مجموعه اشعار حسین پناهی

[شاهدخت]

دلهره گم کردن گدار مارون ولش؟!
تماشای پرنده ها بالای کارون ولش ؟!
خیابونا , سوت زدنا , شپ شپ بارون ولش ؟!
دیوونه کیه؟
عاقل کیه؟
جوونور کامل کیه؟
گفتی بیا زندگی خیلی زیباست ! دویدم
چشم فرستادی برام
تا ببینم
که دیدم
پرسیدم این آتش بازی تو آسمون معناش چیه ؟
کنار این جوی روون نعناش چیه؟
این همه راز
این همه رمز
این همه سر و اسرار معماست؟
آوردی حیرونم کنی که چی بشه ؟ نه والله !
مات و پریشونم کنی که چی بشه ؟ نه بالله
پریشونت نبودم ؟
من
حیرونت نبودم؟ !
تازه داشتم می فهمیدم که فهم من چقدر کمه !
اتم تو دنیای خودش حریف صد تا رستمه !
گفتی ببند چشماتو وقت رفتنه !
انجیر میخواد دنیا بیاد آهن و فسفرش کمه !
چشمای من آهن انجیر شدن !
حلقه ای از حلقه زنجیر شدن !
عمو زنجیر باف زنجیرتو بنازم
چشم من و انجیر تو بنازم !
دیوونه کیه؟
عاقل کیه؟
جوونور کامل کیه؟

 

[mobina01]

به آتش نگاهش اعتماد نکن
لمس نکن
به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند
به سرزمینی بی رنگ
بی بو و ساکت
آری
بگریز و پشت ابدیت مرگ پنهان شو
اگر خواستار جاودانگی عشقی..!

 

[mobina01]

دل من از تبار دیوارهای کاهگلی است
ساده می افتد ؛
ساده میشکند ؛
ساده میمیرد ؛
دل من تنها سخت میگرید...

 

[mobina01]

مادر بزرگ
گم کرده ام در هیاهوی شهر
آن نظر بند سبز را
که در کودکی بسته بودی به بازوی من

که در اولین حمله ناگهانی تاتار عشق
خمره دلم
بر ایوان سنگ و سنگ شکست...

دستم به دست دوست ماند
پایم به پای راه رفت

من چشم خورده ام
من چشم خورده ام
من تکه تکه از دست رفته ام
در روز روز زندگانیم

 

[mobina01]

آلزایمر
پیر مرد همسایه ما
فقط آلزایمر داشت
دیروز
بی خودی شلوغش کرده بودند
او فقط فراموش کرده بود
که
از خواب بیدار شود

 

[mobina01]

پروانه
این همه نفی
درد جان فرسای دگردیسی جهان است
بر جان هنر ،
تا از کرم کور بی دست و پا
پروانه ای بسازد هزار رنگ !

 

[mobina01]

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند
بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند
چون من که آفریده ام از عشق جهانی برای تو