8- لازم نیست که… (پایان بندی هنرمندانه)
لزومی ندارد که داستان‌ها، همه پایانی خوش داشته باشند. مثل بسیاری از سریال های ایرانی که پایانش حداقل یکی دو تا عروسی دعوت می شویم!
لازم هم نیست تکلیف همه کاراکترها در پایان مشخص شده باشد. در عین اینکه می‌شود پایانی قابل قبول داشت، می‌توان درب همه احتمال ها را به روی خواننده نبست. خواننده باهوش دائما در طول داستان می‌خواهد پایانش را حدس بزند. این شرایط را شما فراهم می‌کنید. سعی کنید عاقبتِ “همه” شخصیت ها را حتی در پایان لو ندهید.
لازم نیست که در پایان داستان، چرخش غافلگیر کننده ای داشته باشید. غالبا سُر خورده و از جاده منحرف می‌شوید. چرا که در این راه، احتمال ساختگی جلوه کردن و یا ناراحتی خواننده بسیار است. درست است که باید خواننده را از لحاظ عاطفی در انتهای داستان تخلیه کرد، اما برای این کار با اسحله به جان کاراکترهای داستان خود نیافتید. مرگ شخصیت های داستانی ممکن است باعث سَرخوردگی خواننده شود. در داستان کوتاه، قاعده کلی این است که مرگ یا قتل باید در ابتدای داستان تعریف شود، نه در انتهای آن.
