مجموعه اشعار فیض کاشانی

[mobina01]

مژده آمد از قدوم آنکه دل جویای اوست
جان باستقبالش آمد آنکه جان ماوای اوست

اینک آمد تا که در جان و دل من جا کند
آنکه هم جان جای او پیوست هم دل جای اوست

 

[mobina01]

ای خوش آنروزی که ما جان در ره جانان کنیم
ترک یک جان کرده خود را منبع صد جان کنیم

اختیار خود به پیش اختیار او نهیم
هرچه او میخواهد از ما از دل و جان آن کنیم

 

[mobina01]

گذر کن ای صبا در کوی جانان
ببر از من پیامی سوی جانان

دلم را تازه کن یعنی بیاور
نسیمی جانفزا از کوی جانان

 

[mobina01]

عمر خواهم پایدار و جان شیرین بیشمار
بر تو می افشانده باشم تا نفس باشد مرا

هر کسی دارد هوس چیزی نخواهم من جز آنکه
سرنهم در پای جانان این هوس باشد مرا

 

[mobina01]

زار و نزار و خسته ام و بی قرار دوست
از من ای صبا ببر خبری تا دیار دوست

گو یاد کن زحال جگر خستگان هجر
آنشب که هست روز و شب اندر کنار دوست

کی در خور غمست و فراق آنکه سالها
بوده است در نعیم وصال و جوار دوست

قطع امید کرده زدنیا و آخرت
نومید از دو عالم و امیدوار دوست

بر رهگذار دوست نشسته است منتظر
بر کف گرفته جان ز برای نثار دوست

درگردنت صبا چو تنم خاک ره شود
در کوی دوست ریزش و در رهگذار دوست

ای آنکه واقفی زدرون و برون کار
رمزی بما بگوی ز اسرار کار دوست

جز کار و بار دوست ندانیم کار و بار دگر
مائیم جانی و دلی و کار و بار دوست

صبر و وفا نیاز وفنا فیض کار ماست
جور و جفا و غنچ و دلالست کار دوست

 

[mobina01]

دل و دین و عقٖل و هوشم
همه را بر آب دادی

ز کدام باده ساقی
به من خراب دادی

همه سرخوش از وصالت
من و حسرت و خیالت

همه را شراب دادی
و مرا سراب دادی

 

[mobina01]

من دیوانه گرد هر پری رخسار می‌گردم
ببوی آن گل خود رو دین گلزار میگردم

جهانرا سربسر مسـ*ـت از می توحید می‌بینم
گهی کز بادهٔ غفلت دمی هشیار میگردم

طواف کعبه گر حاجی کند یکبار در عمری
من دیوانه هر ساعت بگرد یار میگردم

گهی از شوق روی او ره گلزار می‌پویم
بیاد نرگسش گه بر در خمار میگردم

گهی دیوانه گه مستم گهی بالا گهی پستم
گهی کاهل گهی چستم که ناهموار میگردم

مگو بامن حدیث عقل و دین واعظ که عمری شد
که در دیر مغان دیوانه با زّنار می‌گردم

زمانی رند او باشم زمانی عور و قلاشم
گهی بر ننگ می‌پویم گهی بر عار میگردم

بمیخانه گهی مستم ندانم پای از دستم
گهی بر صومعه با جب ّه و دستار میگردم

گهی درخیر و گه در شر گهی در نفع و گه در ضر
گهی بر نور می‌پویم گهی بر نار می‌گردم

گهی این سو گهی آن سو گهی هی‌هی گهی هوهو
نیم مجنون ولی در عشق مجنون وار می‌گردم

گهی خارم خلد در پای گه سر سوی سنگ آید
ز داغ لالهٔ سرمست در کهسار می‌گردم

جمال لم یزل میداردم بر مهر مه رویان
ز عشق دوست چون پروانه بر انوار می‌گردم

سراپا جملگی در دم نهان دارم رخ زردم
نمیداند کسی دردم که بی‌تیمار میگردم

ز علم رسمیم نگشود در در عشق کوشیدم
بمان ای فیض کو گه گه بر اسرار میگردم

 

[mobina01]

همه سرخوش از وصالت ،
من و حسرتِ خیالت

همه را شراب دادی
و مرا سراب دادی !

 

[mobina01]

ناامیدم مکن
از دولت وصلت
ای دوست
که ز تو، غیر تو دانی،
که ندارم امید

 

[mobina01]

ذبح منا کنیم ما تا ببریم از او لقا

نیست برای عاشقان، بهتر از این تجارتی