مجموعه اشعار عماد خراسانی

[mobina01]

عهد کردم نشوم
همدم پیمان‌شکنان

هوسِ گردشِ پیمانه اگر بگذارد

 

[mobina01]

پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکـیست
حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست

اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته‌نظری است
گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست

 

[mobina01]

تو جان منی، بی تو و بی جان چه توان کرد
تو چشم منی، بی تو به بستان چه توان کرد

تو باغ منی، بی تو خورَد خار به چشمم
جز با تو به صحرا و گلستان چه توان کرد

 

[mobina01]

ای که از من سخنی تازه تو را هست هوس
سخن این‌جاست که این‌جا سخنی تازه نبود

عالمی بود همان یک دو شب عشق و شباب
باقیِ عمر دگر لایق خمیازه نبود

 

[mobina01]

گرچه مستیم و خرابیم ، چو شبهای دگر
باز کن ساقی مجلس سر مینای دگر

امشبی را که در آنیم ، غنیمت شمریم
شاید ای جان نرسیدیم به فردای دگر...

 

[mobina01]

این همه جنگ و جدل حاصل کوته نظری ست
گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست

هر کسی قصه شوقش به زبانی گوید
چو نکو می نگرم حاصل افسانه یکی ست

 

[mobina01]

هر که جز پیمانه با من بست پیمانی، شکست
نیست بیجا گر که می‌بوسم لب پیمانه را

با وجود عشق از من عقل میخواهد فقیه
وای بر آنکس که بوسد دست این دیوانه را

 

[mobina01]

گرچه در خاک برم درد تمنای تورا
تا پسین لحظه پرستم رخ زیبای تورا

کی شبی مسـ*ـت بیایی که من بی سرپا
تا سحرگه بزنم بوسه سراپای تورا

ما کسی را که نبینیم پرستش نکنیم
بارها دیده دلم عارض زیبای تورا

 

[mobina01]

بس کن ای دیوانه دل زین جانگداز افسانه امشب
ور نه بیرون آرمت از سی*ن*ه ، ای دیوانه امشب

از بـرای شـمـع بـزم دیـگـران بـس کــن بـهانـه
ور نه خود یکباره خواهم سوخت چون پروانه امشب

نیستی و هستی امشب فرق چندانی ندارد
احتیاطی کن که بر میگردم از میخانه امشب

بعد از اینت داغ آن پیمان شکن کمتر بسوزد
عهد و پیمان ابد بستیم با پیمانه امشب

چند میگویی که بی جانانه می لطفی ندارد
هیچ میدانی کجا می میخورد جانانه امشب

او به رقص و باده خواری هرشب و من بیقراری
همتی کن کز وفا گردی چو او بیگانه امشب

 

[mobina01]

دامن از چنگ غم یار رها خواهم کرد
گره از کار دل خون شده وا خواهم کرد

در دلی نیست نشانی ز وفا من هم نیز
گر کند عمر وفا، ترک وفا خواهم کرد

پای یک گل ننشینم که چنین خوار شوم
بعد از این رقص کنان کار صبا خواهم کرد

حیف، عادت به وفا کرده دل خون شده ام
ورنه می گفتم از این بیش چها خواهم کرد

نه خطا شد به خدا؛ تا تن و جانم باشد
صبر بر جور و تحمل به جفا خواهم کرد

قیمت هر گهر اشک یکی بوسه توست
تا نگویی که تو را مفت رها خواهم کرد

گر دهد چرخ به من نوبتی ای باده کشان
به خدا میکده ای وقف شما خواهم کرد

توبه کردم که دگر توبه بی جا نکنم
تا بود عمر به این عهد وفا خواهم کرد

ای عماد از شکن طره من شکوه مکن
صبر کن درد تو یک روز دوا خواهم کرد