مردم را متلاشی کرده و افرادی که گرفتار جنگ شده اند، تا همیشه نمی خندند.

ای حاکمان جنگ افروز دست از جهالت بردارید و مردم را اسیر خواسته های غیر انسانی خود نکنید. هیچ ک.س ندیده که حاکمی در جنگ بمیرد. همیشه مردم عادی گرفتار می شوند و عزادار، جان و مال و افراد زیادی از دست می رود و کسی نمی داند که نتیجه چه خواهد شد.

نتیجه گیری: جنگ یک رویداد غیر منتظره است که شروعش با حاکمان است و پایانش دست دیگران، کودکانی که نگاهشان خسته می شود و جوانانی که عشق را از یاد می برند. تمام ثروت یک ملت از دست می‌رود و هیچ ک.س را توان مقاومت نیست.

ثروت های کشورها پایمال می شود و مردم فرصت زندگی را از دست می دهند. کاش کمی از زندگی دیگران و اهداف خودخواهانه دست برداریم و جهان را غرق در ناراحتی و عزا نکنیم.

از ثروت کشورهای دیگر چشم برداریم. گاهی می‌توان با مذاکره مشکلات و اختلافات را حل نمود. چه روزهایی که هیچ ک.س درمانی برایش ندارد. کاش جنگ را تمام کنیم و خوشی را برای همه ارزانی داریم.

 

[Mahi.otred]

انشا نماز برای کودکان دبستانی​

 

[Mahi.otred]

نماز خواندن یعنی صحبت کردن با خدا. در نماز، ما با خدا راز و نیاز می کنیم، حرف های دل مان را به خدا می زنیم، چیزهایی که دوست داریم را از خدا می خواهیم و به او می گوییم که چه قدر دوستش داریم. درصورتی که وقت هایی که غمگین و تنها هستیم و نمی توانیم با کسی حرف بزنیم، نماز بخوانیم حال ما بهتر ميشود و ناراحتی ما کم ميشود ، زیرا صحبت کردن با خدا انسان را آرام ميکند.

خدا همیشه منتظر است ما به سوی او برویم و از او کمک بخواهیم، تا به ما کمک کند. همچنين نماز خواندن و پرستش خدا باعث ميشود ما بدانیم همیشه کسی است که کار های ما را می بینید، بخاطر همین خطاها و گناهان کم تری در زندگی انجام می دهیم و آدم بهتری خواهیم بود.

خدا نعمت های زيادي به ما داده است که ما باید قدر آنها را بدانیم و از خدا بخاطر این نعمات قدردانی کنیم. نماز خواندن هم یکی از راه هایی است که ما به وسیله آن، از خدا بخاطر نعمت هایش قدردانی می کنیم.

کسی که مسلمان است باید نماز بخواند و بخاطر تنبلی یا هر کاری دیگری خواندن آن را فراموش نکند. پیامبر و امامان ما هم، گفته اند که به نماز اهمیت بدهیم و نماز را اول وقت بخوانیم. قبل از نماز خواندن باید شرایط نماز خواندن، درست خواندن و مقدمات آن مانند وضو را خوب یاد بگیریم، تا نماز ما باطل نباشد.

 

[Mahi.otred]

نماز، ستون دین، کلید بهشت و نشانه ی وفاداری ما به عهد خویش با خداست. جامعه ی اسلامی و فرد مسلمان با نماز شناخته ميشود؛ در جامعه و خانواده ای که نماز راه نیافته، گویا اسلام وارد نشده است.

مسلمانان در زندگی خود بخشی از وقتشان را به نماز خواندن اختصاص می‌دهند . نماز را اولین بار حضرت محمد به یارانش آموخت. بر مسلمانان واجب شده است که در شبانه روز پنج نوبت نماز بخوانند تا خدا را از یاد نبرند و در زندگی همیشه موفق باشند.

ما مسلمانان زمانی که نماز می خوانیم در واقع با خدای خودمان صحبت میکنیم که اگر تلاش کنیم بیش تر به نماز توجه کنیم و متوجه چیزهای ديگر نباشیم، آن وقت است که قلب ما بیش تر متوجه حضور خدا در کنارمان ميشود.

