مجموعه اشعار عطار نیشابوری

[mobina01]

هر که دایم نیست ناپروای عشق
او چه داند قیمت سودای عشق

عشق را جانی بباید بیقرار
در میان فتنه سر غوغای عشق

جمله چون امروز در خود مانده‌اند
ک.س چه داند قیمت فردای عشق

دیده‌ای کو تا ببیند صد هزار
واله و سرگشته در صحرای عشق

 

[mobina01]

بی عشق نفس زدن حرام است مرا
کان دم که نه عشقِ اوست دام است مرا

با قربتِ معشوق مرا کاری نیست
اندیشهٔ فکر او تمام است مرا

 

[mobina01]

خورشید رخت ملک جهان میبخشد
دُرّ سخنت گنج نهان میبخشد

صد جان یابم از غم عشقت هر روز
گویی که غم عشق تو جان میبخشد

 

[mobina01]

صبح از پس کوه
روی بنمود ای دوست ؛

خوش باش و بدان
که بودنی بود ای دوست...!

 

[mobina01]

ای صبح دمی به خنده بگشای لبی
تا باز رهم من از چنین تیره شبی

چون از خورشید در دل آتش داری
گر درگیرد دَمِ تو نَبْوَد عجبی

 

[mobina01]

ای بلبل خوشنوا فغان کن
عید است نوای عاشقان کن

چون سبزه ز خاک سر برآورد
ترک دل و برگ بوستان کن

 

[mobina01]

جهان از باد نوروزی جوان شد
زهی زیبا که این ساعت جهان شد

 

[mobina01]

جملگی در حکم سه پروانه ایم
در جهان عـاشقـان، افسانه ایم

اولی خود را به شمع نزدیک کرد
گفت: آری من یافتم معنای عشق

دومی نزدیک شعله بال زد
گفت: حال، من سوختم در سوز عشق

سومی خود داخل آتش فکند
آری آری این بود معنای عشق

 

[mobina01]

خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم

پیش دستی کرد عشق و جانم اندر بر بسوخت

 

[mobina01]

ای لب و زلفت زیان و سود من
روی و کویت مقصد و به بود من

دل ز دست دیده در ماتم بماند
دیده رویت دید، دل در غم بماند