مجموعه اشعار عبید زاکانی

[mobina01]

گر وصل تو دست من شیدا گیرد
وین درد و فراق، راه صحرا گیرد

هم حال من از روی تو نیکو گردد
هم کار من از قد تو بالا گیرد

 

[mobina01]

عشق تو مرا چو خاک ره خواهد کرد
خال تو مرا حال تبه خواهد کرد

زلف تو مرا به باد بر خواهد داد
چشم تو مرا خانه سیه خواهد کرد

 

[mobina01]

دارم بتی به چهرهٔ صد ماه و آفتاب
نازکتر از گل تر و خوشبوتر از گلاب

خورشید در نقاب خجالت نهان شود
از روی جانفزاش اگر بر اُفتد نقاب

 

[mobina01]

ما را همین بسست که داریم درد عشق
مقصود ما ز وصل تو بوس و کنار نیست

ای دل همیشه عاشق و همواره مسـ*ـت باش
کان ک.س که مسـ*ـت عشق نشد هوشیار نیست

 

[mobina01]

خرم آن ک.س که غم عشق تو در دل دارد
وز همه ملک جهان مهر تو حاصل دارد

جور و بیداد و جفا کردن و عاشق کشتن
زیبد آنرا که چنین شکل و شمایل دارد

 

[mobina01]

نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار
خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش

یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق
در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش

 

[mobina01]

سعادت روی با دین تو دارد
غنیمت خانهٔ زین تو دارد

زهی دولت زهی طالع زهی بخت
که شب پوش و عرقچین تو دارد

چه مقبل هندویی کان خال زیباست
که مسکن لعل شیرین تو دارد

قبا گوئی چه نیکی کرده باشد
که در بر سرو سیمین تو دارد

صبا دنیا معطر کرده گوئی
گذر بر زلف پر چین تو دارد

بسی دیدم پریرویان در آفاق
ندیدم ک.س که آئین تو دارد

به عالم هرکسی را کیش و دینی است
عبید بینوا دین تو دارد

 

[mobina01]

در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما
بیگانه‌وار میگذرد آشنای ما

با هیچکس شکایت جورش نمیکنم
ترسم به گفتگو کشد این ماجرای ما

ما دل به درد هجر ضروری نهاده‌ایم
زیرا که فارغست طبیب از دوای ما

 

[mobina01]

عاشق شوریده ترک یار نتوانست کرد
صبر بی‌دل کرد و بی‌دلدار نتوانست کرد

جان چو با عشق آشنا شد از خرد بیگانه گشت
همدمی زین بیش با اغیار نتوانست کرد

 

[mobina01]

جفا مکن که جفا رسم دلربائی نیست
جدا مشو که مرا طاقت جدائی نیست

مدام آتش شوق تو در درون منست
چنانکه یکدم از آن آتشم رهائی نیست

وفا نمودن و برگشتن و جفا کردن
طریق یاری و آئین دل ربائی نیست

ز عکس چهرهٔ خود چشم ما منور کن
که دیده را جز از آن وجه روشنائی نیست

من از تو بوسه تمنی کجا توانم کرد
چو گرد کوی توام زهرهٔ گدائی نیست

به سعی دولت وصلت نمیشود حاصل
محققست که دولت به جز عطائی نیست

عبید پیش کسانی که عشق میورزند
شب وصال کم از روز پادشاهی نیست