نماز خواندن اثرات موثر زيادي بر روی انسانها می گذارد.

زمانی که ما پنج نوبت در روز نماز می خوانیم با این نماز خود نشان می دهیم که تمامی اعمال ما در طول روز براي رضای خدا بوده و ما در هر لحظه به یاد خدا بوده ایم، همانگونه که خدا همیشه به یاد ما است.

نماز خواندن، ثواب دارد و ما را از گناهان دور نگه می دارد. ما با نماز زندگی آرامی را تجربه خواهیم کرد.

 

[Mahi.otred]

مقدمه: با نام خداوند انشای خود را درمورد نماز آغاز می کنم که امام صادق (ع) در مورد آن فرمودند: هرکه نماز را سبک بشمرد او را شفاعت نخواهم کرد.

متن انشا: نماز می خوانیم تا بندگی خود را به آفریننده ی جهان هستی ثابت کنیم و بگوییم که جز تو سرپناهی برای کمک و یاری نداریم. غیر از تو سنگری برای مقابله با دشمنان تو نداریم و فقط تویی هم درد ما در مشکلات پس به تو سجده می کنیم.

نماز خواندن و در نهایت ایمان یک شخص به آموزش و اعتقاد خانواده و مخصوصا پدر و مادر بستگی دارد. پس خانواده های ما در ابتدا خود اعمال دینی و مخصوصا نماز (جماعت) را انجام دهند و از کودکی به فرزندان خود آموزش بدهند تا دربزرگسالی دچار مشکل نشوند.

و همچنین نباید والدین فرزندان خود را طوری به نماز خواندن وادارند که آن ها فقط به خاطر پدر و مادرشان نماز بخوانند و وقتی که آنان نیستند هیچ توجهی نداشته باشند. پس همانطور که گفته شد ما باید در کودکی و همچنین کودکان را تشویق به این کار کنیم.

ما انسان ها گاهی نماز را برای دیگران می خوانیم و گاهی برای استفاده بردن از معنویات آن ولی ما موظفیم در برابر نعمت های بیکران خداوند متعال او را سپاس گوییم. پس به عقیده ی من ما نماز را برای شکر خدا و مهمتر از آن رضای خدا می خوانیم.

نتیجه گیری: در آخر این نکته را فراموش نکنیم که امام حسین (ع) حتی در ظهر عاشورا در میدان مبارزه در برابر تیر های دشمن هم نماز را رها نکرد.

 

[Mahi.otred]

نماز این واژه چهار حرفی سرشار از معنا و رمز و راز است، شاید آن را عبادت بدانی، یا اطاعت، یا شکرگزاری یا معاشقه با پروردگار، اما نماز همه را در برمی گیرد و در عین حال فراتر از همه این توصیفات است.

نماز تنها یک سری واژه های عربی نیست که پشت سر هم گفته شود و صرفا بخواهی تکلیفت را به عنوان یک مسلمان ادا کرده باشی، نماز رابطه زیبای بین عاشق و معشوق است، عاشقی که خدایی می کند و معشوقی که اگرچه کوچک و ناتوان اما بزرگ ترین خلقت پروردگارش است.

نماز هر مومن می تواند عروج داشته باشد که همانند نخ محکمی آدم خاکی را به آن سوی کائنات و ماورای همه قدرت ها وصل کند و اهمیت آن تا آن جاست که رسول پاکی ها درباره آن فرمودند:”کسی که نماز را سبک بشمارد از من نیست …”

نماز آداب زیبایی دارد، ما مسلمانان هر روز صبح و ظهر و عصر و شام هفده رکعت نماز عشق به پا می داریم و با مقدمات آن ذهن و روح و جسم خود را از آلودگی ها پاک می کنیم، با وضو برای حاضر شدن در پیشگاه بزرگ پروردگارمان طهارت می کنیم،

با اذان و اقامه روح خود را آماده این دیدار کرده و قامت می بندیم تا همه چیز جز خداوند را پشت سر جا گذاشته و در حضور قادر مطلق به تنهایی حاضر شویم، به رکوع رفته و به خاک بیفتیم و شهادت دهیم و سلام بگوییم.