آموزشی توصیف نویسی

[ASHVAN]

در عوض، با تمام وجود سعی می‌کردید که جلوی لرزش خودتان را بگیرید ولی نمی‌توانستید. این تجربه خام ولی واقعی به شما جزئیاتی را برای توصیفاتتان می‌دهد که تخیل هرگز قادر به این کار نیست.

 

[ASHVAN]

اگر احساسی که آن را تجربه می‌کنید اثر عوامل مختلف موجود در یک موقعیت خاص باشد، بهترین روش این است که آن موقعیت را همان‌طور که به‌صورت ذهنی تجربه کرده‌اید توصیف کنید. روش دیگر مشخص کردن آن عواملی است که منجر به بروز این احساس در وجود شما شده است و سپس توصیف آن‌ها به همان شکل در فضای داستانی خودتان.

 

[ASHVAN]

اگر یک لحظه کوتاه یا یک اتفاق خاص بوده که شما را تحت تأثیر قرار داده است، از جزئیات ذهنی موجود در ارتباط با آن رویداد برای بازسازی احساس استفاده کنید. اما اگر احساسی را قصد توصیفش را دارید قبلاً نکرده‌اید، سعی کنید آن را از روی احساسات مشابه یا مواردی که دارای شدت کمتر یا بیشتر هستند، بازسازی کنید.

 

[ASHVAN]

نکته‌ی ۹- برای توصیف احساسات باید بدانید که شخصیت داستانی شما چگونه واکنش نشان می‌دهد


احساسات مفاهیمی انتزاعی هستند که افراد مختلف به روش‌های مختلف آن‌ها را تجربه می‌کنند. به عنوان مثال در برخورد با یک رفتار ناخوشایند ممکن است یک نفر از یک غزل حافظ برای گوشزد کردن رفتار اشتباه طرف مقابل به او استفاده کنید، اما شخصی دیگر با فشردن دندان‌هایش روی هم و نگاه اجتنابی به همان شخص بگوید: «نمی‌خواهم در مورد این مسئله صحبت کنم، همین حالا تمامش کن و بزن به چاک». در واقع، این دو نفر سعی دارند دقیقاً یک مطلب را بگویند، اما واکنش هر کدام به موقعیت یکسان متفاوت است.

 

[ASHVAN]

بنابراین، در برخی از موقعیت‌ها، شما نیازی به توصیف احساسات ندارید. می‌توانید صرفاً صحنه، چهره طرف مقابل شخصیت اصلی و یا افکار شخصیت مد نظرتان را مرور کنید، که همه‌ی این کارها در مجموع «توصیف احساسات» را برای شما انجام می‌دهد. جمله‌ای مانند این: «جهان پیش چشمانم محو شد و همه چیز بی‌رنگ و نامرئی شد، به جز او» بدون بیان صریح احساسات شخصیت داستانی، دقیقاً بیان می‌کند که او چه عواطف و احساساتی را تجربه می‌کند.

 

[ASHVAN]

نکته‌ی ۱۰- نگو! نشان بده!


در آثار خودتان، شما همیشه باید برای مخاطب خودتان یک تصویر ایجاد کنید. آن‌ها باید بتوانند با استفاده از کلمات شما پشت پلک‌هایشان تصویری خلق بکنند و از متن شما جدا شوند. بیان صرف آنچه که در جریان است به هیچ وجه برای مخاطب کافی نیست. شما باید این اتفاقات را به آن‌ها نشان دهید.

 

[ASHVAN]

فرض کنید شما می‌خواهید در مورد خطرات جنگ صحبت کنید. شما هیچ‌گونه تاریخ و آماری ارائه نمی‌دهید و در مورد استراتژی هر طرف در آن جنگ هیچ صحبتی نمی‌کنید. اما به لباس‌های سوخته‌ای که در خیابان باد می‌خورند اشاره می‌کنید، به سر عروسک‌هایی که از بدنشان جدا افتاده‌اند و فریادهایی که روز به روز خاموش‌تر می‌شوند. با این کار شما در واقع یک تصویر احساس‌برانگیز ایجاد کرده‌اید که خواننده شما ارتباط خوبی با آن برقرار می‌کند.

 

[ASHVAN]

نکته‌ی ۱۱- از سادگی فرار نکنید


در واقع این مقاله بر این مطلب اصرار دارد که نباید احساسی را مستقیماً و به صراحت بیان کنید، بلکه با استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های بیان تلمیحی و غیر مستقیم توصیف احساسات، می‌توانید تأثیر بسیار عمیق‌تری روی مخاطب خودتان بگذارید. در حقیقت فقط اطلاعات بدیع و منسجم باید با بیان ساده، منتقل شوند. اما گاهی یک یک عبارت ساده و کمیاب می‌تواند برای توصیف یک احساس بسیار مناسب‌تر از یک پاراگراف توصیف غیر مستقیم باشد. از اینکه بعضی اوقات به زبان ساده و بی تکلف بنویسید نترسید.

 

[ASHVAN]

شخصیت داستان شما در مجادله با خودش است، که ناگهان پیش خودش فکر می‌کند «من غمگین هستم». این عبارت می‌تواند یک عنصر توصیفی بسیار تکان‌دهنده باشد. آن لحظه‌ی آگاهی و بیداری عاطفی می‌تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد و به راحتی می‌توان آن را در سه کلمه خلاصه کرد. برخی از شخصیت‌های داستانی ممکن است احساساتشان را تنها در غالب یک تک گفتار کوتاه تجربه کنند، برخی در سه کلمه و برخی هیچ‌گاه احساساتی را تجربه نکنند. این مسئله کاملاً طبیعی است و به هیچ وجه اشتباه نیست.

 

[ASHVAN]

بخش ۳: ویرایش آثار ادبی

قطعا هر نوع نوشته و اثر نگارشی نیاز به ویرایش و بازبینی دارد، حتی یک نامه‌ی اداری. اما در اینجا تمرکز ما روی ویرایش متونی است که هدفشان بازنمایی عواطف و احساسات انسانی است. لذا در این نوع ویرایش ملاحظات خاصی به لحاظ روانشناخی و زبانشناختی باید مد نظر قرار بگیرد که هدف همه‌ی این تمهیدات باورپذیری بیشتر اثر شما و ایجاد یک تجربه‌ی حسی بکر برای مخاطب شما است.